Πώς επέρχεται ο φόβος για το σκοτάδι
Μέχρι τα δύο χρόνια περίπου κανένα πρόβλημα. Το παιδί δεν παραπονιέται όταν οι γονείς του σβήνουν το φως βγαίνοντας το βράδυ από το δωμάτιο, μετά απ' το τελαυταίο φιλί. Έπειτα, ξαφνικά, μια ημέρα αρχίζει να ζητάει να του αφήσουν ένα φως αναμμένο στο δωμάτιο ή στον διάδρομο, ή να μένει η πόρτα μισάνοιχτη. Μερικές φορές, μάλιστα, ξυπνάει μέσα στη νύχτα και το βρίσκουμε καθισμένο στο κρεβατάκι του τρέμοντας από φόβο! Μιλάει για λύκους, για τέρατα, για κλέφτες, για ένα κακό όνειρο ή απλώς για έναν φόβο χωρίς αντικείμενο.
Είναι σπάνια τα παιδιά που μεταξύ δύο και πέντε ετών δεν φοβούνται για κάποια περίοδο της ζωής του το σκοτάδι. Συνηθισμένη αγωνία που εκφράζεται με άρνηση του παιδιού να πάει για ύπνο, με φόβο να μείνει μόνο του, με κλάματα...και κάποια στιγμή, με τη σταδιακή απαίτησή του να κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του.
Πώς εξηγείται ο φόβος για το σκοτάδι
Πρόκειται για έναν φόβο που εμφανίζεται παράλληλα μ' ένα σημείο καμπής στην ανάπτυξη του παιδιού, για παράδειγμα κατά τη διάρκεια μιας καινούργιας εκμάθησης ή τη στιγμή που συμβαίνει μια αλλαγή στη ζωή του. Οι αιτίες αυτού του φόβου είναι πολλές. Το παιδί θα τον αποδώσει με ευκολία σε έναν εφιάλτη, σε ένα τέρας που είναι κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι ή στους κλέφτες που μπορεί να έρθουν. Γύρω στα τρία χρόνια, είναι προικισμένο με μια γόνιμη φαντασία την οποία θα θέσει στην υπηρεσία των ανησυχιών του.
Οι βαθύτεροι λόγοι είναι άλλοι. Το σκοτάδι επισύρει τον φόβο οτι θα χάσει τα σημεία αναφοράς του. Το παιδί δεν βλέπει πλέον αυτούς που το αγαπούν και τον καθησυχάζουν, αλλά δεν βλέπει ούτε το οικείο του περιβάλλον. Ο κόσμος που άρχιζε να οργανώνει και να κατασκευάζει μέσα στο μυαλό του, φαίνεται να έχει εξαφανιστεί.
Μια άλλη αιτία αυτού του φόβου είναι το άγχος του αποχωρισμού.
Ο φόβος αυτός παραμένει πολύ έντονος, περίπου μέχρι την ηλικία των τεσσάρων. Το βράδυ, το παιδί βρίσκεται αντιμέτωπο με τον εαυτό του. Η νύχτα με το σκοτάδι της είναι η ώρα κατά την οποία ο καθένας αισθάνεται πιο μόνος και πιο ευάλωτος από κάθε άλλη στιγμή. Μεγαλώνοντας, το παιδί θα αναπτύξει άμυνες που θα του επιτρέψουν ν' αντιμετωπίσει αυτήν την αγωνία. Κατά τα έξι χρόνια, είναι περισσότερο ικανό να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο πραγματικό, αυτό που είναι δυνατό να γίνει και το φανταστικό. Όντας λοιπόν ικανό να κρατήσει τις τρομακτικές ανάγκες του σε απόσταση, φοβάται λιγότερο το σκοτάδι.
Τι να κάνετε
Η στρατηγική βασίζεται σε τρία σημεία.
- Το βράδυ αφήστε το ένα φώς
- Τη νύχτα βοηθήστε το να διώξει τους εφιάλτες
- Την ημέρα ενισχύστε του την αυτοπεποίθηση
Ιφιγένεια Η. Λαμπροπούλου Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου