Το νήπιο που αργότερα στο Δημοτικό σχολείο, θα δυσκολευτεί με Δυσλεξία, Δυσαριθμησία και γενικά με Μαθησιακές Δυσκολίες, έχει χαμηλή απόδοση στο Νηπιαγωγείο και επιδεικνύει παραβατική για την ηλικία του, συμπεριφορά.
Αυτό το 6χρονο παιδί, κάθε φορά που προσπαθεί να φτιάξει ένα παζλ, τελικά αποτυγχάνει. Όποτε προτείνει παιχνίδια στους συμμαθητές του, ή το αγνοούν ή αυτοί συμφωνούν, οργανώνονται μεταξύ τους, και τελικά δεν τον παίζουνε γιατί εκείνο πάντα βαριέται γρήγορα και φεύγει. Τελικά, αυτό το νήπιο παίζει μόνο του στην αυλή του νηπιαγωγείου.
Στις περιπτώσεις που η νηπιαγωγός θέλει και ξέρει να ενισχύει την προσπάθεια του μαθητή της να συμμετέχει, προτείνει σε όλους να παίξουνε κάτι άλλο, μοιράζει εκείνη τους ρόλους και συνδράμει στην ένταξη και την ομαλή κοινωνικοποίηση όλης της τάξης. Άλλοτε τα παιδιά αναπτύσσουν άριστη επικοινωνία και διευκολύνονται στην εκπαίδευση και την πρόοδο. Άλλες όμως φορές, το χάσμα στην επίδοση μεταξύ των νηπίων που ακολουθούν το ρυθμό παιχνιδιού και εκπαίδευσης της τάξης και των «ζαβολιάρηδων» είναι μεγάλο.
Η απομόνωση του προκαλεί καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας. Γιατί; Και γιατί δεν εξασκείται συνέχεια και επαρκώς και γιατί αποκτά κακή αυτό-εκτίμηση.
Άλλα παιδιά παρουσιάζουν βραδινή ενούρηση. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν είχε ποτέ σταματήσει και συνεχίζεται από τη γέννησή τους. Όμως, η δυσλειτουργία αυτή επαναλαμβάνεται συχνά λόγω του σχολικού άγχους, της έντονης λύπης, της ανασφάλειας κοινωνικοποίησης.
Το υγιές νήπιο που ποτέ δεν έχει νικήσει στα παιχνίδια, που προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να μάθει να μετρά από το 1-10, που σπάνια το προσκαλούν σε πάρτυ, που παίζει μόνο με μικρότερα παιδιά, που έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ή που τριγυρίζει συνεχώς σαν σβούρα, στο Δημοτικό πιθανότατα θα δυσκολεύεται με Διάσπαση Προσοχής, με ΔΕΠΥ ή με Δυσλεξία.
Από το Νηπιαγωγείο σίγουρα εκφράζει τη δυσκολία του με βίαιη, επιθετική συμπεριφορά προς κάποιους συμμαθητές, καβγάδες και σπασίματα, με φοβία, με ψυχοσωματική ανωριμότητα, με ζήλια και με υπερβολική παρόρμηση.
Είναι δύσκολο για τους γονείς να δεχτούν ότι το έξυπνο παιδάκι τους έχει ανάγκη εξατομικευμένης εντατικής μαθησιακής παρέμβασης από τα 6 χρόνια, προκειμένου να ξεκινήσει την Α΄ Δημοτικού, εύκολα.
Θεωρώ υποχρέωσή μου να τονίσω ότι ειδικά τεστ βοηθούν στην έγκαιρη αξιολόγηση και διαπίστωση του μαθησιακών, ψυχολογικών και συναισθηματικών αναγκών του παιδιού. Μετά, οι ειδικοί σε συνεργασία με τους γονείς καταρτίζουν ένα πρόγραμμα, προκειμένου ο γιος ή η κόρη να περνά χαρούμενα και εύκολα σχολικά χρόνια.
Αυτό το 6χρονο παιδί, κάθε φορά που προσπαθεί να φτιάξει ένα παζλ, τελικά αποτυγχάνει. Όποτε προτείνει παιχνίδια στους συμμαθητές του, ή το αγνοούν ή αυτοί συμφωνούν, οργανώνονται μεταξύ τους, και τελικά δεν τον παίζουνε γιατί εκείνο πάντα βαριέται γρήγορα και φεύγει. Τελικά, αυτό το νήπιο παίζει μόνο του στην αυλή του νηπιαγωγείου.
Στις περιπτώσεις που η νηπιαγωγός θέλει και ξέρει να ενισχύει την προσπάθεια του μαθητή της να συμμετέχει, προτείνει σε όλους να παίξουνε κάτι άλλο, μοιράζει εκείνη τους ρόλους και συνδράμει στην ένταξη και την ομαλή κοινωνικοποίηση όλης της τάξης. Άλλοτε τα παιδιά αναπτύσσουν άριστη επικοινωνία και διευκολύνονται στην εκπαίδευση και την πρόοδο. Άλλες όμως φορές, το χάσμα στην επίδοση μεταξύ των νηπίων που ακολουθούν το ρυθμό παιχνιδιού και εκπαίδευσης της τάξης και των «ζαβολιάρηδων» είναι μεγάλο.
Η απομόνωση του προκαλεί καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας. Γιατί; Και γιατί δεν εξασκείται συνέχεια και επαρκώς και γιατί αποκτά κακή αυτό-εκτίμηση.
Άλλα παιδιά παρουσιάζουν βραδινή ενούρηση. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν είχε ποτέ σταματήσει και συνεχίζεται από τη γέννησή τους. Όμως, η δυσλειτουργία αυτή επαναλαμβάνεται συχνά λόγω του σχολικού άγχους, της έντονης λύπης, της ανασφάλειας κοινωνικοποίησης.
Το υγιές νήπιο που ποτέ δεν έχει νικήσει στα παιχνίδια, που προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να μάθει να μετρά από το 1-10, που σπάνια το προσκαλούν σε πάρτυ, που παίζει μόνο με μικρότερα παιδιά, που έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ή που τριγυρίζει συνεχώς σαν σβούρα, στο Δημοτικό πιθανότατα θα δυσκολεύεται με Διάσπαση Προσοχής, με ΔΕΠΥ ή με Δυσλεξία.
Από το Νηπιαγωγείο σίγουρα εκφράζει τη δυσκολία του με βίαιη, επιθετική συμπεριφορά προς κάποιους συμμαθητές, καβγάδες και σπασίματα, με φοβία, με ψυχοσωματική ανωριμότητα, με ζήλια και με υπερβολική παρόρμηση.
Είναι δύσκολο για τους γονείς να δεχτούν ότι το έξυπνο παιδάκι τους έχει ανάγκη εξατομικευμένης εντατικής μαθησιακής παρέμβασης από τα 6 χρόνια, προκειμένου να ξεκινήσει την Α΄ Δημοτικού, εύκολα.
Θεωρώ υποχρέωσή μου να τονίσω ότι ειδικά τεστ βοηθούν στην έγκαιρη αξιολόγηση και διαπίστωση του μαθησιακών, ψυχολογικών και συναισθηματικών αναγκών του παιδιού. Μετά, οι ειδικοί σε συνεργασία με τους γονείς καταρτίζουν ένα πρόγραμμα, προκειμένου ο γιος ή η κόρη να περνά χαρούμενα και εύκολα σχολικά χρόνια.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου