Συχνά ακούμε: Ε, τι κάνεις δηλαδή? Παίζεις με τα παιδιά... Σιγά το δύσκολο!!! Αυτό το κάνω και εγώ...
Ακόμα ένα σχόλιο μεταξύ σοβαρού και αστείου, από φίλους, γνωστούς, αγνώστους, γονείς παιδιών που χρειάζονται εργοθεραπεία αλλά δεν γνωρίζουν τι μπορεί να τους προσφέρει...
Το παιχνίδι είναι η δουλειά που έχει να κάνει ένα παιδί. Γιατί όμως τα παιδιά δεν παίζουν? Γιατί οι γονείς δυσκολεύονται να εμπλακούν στο παιχνίδι τους? Γιατί αφού είναι τόσο εύκολο, πολλά παιδιά δεν ξέρουν να παίξουν, και οι γονείς δεν γνωρίζουν πως να παίξουν με τα παιδιά τους? Οι απαντήσεις άλλοτε απλές, και άλλοτε σύνθετες... Η ουσία, όμως, είναι ότι υπάρχουν περιπτώσεις που οι γονείς χρειάζονται την σωστή καθόδηγηση και ενημέρωση. Και τα παιδιά χώρο, χρόνο και υλικό να αναπτυχθούν..
Είναι πολύ εύκολο για έναν γονιό να θεωρήσει την αίθουσα της εργοθεραπείας -και κατεπέκταση την ώρα της παρέμβασης- σαν ένα χώρο που θα αφήσει το παιδί του να ψυχαγωγηθεί όπως κάνει σε έναν παιδότοπο... Στην αρχή λογικό αφού βλέπει μια αίθουσα με στρώματα, κούνιες, παιχνίδια, πισίνα με μπαλάκια, τραμπολίνο, τραμπάλες, και άλλα πολλά παιχνίδια. Στην πορεία, όμως, είναι σημαντικό να ενημερωθεί από τον υπεύθυνο εργοθεραπευτή για την χρησιμότητα της εργοθεραπείας γενικά, αλλά και πιο ειδικά για το δικό του παιδί... Έτσι ο χώρος δεν είναι ένας παιδότοπος, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά ένα μέρος που ενισχύονται δεξιότητες και προωθείται η λειτουργικότητα ενός παιδιού.
Όλγα Καμπιώτη, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια
πηγή εικόνας:http://www.churchresources.ie/product/occupational-therapy
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου