Η αγγλική γλώσσα θεωρείται ότι είναι το πιο απαραίτητο και υποχρεωτικό εφόδιο στη σημερινή ζωή! Αμέσως όμως γεννάται το ερώτημα: Είναι εύκολο και μπορούν όλα τα παιδιά να έχουν επιτυχία στην εκμάθησή της, ως δεύτερης γλώσσας; Υπάρχει τρόπος να βοηθηθούν, στην προσπάθειά τους αυτή; Η επιστήμη έχει δώσει θετική απάντηση στα ερωτήματα αυτά.
Βέβαια, πολλά παιδιά είναι αβίαστα καλοί μαθητές και στην ανάγνωση και στη γραφή της αγγλικής γλώσσας.
Συνηθισμένες όμως είναι και οι πιο κάτω εκφράσεις: "Μαμά, ήξερα το μάθημα,...αλλά τα ξέχασα όλα! Η κυρία φταίει.", λέει ο Μάκης. "Μαμά, βαριέμαι να μαθαίνω αγγλικά." λέει ο Νίκος. "Μαμά, κουράστηκα! Γράψε μου εσύ τα αγγλικά!" λέει η Ειρήνη.
Στις πιο πάνω περιπτώσεις, βλέπουμε ότι τα παιδιά έχουν δυσκολία στην εκμάθηση της ξένης γλώσσας -και πάντοτε προσπαθούν να βρουν κάποια δικαιολογία. Άλλοτε αποδίδοντας την ευθύνη στο δάσκαλο, άλλοτε έχοντας δυσκολία, δηλώνουν ότι βαριούνται και άλλοτε καταφεύγουν στην υπερπροστασία του γονιού.
Στα φυσιολογικά παιδιά, προϋποθέσεις για την εκμάθηση ξένης γλώσσας είναι: αρκετή μελέτη από το παιδί και εκπαιδευτικός με γνώσεις και σωστό τρόπο διδασκαλίας. Υπάρχουν όμως και παιδιά με φυσιολογική νοημοσύνη, αλλά με μεγάλη δυσκολία σε αυτό το μάθημα. Ακριβώς τότε, μιλάμε για παιδί με δυσλεξία.
Στην περίπτωση αυτή, μόνο ο βιωματικός τρόπος διδασκαλίας, δηλαδή μόνο όταν πολλές αισθήσεις ενεργοποιηθούν, θα μπορέσει το δυσλεκτικό παιδί, να μάθει την αγγλική γλώσσα.
Βέβαια, πολλά παιδιά είναι αβίαστα καλοί μαθητές και στην ανάγνωση και στη γραφή της αγγλικής γλώσσας.
Συνηθισμένες όμως είναι και οι πιο κάτω εκφράσεις: "Μαμά, ήξερα το μάθημα,...αλλά τα ξέχασα όλα! Η κυρία φταίει.", λέει ο Μάκης. "Μαμά, βαριέμαι να μαθαίνω αγγλικά." λέει ο Νίκος. "Μαμά, κουράστηκα! Γράψε μου εσύ τα αγγλικά!" λέει η Ειρήνη.
Στις πιο πάνω περιπτώσεις, βλέπουμε ότι τα παιδιά έχουν δυσκολία στην εκμάθηση της ξένης γλώσσας -και πάντοτε προσπαθούν να βρουν κάποια δικαιολογία. Άλλοτε αποδίδοντας την ευθύνη στο δάσκαλο, άλλοτε έχοντας δυσκολία, δηλώνουν ότι βαριούνται και άλλοτε καταφεύγουν στην υπερπροστασία του γονιού.
Στα φυσιολογικά παιδιά, προϋποθέσεις για την εκμάθηση ξένης γλώσσας είναι: αρκετή μελέτη από το παιδί και εκπαιδευτικός με γνώσεις και σωστό τρόπο διδασκαλίας. Υπάρχουν όμως και παιδιά με φυσιολογική νοημοσύνη, αλλά με μεγάλη δυσκολία σε αυτό το μάθημα. Ακριβώς τότε, μιλάμε για παιδί με δυσλεξία.
Στην περίπτωση αυτή, μόνο ο βιωματικός τρόπος διδασκαλίας, δηλαδή μόνο όταν πολλές αισθήσεις ενεργοποιηθούν, θα μπορέσει το δυσλεκτικό παιδί, να μάθει την αγγλική γλώσσα.
Είναι γνωστό ότι ο δάσκαλος με το συμβατό τρόπο διδασκαλίας, απλά λέει στα παιδιά: "πηγαίνετε στη σελίδα 4, στην άσκηση 5. Να διαβάσει ο Πάνος".
Αντίθετα, ο εκπαιδευτικός, ο κατάλληλα εκπαιδευμένος στη βιωματική μέθοδο διδασκαλίας, διδάσκει την αγγλική γλώσσα, με τον ίδιο τρόπο που το παιδί έμαθε την ελληνική, από τον πρώτο χρόνο τής ζωής του. Χρησιμοποιεί την παρατήρηση, το χρώμα, τον ήχο, την ποιότητα στην αφή. Πάντα δε, ακολουθεί η επιβράβευση -ψευδής ή αληθινή.
Ακόμη περισσότερο: Η ενημερωμένη μαμά ή η εκπαιδευμένη δασκάλα αρχίζει να μιλάει στο παιδί χρησιμοποιώντας πάντα το ουσιαστικό στα αγγλικά. Αργότερα, θα προσθέσει και το ρήμα. Απαιτεί κόπο ή χρήμα η προσπάθεια αυτή. Μα το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
Ο πολυαισθητικός αυτός τρόπος διδασκαλίας ξεπερνά τις φωνολογικές δυσκολίες που παρουσιάζει η αγγλική γλώσσα, τις οποίες άλλωστε, έχει και η ελληνική. Κανένα παιδί δεν απέφυγε ή απέτυχε να μάθει να μιλά την γλώσσα του.
Σήμερα λοιπόν, με τη μέθοδο της βιωματικής εκπαίδευσης, όλα τα παιδιά, ακόμη και αυτά με επίκτητη δυσλεξία, μπορούν να μιλάνε και την αγγλική γλώσσα.
Το άρθρο επιμελήθηκε και υπογράφει η Μαριάννα Λαγουμίδη, Σύμβουλο Παιδιού Εξειδικευμένη στη Δυσλεξία
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου