Τα παιδιά όπως και οι ενήλικες πενθούν την απώλεια ενός αγαπημένου τους προσώπου.
Αντιλαμβάνονται την απουσία και αντιδρούν σε αυτήν, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που εκφράζονται οι ενήλικες. Μάλιστα, τα παιδιά κατανοούν με διαφορετικό τρόπο τον θάνατο και αντιδρούν σε αυτόν ανάλογα το αναπτυξιακό στάδιο που βρίσκονται.
Πιο συγκεκριμένα τα παιδιά ηλικίας, έως 4 ετών, δεν αντιλαμβάνονται πλήρων την έννοια του θανάτου και τη μονιμότητα που έχει. Κυρίως εκδηλώνουν άγχος αποχωρισμού στην απουσία του αγαπημένου ατόμου είτε συμβαίνει για λίγες ώρες, είτε για πάντα. Ακόμα τα παιδιά έχουν την τάση να αποδίδουν τα γεγονότα σε ψυχολογικά κίνητρα. Για παράδειγμα πιστεύουν πως τα ίδια ευθύνονται με έναν τρόπο για ένα άσχημο συμβάν.
Τα παιδιά αυτής της ηλικιακής περιόδου δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους με τον λόγο, επομένως συχνά εκδηλώνονται με το σώμα τους. Μερικά από τα συμπτώματα που εκδηλώνουν είναι η απώλεια της όρεξης, ανήσυχος ύπνος, ενούρηση, προσκόλληση σε άτομα της οικογένειας, έντονη ευαισθησία σε ασθένειες.
Αντιλαμβάνονται την απουσία και αντιδρούν σε αυτήν, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που εκφράζονται οι ενήλικες. Μάλιστα, τα παιδιά κατανοούν με διαφορετικό τρόπο τον θάνατο και αντιδρούν σε αυτόν ανάλογα το αναπτυξιακό στάδιο που βρίσκονται.
Πιο συγκεκριμένα τα παιδιά ηλικίας, έως 4 ετών, δεν αντιλαμβάνονται πλήρων την έννοια του θανάτου και τη μονιμότητα που έχει. Κυρίως εκδηλώνουν άγχος αποχωρισμού στην απουσία του αγαπημένου ατόμου είτε συμβαίνει για λίγες ώρες, είτε για πάντα. Ακόμα τα παιδιά έχουν την τάση να αποδίδουν τα γεγονότα σε ψυχολογικά κίνητρα. Για παράδειγμα πιστεύουν πως τα ίδια ευθύνονται με έναν τρόπο για ένα άσχημο συμβάν.
Τα παιδιά αυτής της ηλικιακής περιόδου δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους με τον λόγο, επομένως συχνά εκδηλώνονται με το σώμα τους. Μερικά από τα συμπτώματα που εκδηλώνουν είναι η απώλεια της όρεξης, ανήσυχος ύπνος, ενούρηση, προσκόλληση σε άτομα της οικογένειας, έντονη ευαισθησία σε ασθένειες.