12 Νοε 2012

Με σκούπα και φαράσι

Μια δραστηριότητα -διασκεδαστική εργασία- για την κινητικότητα, τον συντονισμό, αλλά και την ανάπτυξη της αυτοεξυπηρέτησης.

Μέσα σε έναν δίσκο φτιάξτε με χαρτοταινία, στην μια άκρη του, ένα όρθιο ορθογώνιο και ρίξτε μπίλιες. Θα χρειαστείτε ακόμα ένα μικρό φαράσι και ένα σκουπάκι.

Βοηθείστε το μαθητή σας να συγκεντρωθεί

Η δασκάλα κάνει μια ερώτηση στην τάξη και ενώ όλα τα παιδιά σηκώνουν το χέρι τους, ο μικρός Μιχάλης φωνάζει την απάντηση. Ή σχολιάζει αυτά που λέει ο συμμαθητής του, πριν εκείνος ολοκληρώσει αυτό που λέει. 

Τέτοιες σκηνές αποτελούν καθημερινό φαινόμενο στη ζωή ενός παιδιού με ΔΕΠΥ. Αυτό συμβαίνει, σύμφωνα με τους ερευνητές, επειδή τα παιδιά αυτά έχουν χαμηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης (ένας νευροδιαβιβαστής στον εγκέφαλο), γεγονός που τα ωθεί ν’ αντιδρούν άμεσα και σχεδόν ενστικτωδώς στα ερεθίσματα που δέχονται (πχ. σε μια ιδέα, σε μια ερώτηση, σε μια εικόνα).


Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται ότι διακόπτουν τον άλλο ή, γενικότερα, ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά είναι ενοχλητική για τους άλλους. Αν απλά τους πείτε να σταματήσουν, δεν βοηθάτε ιδιαίτερα. Δεν έχει επίσης νόημα να συνοφρυώνεστε, ελπίζοντας ότι θα καταλάβουν το λάθος τους.

Θα μπορούσατε να τα επιπλήξετε λεκτικά μπροστά σε όλη την τάξη, αυτό όμως θα έχει αρνητική επίπτωση στην ψυχολογία τους. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι ένα «συμβόλαιο» με το παιδί, να καθορίσετε κάποια σημάδια τα οποία θα του υπενθυμίζουν τι είναι και τι δεν είναι επιτρεπτό. Μπορεί για παράδειγμα η δασκάλα να κάνει μία συγκεκριμένη κίνηση με το χέρι της, η οποία θ’ αποτελεί ένδειξη για το παιδί να σταματήσει αυτό που κάνει.

Μπορείτε επίσης να αναρτήσετε σε ορατό από το θρανίο του σημείο έναν πίνακα με τους κανόνες που ισχύουν στην τάξη. Αυτό βοηθά όλα τα παιδιά.

Αν αυτό δεν λειτουργήσει, υπογραμμίστε τις λέξεις «Δεν διακόπτουμε τους άλλους», ως επιπλέον υπενθύμιση για το παιδί με ΔΕΠΥ. Εναλλακτικά, κολλήστε ένα σημείωμα στο θρανίο του. Τα υπόλοιπα παιδιά δεν χρειάζεται να ξέρουν τι σημαίνει. Αρκεί να γράψετε ΔΔ (Δεν Διακόπτουμε).

Επίσης μπορείτε να δείξετε στο μαθητή πόσο ενοχλητική είναι η συμπεριφορά του, μετρώντας για παράδειγμα πόσες φορές έχει διακόψει το μάθημα. Κι εδώ δεν χρειάζεται να το ξέρει όλη η τάξη. Αρκεί για παράδειγμα να βγάζετε μία κιμωλία από το κουτί, κάθε φορά που διακόπτει. Ο μαθητής που ξέρει γιατί τις βγάζετε, θα προσπαθήσει να μη διακόψει ξανά βλέποντας πόσες πολλές κιμωλίες έχουν μαζευτεί στον πίνακα.

Πηγή: Additudemag.com
της Ελιζιάννας Χριστοδούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια SIT