Προβλήματα συμπεριφοράς vs αισθητηριακών δυσκολιών

Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Διαφέρουν ως προς τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα και επομένως τη λειτουργία του εγκεφάλου τους.

Τα παιδιά με προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας αντιλαμβάνονται με διαφορετικό τρόπο το περιβάλλον και επομένως συμπεριφέρονται με διαφορετικό τρόπο. Όχι επειδή είναι πιο τολμηρά, ριψοκίνδυνα ή παράλογα. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ των αισθητηριακών και των προβλημάτων στη συμπεριφοράς.

Τα αισθητηριακά προβλήματα εκδηλώνονται με συνέπεια και διάρκεια, ενώ τα προβλήματα της συμπεριφοράς όχι. Πάρτε για παράδειγμα ένα παιδί που χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Εάν το κάνει λόγω αισθητηριακών λόγων, μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και χωρίς προφανή λόγο. Εάν οφείλεται σε πρόβλημα της συμπεριφοράς του παιδιού, μπορεί να το κάνει μία φορά τη μέρα, δύο φορές, περισσότερες φορές ή να μην το κάνει καθόλου κατά τη διάρκεια μιας ημέρας, ως αντίδραση σε κάποιο φαγητό που δεν του άρεσε, σε κάποιο ρούχο ή σε κάποιο παιχνίδι.

Τα αισθητηριακά προβλήματα δεν οφείλονται και δεν επηρεάζονται από την παρουσία κάποιου άλλου ατόμου. Το παιδί μπορεί να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει κάποιος κοντά του. Εάν οφειλόταν στη συμπεριφορά του, θα χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο μόνο όταν κάποιο άλλο άτομο βρίσκεται κοντά του, επιδιώκοντας την προσοχή αυτού του ατόμου.

Τα αισθητηριακά προβλήματα οδηγούν συχνά σε αυτοτραυματισμό, κάτι το οποίο δεν ισχύει για τα προβλήματα συμπεριφοράς. Ένα παιδί με αισθητηριακό πρόβλημα, θα χτυπήσει δυνατά και επανειλημμένα το κεφάλι του στον τοίχο, ακόμα κι αν πονάει. Ένα παιδί με πρόβλημα συμπεριφοράς θα χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο με λιγότερη δύναμη και θα σταματήσει να το κάνει όταν αρχίσει να πονάει.

Η επίλυση των αισθητηριακών προβλημάτων απαιτεί θεραπεία αισθητηριακής ολοκλήρωσης και βελτίωση της συμπεριφοράς του παιδιού. Το παιδί του παραδείγματος χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο προκειμένου να διεγείρει το αιθουσαίο σύστημά του και επειδή έχει ανάγκη την κίνηση. Αυτό μπορεί ν' αντιμετωπιστεί δίνοντάς του να κάνει κάποιες άλλες δραστηριότητες που απαιτούν κίνηση και διέγερση του αιθουσαίου συστήματος και λέγοντάς του ότι δεν πρέπει να χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του παιδιού. 

Απόδοση: Ελιζιάννα Χριστοδούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια, SIT

 Πηγή