Δύσκολες είναι οι μέρες που περνάει η Ελλάδα. Ειδικά οι γονείς βιώνουν υπερβολικό άγχος που ξεκινά από την «τσέπη» τους και εκφράζεται με τις συζητήσεις, λόγω της φτώχιας, της απόλυσης και της πλήρους ανασφάλειας για το σήμερα και για αυτό που έρχεται αύριο. Την ίδια στιγμή, τα παιδιά τους ακούνε και αρχίζουν να φοβούνται. Νιώθουν ότι το ενδιαφέρον και ο κοινός χρόνος με τους γονείς λιγοστεύει, όπως και ο ισχυρός συναισθηματικός δεσμός που είχαν αναπτύξει μεταξύ τους.
Και μετά, τι; Το παιδί, από τον 7ο μήνα της ζωής του διαμορφώνει το φαινόμενο της προσκόλλησης με την μητέρα, ως προστάτης και ως τροφός. Από το 13ο-18ο μήνα, η προσκόλληση κορυφώνεται. Αρχίζει να υποχωρεί σταδιακά έως την ηλικία των 3 ετών. Η υπερνίκηση του άγχους του αποχωρισμού σηματοδοτεί την συναισθηματική ανεξαρτητοποίηση, την αυτοπεποίθηση και την ωριμότητά τού παιδιού. Ο πατέρας λειτουργεί ως υποκατάστατο της μητέρας ή έχει ρόλο υπερπροστασίας.
Και μετά, τι; Το παιδί, από τον 7ο μήνα της ζωής του διαμορφώνει το φαινόμενο της προσκόλλησης με την μητέρα, ως προστάτης και ως τροφός. Από το 13ο-18ο μήνα, η προσκόλληση κορυφώνεται. Αρχίζει να υποχωρεί σταδιακά έως την ηλικία των 3 ετών. Η υπερνίκηση του άγχους του αποχωρισμού σηματοδοτεί την συναισθηματική ανεξαρτητοποίηση, την αυτοπεποίθηση και την ωριμότητά τού παιδιού. Ο πατέρας λειτουργεί ως υποκατάστατο της μητέρας ή έχει ρόλο υπερπροστασίας.