Έρευνα στοιχείων από 944 αμερικανικές οικογένειες έδειξε ότι τα παιδιά υποφέρουν όταν τελειώνει ο γάμος των γονιών τους. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι τα ευρήματα διαψεύδουν την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι είναι δυνατόν να υπάρξει ένα «καλό διαζύγιο», από το οποίο παιδιά και ενήλικες δεν υποφέρουν κατά κάποιον τρόπο. Ζήτησαν από συμβούλους γάμου να καταβάλουν μεγαλύτερες προσπάθειες για την σωτηρία συζυγικών σχέσεων που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Τόνισαν, επίσης, ότι οι γονείς που παίρνουν διαζύγιο πρέπει να κάνουν περισσότερα για να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τις επιπτώσεις του χωρισμού.
Η ομάδα των ερευνητών μελέτησε 944 οικογένεις σε όλες τις ΗΠΑ, στις οποίες είχε υπάρξει ένα διαζύγιο ή το τέλος μιας μακροχρόνιας σχέσης. Οι οικογένειες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες .Στην ομάδα με το «καλό διαζύγιο» ενέταξαν γονείς που είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους, μάλωναν σπάνια, και μοιράζονταν τις ευθύνες ως προς τα παιδιά. Στην δεύτερη ομάδα ενέταξαν τους «παράλληλους γονείς», όσους μοιράζονταν τις ευθύνες των παιδιών, αλλά μιλούσαν σπανίως μεταξύ τους. Μονογονεϊκές οικογένειες, όπου ο απών γονέας είχε μικρή ή καθόλου επαφή με το παιδί του εντάχθηκαν στην τρίτη ομάδα. Οι γονείς απάντησαν σε ερωτηματολόγια όταν τα παιδιά τους ήταν στην εφηβεία, και τα παιδιά απάντησαν όταν ενηλικιώθηκαν.
Και οι τρεις ομάδες έδωσαν παρόμοιες απαντήσεις, γκρεμίζοντας τον μύθο ότι είναι δυνατόν να υπάρξει ένα καλό διαζύγιο. Στη διάρκεια της εφηβείας τους, τα παιδιά που ανήκαν στην πρώτη κατηγορία είχαν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Αλλά δεν τα πήγαν καλύτερα από τους άλλους ως προς την αυτο-εκτίμηση, την ικανοποίηση από τη ζωή και από το σχολείο, ή τον πειραματισμό με το κάπνισμα, και με τη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ.
Η ομάδα των ερευνητών μελέτησε 944 οικογένεις σε όλες τις ΗΠΑ, στις οποίες είχε υπάρξει ένα διαζύγιο ή το τέλος μιας μακροχρόνιας σχέσης. Οι οικογένειες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες .Στην ομάδα με το «καλό διαζύγιο» ενέταξαν γονείς που είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους, μάλωναν σπάνια, και μοιράζονταν τις ευθύνες ως προς τα παιδιά. Στην δεύτερη ομάδα ενέταξαν τους «παράλληλους γονείς», όσους μοιράζονταν τις ευθύνες των παιδιών, αλλά μιλούσαν σπανίως μεταξύ τους. Μονογονεϊκές οικογένειες, όπου ο απών γονέας είχε μικρή ή καθόλου επαφή με το παιδί του εντάχθηκαν στην τρίτη ομάδα. Οι γονείς απάντησαν σε ερωτηματολόγια όταν τα παιδιά τους ήταν στην εφηβεία, και τα παιδιά απάντησαν όταν ενηλικιώθηκαν.
Και οι τρεις ομάδες έδωσαν παρόμοιες απαντήσεις, γκρεμίζοντας τον μύθο ότι είναι δυνατόν να υπάρξει ένα καλό διαζύγιο. Στη διάρκεια της εφηβείας τους, τα παιδιά που ανήκαν στην πρώτη κατηγορία είχαν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Αλλά δεν τα πήγαν καλύτερα από τους άλλους ως προς την αυτο-εκτίμηση, την ικανοποίηση από τη ζωή και από το σχολείο, ή τον πειραματισμό με το κάπνισμα, και με τη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου