Η σχέση ενός παιδιού με τον ύπνο είναι μια συμπεριφορά που μαθαίνεται από τους γονείς. Το παιδί σας δεν έχει μάθει να κοιμάται μόνο του, γι´ αυτό αντιστέκεται στις όποιες προσπάθειές σας.
Σύμφωνα με τους οπαδούς της «αυτονομίας» του ύπνου στα παιδιά, ένα βρέφος από 4 κιόλας μηνών πρέπει να κοιμάται μόνο του, αρκεί οι γονείς να το αφήνουν να κλάψει για ένα σταδιακά αυξανόμενο διάστημα προτού σπεύσουν να το παρηγορήσουν.
Αντίθετα, οι υποστηρικτές της «ελευθερίας» στον ύπνο, πιστεύουν στην άνευ όρων διασφάλιση της εσωτερικής ασφάλειας του παιδιού, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι κοιμάται μαζί με τους γονείς.
Σωστό ή λάθος δεν υπάρχει αρκεί να μην κοιμάστε καθημερινά με το παιδί, να μην καλύπτετε δικές σας ανεκπλήρωτες ανάγκες μέσα από το μοίρασμα του ύπνου (π.χ. συντροφιά, εξάρτηση) και να μην υποκαθιστά η ανάγκη αυτή του παιδιού άλλες δικές του ματαιωμένες ανάγκες (π.χ. φροντίδα, ποιοτικό χρόνο, φόβους, εγγύτητα) στις οποίες θα πρέπει να δώσετε πρωτεύουσα σημασία.
Σε γενικές γραμμές το παιδί που κοιμάται εύκολα και μόνο του είναι πιο ικανό να διαχωρίσει τον εαυτό του από τους γονείς του χωρίς άγχος και σταδιακά να χτίσει τη δική του ταυτότητα.
Πηγή
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου