27 Ιουλ 2011

Αξιοποιώντας τον θυμό των παιδιών


Το συναίσθημα του θυμού προκαλεί φόβο και στα παιδιά και στους γονείς, επειδή συνήθως συνοδεύει μια σύγκρουση, μια κρίση, ένα περιστατικό που δυσκολεύονται να το διαχειριστούν. Όμως, το συναίσθημα του θυμού των παιδιών μπορεί πραγματικά να αποτελέσει μια ευκαιρία για σωστή διαπαιδαγώγηση. Είναι ένα από τα πιο λειτουργικά συναισθήματα όταν αξιοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο.

Είναι σημαντικό να καταλάβουν οι γονείς, ότι η έκφραση θυμού από το παιδί αποτελεί κάτι διαφορετικό από μια πρόκληση της εξουσίας τους. Ο θυμός τους είναι πραγματικός και αφορά ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Δεν αποτελεί μια απόδειξη της ανικανότητας του γονιού, ούτε αντιπροσωπεύει απλώς «μια ακόμη αναθεματισμένη ικανότητα που πρέπει να τακτοποιήσουμε». Αν καταγραφεί με αυτό τον τρόπο, αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι πολύ πιο δύσκολο να διαχειριστεί από το γεγονός που το πυροδότησε.

Εξίσου σημαντικό είναι η πλήρης αποδοχή χωρίς όρους των συναισθημάτων των παιδιών. Η αποδοχή όλων των συναισθημάτων δεν σημαίνει αποδοχή όλων των συμπεριφορών. Το παιδί πρέπει να γνωρίζει και να κατανοεί σαφέστατα τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς. Όμως, πρέπει τα παιδιά – και οι γονείς – να αντιληφθούν ότι το να είναι θυμωμένα δε σημαίνει ότι έχουν κακό χαρακτήρα ή ότι μισούν το πρόσωπο με το οποίο έχουν θυμώσει. Τα παιδιά θεωρούν ότι η κακή διάθεση είναι συνώνυμη του κακού παιδιού. Έτσι, προσπαθούν να κάνουν ότι μπορούν για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες τους. Γίνονται ειδήμονες στην απόκρυψη και την παρασιώπηση. Ακόμη περισσότερο, κάνουν ό,τι μπορούν για να μην αισθάνονται. Πρέπει να καταλάβουν ότι το πρόβλημα δεν είναι τα συναισθήματα τους, αλλά η κακή συμπεριφορά τους.

Έτσι, προχωρώντας οι γονείς πέρα από την αποδοχή, βάζουν όρια στην ανάρμοστη συμπεριφορά και διδάσκουν στα παιδιά πώς να χειρίζονται τα συναισθήματά τους, πώς να βρίσκουν τις κατάλληλες διεξόδους και πώς να λύνουν τα προβλήματά τους.

Πενθήμερα καλοκαιρινά προγράμματα

Το Μουσείο Συναισθημάτων με βάση τη φιλοσοφία του και με ιδιαίτερο σεβασμό στην παιδική ηλικία, σχεδίασε πενθήμερα καλοκαιρινά προγράμματα για την περίοδο των σχολικών διακοπών. Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε μια ποικιλία εργαστηρίων στο ασφαλές και δημιουργικό περιβάλλον του μουσείου.
Στόχος είναι να προσφέρουμε στα παιδιά, στη σημαντική περίοδο που πλάθουν το χαρακτήρα τους, τη δυνατότητα να αναπτύξουν τις προσωπικές τους δεξιότητες μέσα από το παιχνίδι, την τέχνη και την κίνηση απολαμβάνοντας ένα χαρούμενο καλοκαίρι στην πόλη της Αθήνας!
Το καθημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει γνωριμία με τα διαδραστικά εκθέματα της έκθεσης «Ποιος είμαι εγώ;», εργαστήρια μυθοπλασίας, ζωγραφικής, κατασκευών, θεατρικού και μουσικοκινητικού παιχνιδιού και εξορμήσεις στο λόφο του Φιλοπάππου για πικ νικ και κινητικά παραδοσιακά παιχνίδια. 
Για περισσότερα πατήστε εδώ

Tetravex

Για συσκευές Android
Το Tetravex είναι μια σπαζοκεφαλιά που απευθύνεται σε παιδιά, αλλά και σε ενήλικες. Όλα εξαρτώνται από το βαθμό δυσκολίας που θα επιλέξετε.
Σκοπός του παιχνιδιού είναι να τοποθετήστε τα αριθμημένα τετράγωνα στις θέσεις του πλαισίου, έτσι ώστε τα ίδια νούμερα να ακουμπάνε. Όταν ολοκληρώσετε, μπορείτε να δείτε τον αριθμό των κινήσεών σας και τον χρόνο.
Εκτός από την παρατηρητικότητα, το συγκεκριμένο παιχνίδι εξασκεί και την λεπτή κινητικότητα των παιδιών.

Γενετική και περιβάλλον παίζουν ρόλο στον αυτισμό


Νέα στοιχεία

Σικάγο - Περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να παίζουν τελικά σημαντικότερο ρόλο στον αυτισμό απ' ότι πίστευαν μέχρι σήμερα οι ερευνητές, σύμφωνα με δύο νέες μελέτες που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο Archives of General Psychiatry.


Στην μια έρευνα, ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Στανφορντ συνέκριναν περιπτώσεις αυτισμού σε μονοζυγωτικά και διζυγωτικά δίδυμα και διαπίστωσαν ότι τα διζυγωτικά (μοιράζονται τα μισά μόνο γονίδια) έχουν ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά αυτισμού. Αυτό δείχνει ότι παράγοντες πέραν της γενετικής ενδεχομένως να προάγουν την εκδήλωση της διαταραχής.

Στην δεύτερη μελέτη, οι ερευνητές του προγράμματος υγείας Kaiser Permanente διαπίστωσαν ότι οι μητέρες των παιδιών με αυτισμό είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν συνταγογραφηθεί ένα κοινό αντικαταθλιπτικό, κατά τη διάρκεια του 12μηνου πριν την εγκυμοσύνη, συγκριτικά με τις μητέρες των υγιών παιδιών.

Και ο κίνδυνος ήταν μεγαλύτερος, τριπλάσιος σχεδόν, όταν το φάρμακο είχε ληφθεί το πρώτο τρίμηνο της κύησης.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι κάτι στο περιβάλλον (φάρμακα, χημικές ουσίες ή λοιμώξεις) μπορεί να προκαλούν τον αυτισμό σε παιδιά που έχουν ήδη γενετική προδιάθεση στην εκδήλωση της διαταραχής.

«Έχουν ισχυρές αποδείξεις ότι στην κορυφή της γενετικής κληρονομικότητας, το κοινό προγεννητικό περιβάλλον παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην εκδήλωση του αυτισμού», τονίζει η Δρ Κλάρα Λατζονσέρ συγγραφέας της μιας εκ των ερευνών και αντιπρόεδρος των κλινικών προγραμμάτων της οργάνωσης Autism Speaks.Η μελέτη του Πανεπιστημίου Στανφορντ είχε συμπεριλάβει 54 ζευγάρια μονοζυγωτικών διδύμων (100% κοινό γενετικό υλικό) και 138 διζυγωτικά ζευγάρια διδύμων. Σε κάθε ζευγάρι, τουλάχιστον ένα μέλος είχε διαγνωστεί με αυτισμό.

Οι πιθανότητες να έχουν διαταραχή του φάσματος του αυτισμού και τα δύο παιδιά ήταν υψηλότερη στα μονοζυγωτικά δίδυμα. Αλλά τα διζυγωτικά είχαν περισσότερες πιθανότητες αυτισμού, απ' τα παιδιά των οικογενειών όπου ήδη ένα παιδί ήταν αυτιστικό.

Οι κοινοί περιβαλλοντικοί παράγοντες που μοιράζονταν τα δίδυμα εξηγούν το 55% των περιπτώσεων αυτισμού και ενώ οι γενετικοί παράγοντες εξακολουθούν να είναι σημαντικοί, τελικά αποδεικνύονται υποδεέστεροι απ' ότι πίστευαν οι ερευνητές.
Στην έρευνα του Τμήματος Έρευνας του Kaiser Permanente μελετήθηκε ο ρόλος των αντικαταθλιπτικών και ειδικά των εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) στον κίνδυνο εκδήλωσης αυτισμού.

Μελετήθηκαν σχεδόν 300 παιδιά με αυτισμό και 1.500 τυχαίως επιλεγμένα παιδιά. Εξετάστηκε επίσης ο ιατρικός φάκελος των μητέρων τους.

Οι μητέρες που είχαν αυτιστικό παιδί είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν πάρει αντικαταθλιπτικά το 12μηνο πριν την εγκυμοσύνη, συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου.

Η επίδραση ήταν ισχυρότερη, τριπλάσια, όταν τα φάρμακα είχαν ληφθεί κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης.

Η μελέτη για τους SSRIs είναι προκαταρκτική και πρέπει να συνεχιστεί ώστε να κατανοηθεί καλύτερα η σχέση αντικαταθλιπτικών και αυτισμού, καθώς και η επίπτωση της μη αντιμετώπισης της κατάθλιψης κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης.

