Κανένα παιδί δεν γεννιέται απαιτητικό! Αν από την αρχή ξεκαθαρίσουμε τη διαφορά μεταξύ επιθυμίας και ανάγκης, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πως ένα μωρό κάτω των 6 μηνών δεν κλαίει επειδή είναι κακομαθημένο και θέλει να βρίσκεστε συνεχώς κοντά του, αλλά επειδή σας εκφράζει μια «αυθεντική» ανάγκη (πείνα, ανάγκη για ξεκούραση, για καθαριότητα κ.λπ.). Ένα βρέφος έχει απαιτήσεις μόνο αναφορικά με τις ανάγκες του και επομένως ο χαρακτηρισμός «κακομαθημένο μωρό» δεν υφίσταται. Αντίθετα, όταν λέμε πως ένα παιδί είναι κακομαθημένο εννοούμε πως επιδιώκει αδιάκοπα το ενδιαφέρον των γύρω του, εμφανίζει εγωιστικές τάσεις (π.χ. δεν αφήνει άλλο παιδάκι να παίζει με τα παιχνίδια του), ζηλεύει αυτά που ανήκουν στους άλλους και θέλει συνεχώς να περνά «το δικό του».
Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι δυνατόν ξαφνικά ένα παιδί να αρχίσει να εμφανίζει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Οι έντονες απαιτήσεις είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης συμπεριφοράς των γονιών. Σκεφτείτε το… Αν το μικρό σας έχει συνηθίσει να μην υφίσταται καμιά λογική συνέπεια σε σταθερή βάση όταν συμπεριφέρεται άσχημα, θα είναι δύσκολο ξαφνικά μια μέρα να του βάλετε όρια και ακόμα πιο δύσκολο να τα σεβαστεί, γιατί πολύ απλά δεν έχει μάθει να περιορίζεται. Αν οι κανόνες δεν τεθούν και δεν εφαρμοστούν από μικρή ηλικία, τα παιδιά αποκτούν σταδιακά την αίσθηση πως έχουν εξουσία, πως κάνουν ό,τι θέλουν και πως πάντα θα ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους.
Εκτός από την υπερβολική «ελαστικότητα», ένα παιδί μπορεί να κακομάθει και στην περίπτωση που οι γονείς του είναι υπερπροστατευτικοί, αφού δεν το αφήνουν να παίρνει πρωτοβουλίες και να ψάχνει να βρίσκει τρόπους ώστε να λύνει μόνο του τα «προβλήματά» του (συναρμολόγηση ενός παιχνιδιού, λύση μιας άσκησης κ.λπ.).
Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι δυνατόν ξαφνικά ένα παιδί να αρχίσει να εμφανίζει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Οι έντονες απαιτήσεις είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης συμπεριφοράς των γονιών. Σκεφτείτε το… Αν το μικρό σας έχει συνηθίσει να μην υφίσταται καμιά λογική συνέπεια σε σταθερή βάση όταν συμπεριφέρεται άσχημα, θα είναι δύσκολο ξαφνικά μια μέρα να του βάλετε όρια και ακόμα πιο δύσκολο να τα σεβαστεί, γιατί πολύ απλά δεν έχει μάθει να περιορίζεται. Αν οι κανόνες δεν τεθούν και δεν εφαρμοστούν από μικρή ηλικία, τα παιδιά αποκτούν σταδιακά την αίσθηση πως έχουν εξουσία, πως κάνουν ό,τι θέλουν και πως πάντα θα ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους.
Εκτός από την υπερβολική «ελαστικότητα», ένα παιδί μπορεί να κακομάθει και στην περίπτωση που οι γονείς του είναι υπερπροστατευτικοί, αφού δεν το αφήνουν να παίρνει πρωτοβουλίες και να ψάχνει να βρίσκει τρόπους ώστε να λύνει μόνο του τα «προβλήματά» του (συναρμολόγηση ενός παιχνιδιού, λύση μιας άσκησης κ.λπ.).
