11 Μαΐ 2012

«Αποκωδικοποιήστε» τις… παιδικές ζωγραφιές!

Τα παιδιά μας από πολύ μικρή ηλικία έχουν προτιμήσεις σε συγκεκριμένα χρώματα, τα οποία χρησιμοποιούν όταν ζωγραφίζουν. Τι σημαίνει αυτό; 

Κόκκινο, πράσινο, κίτρινο ή μπλε, φωτεινά, σκούρα ή πολλά χρώματα, κάθε επιλογή υποδηλώνει συγκεκριμένα συναισθήματα και διαθέσεις. Οι παιδοψυχολόγοι μελετούν τις ζωγραφιές των παιδιών και «αποκωδικοποιούν» ό,τι κρύβεται πίσω από αυτές, καθώς τα χρώματα που επιλέγουν είναι δηλωτικά των συναισθημάτων, των στοιχείων του χαρακτήρα αλλά και του ψυχισμού τους. Κι αν αυτό σάς φαίνεται παράξενο δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στη ερμηνεία των παιδικών ζωγραφιών:

Γονίδια, μεγάλης ηλικίας πατέρας και αυτισμός

Έχουμε διαβάσει πολλές φορές ότι η μεγάλη ηλικία του πατέρα ενδέχεται να σημαίνει αυξημένο κίνδυνο για αυτισμό στο παιδί. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές μαρτυρίες γονιών που ήταν λίγο πάνω από 20 και παρόλ' αυτά απέκτησαν παιδί με αυτισμό. Ζητάμε διευκρινήσεις γι' αυτό το θέμα από τη γενετίστρια Esther Berko, υποψήφια PhD στο κολλέγιο Albert Einstein της Νέας Υόρκης.

Παιχνίδια με χαρτί origami...

Η Αλεξάνδρα εδώ και καιρό παίζει αυτό το παιχνίδι
που μεταξύ τους τα κορίτσια ονόμασαν
"τι θα σου τύχει"... λέει μια μαμά στο moments

Τι να κάνεις για να σου μιλάει για τα πάντα!

Βλέπεις την κόρη σου ή τον γιο σου, ότι κάτι έχει. Μελαγχολία; Τσακωμός με συμμαθητή; Ντροπή; Ξέρεις ότι σίγουρα κάτι το απασχολεί αλλά δεν ξέρεις τον τρόπο να το κάνεις να σου μιλήσει. Πως θα το καταφέρεις αυτό;

Αντίστοιχους προβληματισμούς έχουν πολλοί γονείς. Ιδιαίτερα στην εποχή μας, που κατά γενική ομολογία χαρακτηρίζονται δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, οι γονείς νιώθουν μεγάλη ευθύνη για την επικοινωνία που αναπτύσσουν με τα παιδιά τους. Έτσι, λοιπόν, επιθυμούν να μαθαίνουν καθετί που συμβαίνει στα παιδιά τους.

Πολλές φορές, όμως, συναντούν την άρνηση ή την αντίδρασή τους να μοιραστούν μαζί τους κάτι που τα απασχολεί. Οι γονείς καταλαβαίνουν συνήθως από το ύφος του παιδιού ότι κάτι δυσάρεστο του έχει συμβεί, καθώς δε δίνει απαντήσεις στις ερωτήσεις τους.

"Λιβ" ένα ευαίσθητο βιβλίο


Ένα τρυφερό βιβλίο που καταπιάνεται με το ευαίσθητο θέμα του θανάτου.
Η Λιβ είναι μια μικρή Λιβελούλα που χάνει τη μαμά της.
Η ίδια αρνείται να το αποδεχτεί και ξεκινάει να τη βρει.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της η Λιβ, περνάει από το θυμό στην άρνηση και μέσα από την προσωπική της αναζήτηση στην τελική αποδοχή.

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ή οποιοδήποτε άλλο παιδικό βιβλίο που πραγματεύεται την απώλεια αγαπημένων προσώπων, μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να αναμετρηθεί μαζί της.
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν λέξεις και χρώματα ικανά να τα παρηγορήσουν...τον πρώτο καιρό τουλάχιστον...
Από την όμορφη αυτή ιστορία όμως, θα κρατήσω σίγουρα την αισιοδοξία και την ελπίδα.

ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ: «Η ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ»

Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, το σχολείο εμφανίζει ολοένα αυξανόμενο αριθμό ψυχοκοινωνικών προβλημάτων. Η εμφάνιση αυτών των προβλημάτων σχετίζεται άμεσα με τα αδιέξοδα της κοινωνίας και με τη χαμένη ενότητα της σχολικής και κοινωνικής κοινότητας. Το νέο πιλοτικό Πρόγραμμα, αποτελεί μια πρόταση πρόληψης, ευρύτερα των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων, από τα οποία « πάσχουν» τα σχολεία μας. Προάγει κοινοτικές αξίες όπως η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, η ισότητα.