Το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς για τους μικρούς μαθητές, που αφήνουν το νηπιαγωγείο πίσω τους, είναι μια μεταβατική περίοδος η οποία προκαλεί αναστάτωση τόσο σε πρακτικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Μετά την οικογένεια, το σχολείο είναι ένας ακόμη πρωτογενής φορέας κοινωνικοποίησης, που συμβάλει στην ένταξη του παιδιού στο κοινωνικό σύνολο μέσα από την παιδαγωγική του δραστηριότητα. Το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με μια σειρά αλλαγών σε επίπεδο εκπαίδευσης, αλλά και κοινωνικών σχέσεων. Αυτές οι αλλαγές αναφέρονται σε ένα νέο, άγνωστο χώρο, στις διαφορετικές εικόνες, στους νέους συμμαθητές και δασκάλους.
Δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο για τους γονείς να ακούν από τα παιδιά τους πως δε θέλουν να πάνε στο σχολείο προφασιζόμενα κάποιο σωματικό πόνο (κεφάλι, κοιλιά, στομάχι) ή να αντιδρούν με κλάμα, άρνηση και θυμό.
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί μια τέτοια κρίση από ένα νέο γονιό;
Αρχικά, ο γονέας με τη βοήθεια του δασκάλου ή κάποιου ειδικού θα πρέπει να μιλήσει με το παιδί του ώστε να κατανοήσει τον πραγματικό λόγο, που δε θέλει να πάει στο σχολείο. Αυτό πραγματοποιείται μαθαίνοντας όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από το θέμα, όπως σχολικός εκφοβισμός, κακή σχολική επίδοση, μαθησιακές δυσκολίες ή αδυναμία σύναψης φιλίας.
Μέσα από την τεχνική της παιγνιοθεραπείας (παιχνίδι με κούκλες, κατευθυνόμενα παιχνίδια φαντασίας, ζωγραφική) το παιδί μπορεί να ορίσει ρόλους και να εκφράσει τα κρυμμένα του συναισθήματα, ενώ παράλληλα ο γονιός μπορεί να εκτιμήσει και να αντιληφθεί το άγχος, τη θλίψη και τις δυσκολίες προσαρμογής του παιδιού του. Επιπλέον, το παιδί χρειάζεται να λαμβάνει καθημερινά την απαραίτητη ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον από τους γονείς του, ώστε να μάθει ότι τα συναισθήματα μπορούν να γίνουν αντικείμενο συζήτησης και έτσι να αντιμετωπιστεί η αγχώδης αυτή κατάσταση.
Οι γονείς θα πρέπει να αποφεύγουν να δίνουν στα παιδιά ψευδή καθησύχαση. Αντιθέτως, πρέπει να είναι ειλικρινείς και ρεαλιστές βοηθώντας το να διαχειριστεί το άγχος του για το σχολείο. Είναι σημαντικό να θυμίσουν στο παιδί όλα τα πλεονεκτήματα του σχολείου, για παράδειγμα τους καινούριους φίλους, τις πλούσιες γνώσεις, το όμορφο περιβάλλον, το παιχνίδι και τις σχολικές δραστηριότητες. Το βασικότερό του εφόδιο σε όλη αυτή την προσπάθεια θα είναι η στήριξη και η αγάπη, ώστε να βγει πιο δυνατό μέσα από αυτή τη δυσάρεστη προσωρινή κατάσταση.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Χατζηχρήστου ,Γ. Χ. (2008) Εισαγωγή στη Σχολική Ψυχολογία. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα
Σοφία Ζεϊτίδου
Ψυχολόγος
activekids.gr
Μετά την οικογένεια, το σχολείο είναι ένας ακόμη πρωτογενής φορέας κοινωνικοποίησης, που συμβάλει στην ένταξη του παιδιού στο κοινωνικό σύνολο μέσα από την παιδαγωγική του δραστηριότητα. Το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με μια σειρά αλλαγών σε επίπεδο εκπαίδευσης, αλλά και κοινωνικών σχέσεων. Αυτές οι αλλαγές αναφέρονται σε ένα νέο, άγνωστο χώρο, στις διαφορετικές εικόνες, στους νέους συμμαθητές και δασκάλους.
Δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο για τους γονείς να ακούν από τα παιδιά τους πως δε θέλουν να πάνε στο σχολείο προφασιζόμενα κάποιο σωματικό πόνο (κεφάλι, κοιλιά, στομάχι) ή να αντιδρούν με κλάμα, άρνηση και θυμό.
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί μια τέτοια κρίση από ένα νέο γονιό;
Αρχικά, ο γονέας με τη βοήθεια του δασκάλου ή κάποιου ειδικού θα πρέπει να μιλήσει με το παιδί του ώστε να κατανοήσει τον πραγματικό λόγο, που δε θέλει να πάει στο σχολείο. Αυτό πραγματοποιείται μαθαίνοντας όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από το θέμα, όπως σχολικός εκφοβισμός, κακή σχολική επίδοση, μαθησιακές δυσκολίες ή αδυναμία σύναψης φιλίας.
Μέσα από την τεχνική της παιγνιοθεραπείας (παιχνίδι με κούκλες, κατευθυνόμενα παιχνίδια φαντασίας, ζωγραφική) το παιδί μπορεί να ορίσει ρόλους και να εκφράσει τα κρυμμένα του συναισθήματα, ενώ παράλληλα ο γονιός μπορεί να εκτιμήσει και να αντιληφθεί το άγχος, τη θλίψη και τις δυσκολίες προσαρμογής του παιδιού του. Επιπλέον, το παιδί χρειάζεται να λαμβάνει καθημερινά την απαραίτητη ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον από τους γονείς του, ώστε να μάθει ότι τα συναισθήματα μπορούν να γίνουν αντικείμενο συζήτησης και έτσι να αντιμετωπιστεί η αγχώδης αυτή κατάσταση.
Οι γονείς θα πρέπει να αποφεύγουν να δίνουν στα παιδιά ψευδή καθησύχαση. Αντιθέτως, πρέπει να είναι ειλικρινείς και ρεαλιστές βοηθώντας το να διαχειριστεί το άγχος του για το σχολείο. Είναι σημαντικό να θυμίσουν στο παιδί όλα τα πλεονεκτήματα του σχολείου, για παράδειγμα τους καινούριους φίλους, τις πλούσιες γνώσεις, το όμορφο περιβάλλον, το παιχνίδι και τις σχολικές δραστηριότητες. Το βασικότερό του εφόδιο σε όλη αυτή την προσπάθεια θα είναι η στήριξη και η αγάπη, ώστε να βγει πιο δυνατό μέσα από αυτή τη δυσάρεστη προσωρινή κατάσταση.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Χατζηχρήστου ,Γ. Χ. (2008) Εισαγωγή στη Σχολική Ψυχολογία. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα
Σοφία Ζεϊτίδου
Ψυχολόγος
activekids.gr
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου