Θα έχετε παρατηρήσει, ότι η πιο αγαπημένη λεξούλα του μωρού σας, αυτή που λέει, λέει και ξαναλέει συνέχεια, είναι το ...."όχι"... Την λέει, με απίστευτη ευκολία και είναι η αναμενόμενη απάντηση που δίνει σε οτιδήποτε του λέτε.
Μην ανησυχείτε λοιπόν! Δεν είστε η μόνη μανούλα στον κόσμο, που αντιμετωπίζει αυτόν τον αρνητισμό από μέρους του μικρού της θησαυρού. Το παιδί, θέλοντας να διακηρύξει την ανεξαρτησία του προσπαθεί να κάνει τα πάντα μόνο του, χωρίς την βοήθεια κανενός. Θέλει να είναι αυτόνομο, να κάνει τα πάντα το ίδιο χωρίς την βοήθεια κανενός.
Όλη αυτή η συμπεριφορά, που παρατηρείτε εκεί γύρω στην ηλικία των δύο χρόνων, είναι ένα υγιές, φυσιολογικό φαινόμενο. Η συμπεριφορά αυτή, διαρκεί περίπου για ένα εξάμηνο διότι αργότερα το παιδί μαθαίνει να σκέφτεται, να υπολογίζει διαφορετικά τα πράγματα και τις καταστάσεις, αντιδρά πιο ήρεμα και θετικά, και μαθαίνει να είναι πιο συνεργάσιμο.
Φυσικά, θα πρέπει και εσείς η ίδια να περιορίσετε τα δικά σας "όχι" διότι το παιδί μιμείται και όσο πιο πολλές είναι οι απαγορεύσεις, τόσο πιο έντονος θα είναι και ο αρνητισμός που θα αντιμετωπίσετε.
Γενικά, για να ελέγξετε αυτού του είδους τις καταστάσεις, προσπαθείστε να φέρεστε διπλωματικά, και προσέχετε κάθε φορά που θα απευθύνετε μια ερώτηση να μην έχει το περιθώριο το παιδί να απαντήσει αρνητικά. Για παράδειγμα, όταν έρθει η ώρα να φάει, μην το ρωτήσετε αν θέλει να φάει, αλλά θα του πείτε "προτιμάς να φας κοτόπουλο ή αυγά;"
Εκρηξη οργής και αγανάκτησης
Άλλο ένα φυσιολογικό φαινόμενο στην ηλικία αυτή, είναι οι εκρήξεις οργής από μέρους του παιδιού, το οποίο αναζητά απεγνωσμένα την αυτονομία του. Έχει έντονη την ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά του και τις ανάγκες του, και μην μπορώντας να το πετύχει με λόγια, μιλάει με πράξεις: φωνάζει, ουρλιάζει, χτυπάει πόδια και χέρια στο πάτωμα, είναι θυμωμένο, και με τον τρόπο αυτόν αποβάλλει τον θυμό του.
Για να αντιμετωπίσετε μια τέτοια κατάσταση, προσπαθήστε με ήρεμο και γλυκό τρόπο να το ηρεμήσετε αποσπώντας του την προσοχή με κάτι άλλο από αυτό που θέλει να κάνει. Πάρτε το αγκαλιά, χαϊδέψτε το, μιλήστε του γλυκά και καθησυχαστικά ώστε να το ηρεμήσετε.
Σε καμία περίπτωση, μην του φωνάζετε, και μην το μαλώνετε γιατί τα αποτελέσματα θα είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που περιμένετε. Το μικρό σας θα θυμώσει περισσότερο, θα αρχίσει να κλαίει και να χτυπιέται πιο έντονα, και το μόνο που δεν θα κάνει είναι να ηρεμήσει. Μια άλλη αντίδραση από μέρους σας, είναι να το αγνοήσετε! Ναι, καλά καταλάβατε! Μην δίνετε σημασία στις εκρήξεις θυμού του και αυτό, σε λίγη ώρα θα σταματήσει αφού δεν θα του δίνει κανείς σημασία. Πάντως, ποτέ μην κάνετε το λάθος να υποκύψετε σε αυτά που ζητάει, γιατί αν ενδώσετε μια φορά, θα μάθει να διεκδικεί με αυτόν τον τρόπο ό, τι θέλει και θα χρησιμοποιεί αυτή την συμπεριφορά κάθε φορά.
Για σκεφτείτε το....
Επιθετικότητα
Θα έχετε παρατηρήσει, πως αρκετές φορές ανάμεσα στο παιδί σας και σε άλλα παιδάκια που παίζει μαζί τους, υπάρχει μια επιθετικότητα χωρίς αιτία από μέρους του. Το παιδί σπρώχνει άλλα παιδάκια, τα κλωτσάει, τους τραβάει τα μαλλιά, τους βάζει τις φωνές...
Αυτό, είναι ένα μεταβατικό στάδιο που θα περάσει. Εσείς, το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να οπλιστείτε με υπομονή και κάθε φορά που το μικρό θα δείχνει την συμπεριφορά αυτή, να προσπαθείτε να του εξηγήσετε το πόσο λάθος είναι, εξηγώντας του το γιατί. Το παιδί, πρέπει να μάθει να "σέβεται" τα άλλα παιδάκια, να μπορεί πριν κάνει κάτι να σκέφτεται τις συνέπειες της πράξης του, και να μην αδιαφορεί για τα συναισθήματα που προκαλεί στους άλλους. Αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται, φτάνει να του το μεταδώσετε σωστά.
Αντικοινωνική συμπεριφορά
Είναι γεγονός, πως στην ηλικία των δύο ετών, το μικρό σας δεν μπορεί να συνεργαστεί και να μοιραστεί τα παιχνίδια του με τα άλλα παιδάκια γιατί απλά, είναι κάτι που δεν ξέρει ακόμα να κάνει.
Το μικρό, νιώθει πως είναι το κέντρο του κόσμου. Δεν ξέρει να μοιράζετε, δεν ξέρει να συνεργάζετε, και αυτό σημαίνει πως αν δώσει το παιχνιδάκι του σε ένα άλλο παιδάκι, γρήγορα θα το μετανιώσει και θα το πάρει πάλι πίσω.
Το παιδί σας, πρέπει να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδάκια συχνά, να μάθει να συμβιώνει, να μοιράζετε και να κατανοήσει πως υπάρχουν ακόμη πολλοί μικροί-μικροί άνθρωποι σαν κι αυτό, με τους οποίους θα πρέπει να μάθει να ζει αρμονικά. Όλα αυτά, πρέπει να του τα μάθετε με υπομονή και να του τα εμφυσήσετε από την τρυφερή αυτή ηλικία.
Πηγή: mammyland.com
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου