Να είσαι γονιός στο παιδί που έχεις, όχι στο παιδί που θα ήθελες να είχες...

Όταν έμαθες ότι θα γίνεις γονιός, ίσως άρχισες να ονειρεύεσαι πώς θα ήταν το παιδί σου, αν θα σου έμοιαζε και με ποιο τρόπο θα πετύχαινε, στη ζωή του. Μπορεί για παράδειγμα να ήθελες το παιδί σου να έχει κλίση στα Μαθηματικά ή να είναι καλός στο ποδόσφαιρο, κι ύστερα μπήκε στη ζωή σου η πραγματικότητα και τα πήρε όλα πίσω. Διότι ανακάλυψες ότι στο γιό σου δεν αρέσει το ποδόσφαιρο ή ότι η κόρη σου στα Μαθηματικά είναι μέτρια εώς κάτω του μετρίου. Η αλήθεια είναι ότι ίσως μια μέρα, όλοι εμείς οι γονείς ξυπνήσουμε και συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά μας είναι εντελώς διαφορετικά απ’ ότι περιμένουμε, όπως διαφέρουμε κι εμείς από αυτό που περίμεναν οι γονείς μας για εμάς.

«Ως γονιός, είναι σημαντικό να βρείτε σε ποια γλώσσα καταλαβαίνει το παιδί σας και να τη μιλήσετε. Ειδάλλως δεν θα μπορέσετε να δεθείτε μαζί του».

Μπορεί να νιώθετε απογοητευμένοι που το παιδί σας δεν είναι αυτό που είχατε φανταστεί και ίσως να πρέπει να «παραιτηθείτε» από κάποια όνειρα που είχατε για εκείνο. Αλλά είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι, το να ανακαλύψετε το παιδί σας, είναι μια διαδικασία που μπορεί να σας πάρει καιρό. Μόλις αποδεχθείτε αυτή την ιδέα, θα δείτε κι εσείς ότι θα νιώσετε ένα διαφορετικό είδος αγάπης και θα δείτε καθαρά αυτό που πραγματικά είναι το παιδί σας.  Η αποδοχή είναι η βάση για να αναπτύξετε και να επικοινωνήσετε στο παιδί σας, σωστές συμπεριφορές. Είναι ο τρόπος που μαθαίνετε να ανταποκρίνεστε σε εκείνο με πιο ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο.

Μιλάτε εσείς και το παιδί σας, την ίδια γλώσσα;
Ανεξάρτητα από το πόσο προκλητική είναι η συμπεριφορά του παιδιού και πόσο εκνευρισμένοι είστε, πρέπει να ανταποκριθείτε με έναν τρόπο πιο αποτελεσματικό. Εάν για παράδειγμα δεν ξέρετε πως εισπράττει το παιδί την πληροφορία, μπορεί εύλογα να νιώσετε ότι μιλάει άλλη γλώσσα. Και όσο το παιδί «δεν καταλαβαίνει» αυτό που του λέτε, τόσο περισσότερο εκνευρίζεστε καθώς σκέφτεστε «Μα του τα λέω όπως πρέπει, τι δεν καταλαβαίνει;». Αυτή η έλλειψη επικοινωνίας που εκνευρίζει εσάς, αυτόματα σημαίνει ότι και το παιδί δεν θα αλλάξει συμπεριφορά. Είναι σημαντικό λοιπόν να καταλάβετε τι «γλώσσα» μιλάει το παιδί, πως δέχεται αυτό που ακούει και πώς το ερμηνεύει, ανάλογα με τον χαρακτήρα του. Οι συμβουλές που ακολουθούν θα σας βοηθήσουν να το πετύχετε:

1. Να είστε ξεκάθαροι
Να είστε ξεκάθαροι σχετικά με τη συμπεριφορά που περιμένετε από το παιδί, με τις ανάγκες του παιδιού σας και πώς μπορείτε να ανταποκριθείτε καλύτερα σε αυτές. Μήπως το παιδί έχει ασθενή μνήμη και χρειάζεται περισσότερη καθοδήγηση ή είναι οπτικός τύπος και καταλαβαίνει καλύτερα τις εικόνας ή τις λέξεις που βλέπει γραμμένες στο χαρτί; Μερικά παιδιά χρειάζονται περισσότερη προσοχή από άλλα και σίγουρα απαιτούν τον χρόνο σας σε διάφορες δραστηριότητες που σίγουρα θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε το χαρακτήρα του παιδιού. Εάν για παράδειγμα το παιδί δεν είναι οργανωτικό και δεν μαζεύουν το δωμάτιό τους, ίσως να πρέπει να περιορίσετε τον αριθμό των παιχνιδιών μέσα στο δωμάτιο και φτιάξετε τα αντικείμενα με τέτοιο τρόπο, ώστε να θυμάται πού πηγαίνει το καθένα καθώς επίσης και να έχετε λίγα πράγματα μέσα σε αυτό, ώστε να μην το αποδιοργανώνουν περισσότερο. Ή μπορεί το παιδί σας να βρίσκεται στην εφηβεία και να είναι εξαιρετικά ανεξάρτητο, πεισματάρικο και να μην καταλαβαίνει τις συνέπειες των πράξεών του. Μπορείτε να δείξετε κατανόηση χωρίς να υποκύψετε σε όλα. Αντιθέτως, πείτε του τι περιμένετε από εκείνο, ποια είναι η συμπεριφορά του που σας προβληματίζει και ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς ενώ είναι σημαντικό να παραμείνετε σταθεροί.

2. Προσδοκίες και εκπλήξεις
Όταν αρχίζετε να γνωρίζετε καλύτερα το παιδί σας, θα είστε και σε θέση να ορίσετε πιο ρεαλιστικές προσδοκίες και να γίνετε καλύτεροι ακροατές. Μερικές φορές αυτές οι στιγμές μπορεί να έρθουν τη στιγμή που δεν το περιμένετε, μπορεί για παράδειγμα το παιδί σας να σας πεί ότι ποτέ δεν του άρεσε το μπάσκετ και ότι το όλα αυτά τα χρόνια που έπαιζε, το έκανε επειδή άρεσε σε εσάς. Άλλες φορές πάλι μπορεί να εκπλαγείτε ευχάριστα, δηλαδή να σας πεί το παιδί σας ότι του αρέσει η κηπουρική ενώ ζείτε σε μεγαλούπολη και δεν είχατε ποτέ κήπο. Αυτές οι στιγμές είναι που σας κάνουν να καταλαβαίνετε ποιο είναι το παιδί σας και τι είδους ενήλικας.

3. Χαμένα όνειρα
Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι το παιδί σας δεν είναι αυτό που θα θέλατε να είναι, ότι δεν του αρέσει το ποδόσφαιρο, οι κούκλες, το θέατρο ή τα βιβλία, ότι είναι καλύτερο στη Χημεία, στο μπαλέτο ή στην κολύμβηση, όσο στενόχωρο και αν είναι για εσάς, θα πρέπει να αφήσετε τα όνειρα που είχατε για εκείνο και να εστιάσετε στα όνειρα που έχει το παιδί για τον εαυτό του.

4. Το παιδί αλλάζει
Αυτή η διαδικασία, δηλαδή το να αποδεχτείτε το χαρακτήρα και τα ταλέντα του παιδιού, μπορεί να σας πάρει και χρόνια αλλά σίγουρα θα είναι λιγότερο δύσκολη, αν αγκαλιάσετε τις επιλογές και τη προσωπικότητα του παιδιού. Θυμηθείτε επίσης ότι τα παιδιά, αλλάζουν όσο μεγαλώνουν. Το γεγονός ότι το παιδάκι σας είναι για παράδειγμα ντροπαλό στα 6 του, δεν σημαίνει ότι δεν θα έχει φίλους ή δεν θα είναι κοινωνικό στα 15 του. Μπορεί απλά να θέλει μεγαλύτερη ενθάρρυνση και υποστήριξη. Σίγουρα, όπως κάθε άνθρωπος, έτσι και το παιδί σας έχει συγκεκριμένες σταθερές αλλά οι συμπεριφορές και οι κατακτήσεις του μπορεί να αλλάζουν με το πέρασμα των χρόνων.

5. Όρια
«Αποδέχομαι το παιδί μου», δεν σημαίνει «αποδέχομαι και την άσχημη συμπεριφορά του». Αντιθέτως, μπορείτε να ανταποκριθείτε στην άσχημη συμπεριφορά του με πιο ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο. Θυμηθείτε ότι ξέρετε το παιδί σας καλύτερα από τον καθένα, άρα ξέρετε και πώς να το καθοδηγήσετε, να το εκπαιδεύσετε και να το διδάξετε!

Όσο παραιτείστε από τα όνειρα που κάνατε για το παιδί σας και το αποδέχεστε γι’ αυτό που είναι, αρχίζετε να εκτιμάτε ως μια ξεχωριστή οντότητα. Μία πιο βαθιά αγάπη αναπτύσσεται μέσα σας και είστε σε καλύτερη θέση να προσαρμόσετε την αντίδρασή σας στη συμπεριφορά του παιδιού και τελικώς να γίνετε πιο αποτελεσματικοί ως γονείς. Και όσο αποδέχεστε το παιδί, τόσο αποδέχεται και εκείνο τον εαυτό του. Πόσες ιστορίες έχουμε ακούσει για παιδιά που οι γονείς τους, δεν δέχτηκαν ποτέ την επιλογή τους να παρατήσουν ένα άθλημα, να βάλουν σκουλαρίκι ή να διαλέξουν ένα συγκεκριμένο άτομο για φίλο;  Πόσες άλλες ιστορίες για γονείς που αποδέχθηκαν τις προτιμήσεις και τις επιλογές των παιδιών τους; Αυτές οι ιστορίες, εστιάζουν γενικότερα στη σύνδεση μεταξύ αποδοχής, ανάγκης για αγάπη και δημιουργίας ενός υπεύθυνου ανθρώπου, αυτό δηλαδή που θέλουμε όλοι για τα παιδιά μας. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσω της αποδοχής!

Πηγή