Πηγή:

Το πρόβλημα και η αντιμετώπιση στην Ελλάδα


Ο Αυτισμός είναι μια ισόβια, επιστημονικά δυσεξήγητη νευροψυχιατρική αναπτυξιακή διαταραχή. Σύμφωνα με επιδημιολογικές έρευνες που ανακοινώθηκαν στο Α΄ Διεθνές Συνέδριο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Αυτισμού, που έγινε το Νοέμβριο του 2002 στη Μελβούρνη, σε κάθε 10 χιλιάδες παιδιά που γεννιούνται, 50 είναι αυτιστικά.
Τα αυτιστικά άτομα έχουν συνήθως και βαριά, μέση ή ελαφριά νοητική υστέρηση. Άλλα πολλά, παρουσιάζουν «κανονική» ή «υψηλή» νοημοσύνη, ή και «ευφυΐα», επικεντρωμένη όμως, σε ένα ή δυο θέματα που τα ενδιαφέρουν και απαιτούν ισχυρή, κυρίως οπτική μνήμη.

Ο Αυτισμός είναι μια από τις πιο περίπλοκες, πιο δύσκολες και πιο οδυνηρές στην αντιμετώπισή τους νευροψυχιατρικές διαταραχές. Δημιουργεί σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας, με συνακόλουθα, συχνά πολύ σοβαρά, προβλήματα συμπεριφοράς.

Δεν υπάρχει θεραπεία αλλά, μπορεί να υπάρχει βελτίωση που εξαρτάται από τη σωστή και όσο γίνεται νωρίτερη διάγνωση και αξιολόγηση, από τη σωστή εκπαίδευση με εξειδικευμένους εκπαιδευτές και από τον βαθμό κατανόησης του αυτιστικού ατόμου από το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον. Αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει, και κάνει προβληματική και συχνά αφόρητη τη ζωή των αυτιστικών ατόμων και των οικογενειών τους, ενώ η προοπτική της ζωής τους όταν οι γονείς πεθάνουν ή αδυνατούν να τα φροντίσουν είναι εφιαλτική. Η προοπτική αυτή κάνει εφιαλτική και τη ζωή των γονιών τους όσο ζουν.

Ο αυτισμός ήταν άγνωστος ως τα μέσα του περασμένου αιώνα και τα αυτιστικά άτομα ήταν εγκαταλελειμμένα στην εφιαλτική μοίρα τους σε όλο τον κόσμο. Από τότε και ύστερα, πρωτοπόροι γιατροί, ψυχολόγοι και παιδαγωγοί που έστρεψαν την προσοχή τους στην έρευνα των αιτιών του αυτισμού και των τρόπων αντιμετώπισης του, και απελπισμένοι γονείς που αποφάσισαν να αγωνιστούν για το δικαίωμα των παιδιών τους στη ζωή, συντόνισαν τις προσπάθειες τους στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου και αγωνίστηκαν για την ανάπτυξη των ερευνών και για τη δημιουργία υπηρεσιών διάγνωσης, θεραπευτικής απασχόλησης και διαβίου προστασίας, όπου τα αυτιστικά άτομα βρίσκουν τη βοήθεια που χρειάζονται για να βελτιώσουν την αναπηρία τους και να ζήσουν μια όσο γίνεται πιο ανθρώπινη ζωή.

Στη χώρα μας, αντίθετα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα αυτιστικά άτομα είναι εγκαταλελειμμένα στους γονείς τους, όσο μπορούν και υπάρχουν, και ύστερα από αυτούς στην εφιαλτική μοίρα τους, σε ασυλικά ιδρύματα, ή σε συνθήκες διαβίωσης που είναι άγνωστες γιατί δεν έχουν ποτέ ερευνηθεί.

Ως το 1998, που ύστερα από επίμονες προσπάθειες της Εταιρίας μας ψηφίστηκε ο Νόμος 2646 για την ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Φροντίδας, το 1999, που ψηφίστηκε ο Νόμος για την ανάπτυξη των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και το 2000, που ψηφίστηκε ο Νόμος 2817 για την εκπαίδευση ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τα αυτιστικά άτομα δεν υπήρχαν καν στη νομοθεσία της χώρας μας, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι η πιο καθυστερημένη από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ότι αφορά την παροχή υπηρεσιών διάγνωσης, υγείας, εκπαίδευσης, ημερήσιας απασχόλησης και προστατευμένης διαβίωσης στα άτομα με αυτισμό

Σε εφαρμογή αυτών των νόμων από το 1998 έως σήμερα, σε συνεργασία κυρίως με την Εταιρία μας, έγιναν από την Πολιτεία κάποια βήματα προόδου: Ο Τομέας Ψυχικής Υγείας του Υπουργείου Υγείας Πρόνοιας έχει τον Αυτισμό στο Πρόγραμμα «Ψυχαργώς» και χρηματοδοτεί τις δαπάνες λειτουργίας μιας μονάδας εκπαίδευσης διαβίωσης ατόμων με αυτισμό στη Ζίτσα Ιωαννίνων και μιας άλλης στη Λάρισα, δύο Κέντρα διάγνωσης στην Αθήνα, ένα στη Θεσσαλονίκη και ένα - δύο Κέντρα ημερήσιας φροντίδας στην Αθήνα. Ο Τομέας Πρόνοιας του ίδιου Υπουργείου, έχει ολοκληρώσει την ανέγερση ενός Κέντρου Υποστήριξης Αυτιστικών Ατόμων, στη Νέα Ιωνία Μαγνησίας, και έχει εντάξει στο Γ΄ Κ.Π.Σ. την ανέγερση τριών άλλων Κέντρων, δύο στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη, η ολοκλήρωση και η λειτουργία των οποίων είναι χρονικά απροσδιόριστη.

Το Υπουργείο Παιδείας έχει χρηματοδοτήσει μέσω του ΕΠΕΑΕΚ ένα Πρόγραμμα Εξειδίκευσης Εκπαιδευτικών στον Αυτισμό που εκπόνησε και υλοποίησε η Εταιρία μας, και έχει δημιουργήσει ένα σχολείο για παιδιά με αυτισμό στη Θεσσαλονίκη.

Αυτά είναι μερικά βήματα προόδου, αλλά είναι ρυάκια σε μια θάλασσα απελπισίας. Τα αυτιστικά άτομα της χώρας μας, παραμένουν ακόμα πολίτες αποκλεισμένοι από τη ζωή, και η Ελλάδα παραμένει η πιο καθυστερημένη ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ότι αφορά την παροχή υπηρεσιών σε άτομα με αυτισμό.

Τα μάτια των βρεφών αργούν να επεξεργαστούν την κίνηση

Οι ταχέως μεταβαλλόμενες εικόνες ενδέχεται να φαίνονται ως "θολούρα" στα μάτια των βρεφών, σύμφωνα με μια νέα έρευνα. Αν και τα βρέφη βλέπουν την κίνηση, ενδέχεται να μην είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τα επιμέρους στοιχεία μιας κινούμενης εικόνας εξίσου καλά με έναν ενήλικα.

Ο εγκέφαλος των βρεφών αναπτύσσει σταδιακά την ικανότητα να χρησιμοποιεί την οπτική πληροφορία για να ανακαλύψει και να επεξεργαστεί τον κόσμο του. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η ταχύτητα με την οποία μπορούν τα βρέφη να αναγνωρίζουν ανεξάρτητες κινήσεις είναι περίπου μισό δευτερόλεπτο. Δηλαδή σχεδόν 10 φορές πιο αργή σε σχέση με την αντίστοιχη ταχύτητα των ενηλίκων, οι οποίοι μπορούν ν' αντιληφθούν ανεξάρτητες κινήσεις που λαμβάνουν χώρα κάθε 50 έως 70 χιλιοστά του δευτερολέπτου.
Προκειμένου να καθορίσουν το όριο ταχύτητας της οπτικής αντίληψης των βρεφών, οι ερευνητές εξέτασαν τις κινήσεις των ματιών βρεφών ηλικίας 6-15 μηνών, στα οποία έδειξαν τέσσερα τετράγωνα που τρεμόπαιζαν. Τα τρία από αυτά τρεμόπαιζαν από το μαύρο στο άσπρο στο μαύρο, ενώ το άλλο από το άσπρο στο μαύρο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το τελευταίο θα έπρεπε να τραβήξει περισσότερο την προσοχή των βρεφών, κάτι το οποίο όμως δεν συνέβη. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα έδειξε ότι τα βρέφη ηλικίας 6-9 μηνών ήταν σε θέση να ξεχωρίσουν τα τετράγωνα όταν ο ρυθμός με τον οποίο τρεμόπαιζαν ήταν έως 0,5 hertz ή περίπου ένα καρέ ανά δύο δευτερόλεπτα. Ο ρυθμός για τα βρέφη ηλικίας 15 μηνών ήταν 1 hertz ή περίπου δύο καρέ ανά δύο δευτερόλεπτα. Δηλαδή σχεδόν 8 φορές πιο αργός σε σχέση με τον αντίστοιχο ρυθμό των ενηλίκων που συμμετείχαν στο πείραμα. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι για τα βρέφη κάτω των 15 μηνών, μια ταινία στην τηλεόραση (μέσος ρυθμός ανανέωσης εικόνας στις ταινίες είναι 24 καρέ ανά δευτερόλεπτο) φαίνεται σαν μια "θολούρα".

Πηγή

Ορολογία: Σταθερότητα σχήματος




Τι είναι η ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΧΗΜΑΤΟΣ?