5 συμβουλές για γονείς

 Απόδοση:  Ελιζιάννα Χριστοδούλου, 

Παιδιατρική εργοθεραπεύτρια, SIT.

Μπορεί εμείς οι θεραπευτές να κάνουμε ή να λέμε ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για τα παιδιά που αναλαμβάνουμε, ωστόσο ο ρόλος των γονέων είναι εξίσου σημαντικός με το δικό μας. Μπορεί οι γονείς να μην είναι επαγγελματίες θεραπευτές, ωστόσο εάν κατανοήσουν την πηγή και τη σοβαρότητα του προβλήματος, μπορούν να κάνουν θαύματα.

Με βάση την εμπειρία μου, βλέπω μεγαλύτερη βελτίωση στις περιπτώσεις των παιδιών των οποίων οι γονείς έχουν πάρει «ζεστά» το ζήτημα και προσπαθούν και οι ίδιοι να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Με δεδομένη την αγάπη των γονέων προς τα παιδιά, τη διαφορά κάνει ο βαθμός κατανόησης και αποδοχής των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το παιδί. Ένας γονιός που καταλαβαίνει, θα ενδιαφερθεί να μάθει εάν υπάρχει τρόπος να προσφέρει περαιτέρω βοήθεια στο παιδί του. Ένας γονιός που δεν έχει καταλάβει, θα είναι υπερπροστατευτικός και θα κάνει εκείνος πράγματα για το παιδί του, αντί να του μάθει να τα κάνει μόνο του. Αυτό όμως βοηθά μόνο βραχυπρόθεσμα.
Η στάση αυτή δεν είναι σπάνια μεταξύ των γονέων. Γι’ αυτό κι εμείς αποφασίσαμε να δώσουμε ορισμένες συμβουλές για τους γονείς που θέλουν να βοηθήσουν μακροπρόθεσμα το παιδί τους.

Η αναβλητικότητα δεν κάνει καλό. Αποδεχτείτε την κατάσταση και προσπαθήστε να προσφέρετε όσα περισσότερα μπορείτε στο παιδί σας, όσο το δυνατόν νωρίτερα. Έχουμε τονίσει και στο παρελθόν την πολύ μεγάλη σημασία της πρώιμης παρέμβασης . Ναι μεν είναι δύσκολο ν’ αποδεχτεί κανείς ότι το παιδί του αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες, οι οποίες θα το συντροφεύουν εφ όρου ζωής, ωστόσο κάποια στιγμή θ’ αναγκαστεί να το κάνει. Μην κάνετε τα στραβά μάτια λέγοντας για πχ. «έλα μωρέ και της Μαρίας ο γιος δεν μιλούσε όταν ήταν τριών ετών». Εάν έχετε λόγο να πιστεύετε ότι κάτι δεν πάει καλά, κλείστε ραντεβού για αξιολόγηση τώρα, όχι την άλλη εβδομάδα.

Ο θυμός δεν βοηθά. Υπάρχει αυξημένο ενδεχόμενο το παιδί σας να μην υπακούει ή να μην καταλαβαίνει αυτό που του λέτε, ειδικά σε μικρή ηλικία. Μην το βάζετε κάτω, μη θυμώνετε και σε καμία περίπτωση μην παρασυρθείτε από τα νεύρα σας και χτυπήσετε το παιδί. Δεν θα καταλάβει γιατί τις έφαγε. Δεν μπορεί να συνδέσει την τιμωρία με κάποια πράξη του, γι’ αυτό δεν έχει νόημα να το τιμωρήσετε.Εάν το ξύλο και οι φωνές είναι η λύση, αυτόν τον τρόπο θα επιλέξει (επειδή τον έμαθε από το δικό σας παράδειγμα) αύριο το παιδί για να πετύχει αυτό που θέλει. Μπορεί να είναι δύσκολο να συγκρατήσει κανείς τα νεύρα του, αλλά είναι η μόνη λύση που ενδέχεται να αποδόσει καρπούς.

Βάλτε το παιδί σας σε πρόγραμμα. Μπορεί εμείς οι επαγγελματίες να έχουμε περισσότερα μέσα στη διάθεσή μας, να ξέρουμε κάποιους τρόπους και να έχουμε την εμπειρία ώστε να δομήσουμε τις ενέργειες του παιδιού σε «κουτάκια», τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της συνεδρίας. Αυτό όμως δεν αρκεί, θα πρέπει κι εσείς ν’ αφιερώσετε χρόνο στο παιδί σας. Αυτό δεν σημαίνει όμως να το αφήσετε να κάνει του κεφαλιού του. Θα πρέπει να δομήσετε την καθημερινότητά του κατά τρόπο που θα το βοηθήσει να τα βγάλει πέρα μόνο του. Βγάλτε το λοιπόν από το σπίτι, παίξτε μαζί του και με την ευκαιρία δείξτε του τι είναι αυτό που πρέπει και τι είναι αυτό που δεν πρέπει να κάνει.

Η υπερπροστατευτικότητα κάνει κακό στο παιδί. Πολλές φορές, οι γονείς, αντιλαμβανόμενοι το πρόβλημα, προσπαθούν να κάνουν τα πάντα για το παιδί τους, στερώντας του κατ’ αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα να μάθει να λειτουργεί ανεξάρτητο (πχ. του δένουν τα κορδόνια αντί να του μάθουν να τα δένει μόνο του). Μακροχρόνια, αυτό στερεί στο παιδί ορισμένες βασικές γνώσεις και δεξιότητες. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να του προσφέρετε ένα ασφαλές περιβάλλον και τη δυνατότητα να πειραματιστεί και να μάθει να λειτουργεί ανεξάρτητο.

Οι δικές σας δεξιότητες θα κάνουν τη διαφορά. Μην απογοητεύεστε και μην στηρίζεστε μόνο στους επαγγελματίες. Ενδιαφερθείτε να μάθετε τους τρόπους και να αποκτήσετε τις γνώσεις ώστε να βοηθήσετε οι ίδιοι το παιδί σας.

Πηγή