Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των πολύ ευαίσθητων παιδιών;
Με τη λέξη ευαισθησία περιγράφουμε ένα παιδί το οποίο είναι ιδιαίτερα απορροφητικό απέναντι στα καθημερινά ερεθίσματα και τις συναναστροφές που βιώνει.
Ενα πολύ ευαίσθητο παιδί συνήθως έχει χαμηλή εμπιστοσύνη στον εαυτό του, χρειάζεται περισσότερο χρόνο να προσαρμοστεί σε μια καινούργια κατάσταση, αποφεύγει τις δοκιμασίες, έχει φόβο στην πιθανή κριτική από άλλους ανθρώπους, είναι ντροπαλό και συναισθηματικά ανεσταλμένο.
Με τη λέξη ευαισθησία περιγράφουμε ένα παιδί το οποίο είναι ιδιαίτερα απορροφητικό απέναντι στα καθημερινά ερεθίσματα και τις συναναστροφές που βιώνει.
Ενα πολύ ευαίσθητο παιδί συνήθως έχει χαμηλή εμπιστοσύνη στον εαυτό του, χρειάζεται περισσότερο χρόνο να προσαρμοστεί σε μια καινούργια κατάσταση, αποφεύγει τις δοκιμασίες, έχει φόβο στην πιθανή κριτική από άλλους ανθρώπους, είναι ντροπαλό και συναισθηματικά ανεσταλμένο.
Συνήθως θα δυσκολευτεί να συνδεθεί με ένα άγνωστο πρόσωπο ή ένα καινούργιο περιβάλλον και θα αναζητήσει τη συστηματική διαβεβαίωση από τους γονείς του για να αντλήσει την ασφάλεια που τόσο πολύ αναζητά.
Λόγω της έλλειψης θάρρους και της εγγενούς ανάγκης του να είναι αρεστό στους άλλους, θα υποχωρήσει εύκολα απέναντι στις επιθυμίες των τρίτων εις βάρος του εαυτού του. Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί μια εσωτερική δυσαρμονία και ένα χρόνιο άγχος, το οποίο συχνά εκφορτίζεται με εκρήξεις θυμού στο οικογενειακό του περιβάλλον. Η στάση απέναντι στη ζωή είναι αποφευκτική και οι σχέσεις του με τους ανθρώπους εξαρτητική.
Πώς προτείνετε στους γονείς να συμπεριφέρονται στα υπερευαίσθητα παιδιά τους;
Λόγω της συναισθηματικής αναστολής και της κοινωνικής απομόνωσης που ένα ευαίσθητο παιδί παρουσιάζει, οι γονείς τείνουν να γίνονται υπερπροστατευτικοί και κατευθυντικοί, με αποτέλεσμα το παιδί να γίνεται πιο παθητικό.
Συνεπώς ο γονιός οφείλει να λειτουργήσει αντίθετα με την εμφανή του ροπή του να λειτουργεί στη θέση του παιδιού. Πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία του και τη διεκδικητική του συμπεριφορά με το να του δώσει πρωτοβουλίες και να το κινητοποιήσει να αναλάβει ευθύνες.
Οταν το παιδί ζητάει τη διαβεβαίωση, θα πρέπει ο γονιός να αντιστέκεται σε αυτό και να του δείχνει εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να τα βγάλει πέρα. Κάθε άλλη στάση ελεγκτική απλώς θα το κάνει να νιώσει ανίκανο και ευάλωτο.
Οι γονείς θα βοηθήσουν το παιδί να κοινωνικοποιηθεί κινητοποιώντας το να εμπλακεί σε κοινωνικές δραστηριότητες της ηλικιακής του ομάδας. Είναι σημαντικό να το επιβραβεύουν κάθε φορά που υπερβαίνει τις ευαισθησίες του.
Λόγω της έλλειψης θάρρους και της εγγενούς ανάγκης του να είναι αρεστό στους άλλους, θα υποχωρήσει εύκολα απέναντι στις επιθυμίες των τρίτων εις βάρος του εαυτού του. Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί μια εσωτερική δυσαρμονία και ένα χρόνιο άγχος, το οποίο συχνά εκφορτίζεται με εκρήξεις θυμού στο οικογενειακό του περιβάλλον. Η στάση απέναντι στη ζωή είναι αποφευκτική και οι σχέσεις του με τους ανθρώπους εξαρτητική.
Πώς προτείνετε στους γονείς να συμπεριφέρονται στα υπερευαίσθητα παιδιά τους;
Λόγω της συναισθηματικής αναστολής και της κοινωνικής απομόνωσης που ένα ευαίσθητο παιδί παρουσιάζει, οι γονείς τείνουν να γίνονται υπερπροστατευτικοί και κατευθυντικοί, με αποτέλεσμα το παιδί να γίνεται πιο παθητικό.
Συνεπώς ο γονιός οφείλει να λειτουργήσει αντίθετα με την εμφανή του ροπή του να λειτουργεί στη θέση του παιδιού. Πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία του και τη διεκδικητική του συμπεριφορά με το να του δώσει πρωτοβουλίες και να το κινητοποιήσει να αναλάβει ευθύνες.
Οταν το παιδί ζητάει τη διαβεβαίωση, θα πρέπει ο γονιός να αντιστέκεται σε αυτό και να του δείχνει εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να τα βγάλει πέρα. Κάθε άλλη στάση ελεγκτική απλώς θα το κάνει να νιώσει ανίκανο και ευάλωτο.
Οι γονείς θα βοηθήσουν το παιδί να κοινωνικοποιηθεί κινητοποιώντας το να εμπλακεί σε κοινωνικές δραστηριότητες της ηλικιακής του ομάδας. Είναι σημαντικό να το επιβραβεύουν κάθε φορά που υπερβαίνει τις ευαισθησίες του.
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια (PhD), myrsi@hol.gr
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου