28 Ιουλ 2011

Ανάκληση Fisher-Price

Το καρότσι με ενσφηνώματα που βλέπετε στη φωτογραφία  ανακλήθηκε στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Ανήκει στη σειρά "Τα Μικρά Ανθρωπάκια". ο λόγος της ανάκλησης είναι ο κίνδυνος τραυματισμού των παιδιών λόγω της σκληρής ενίσχυσης που περιέχεται στην κίτρινη λαβή και μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό εάν το παιδί πέσει πάνω σε αυτή.
Εάν έχετε αγοράσει αυτό το παιχνίδι, απευθυνθείτε στην εταιρεία προκειμένου να σας στείλει τα ανταλλακτικά για την επισκευή του. Μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί επτά τραυματισμοί παιδιών, στους πέντε από τους οποίους χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση.

Επιστολή μητέρας παιδιών με αυτισμό στον Υπουργό Υγείας

Image: www.llcentre.com
Σήμερα διαβάσαμε για την επιστολή μιας μητέρας δύο παιδιών με αυτισμό προς τον Υπουργό Υγείας κ. Λοβέρδο.

Η Γεωργία Τσούμπα είναι μητέρα διδύμων αυτιστικών παιδιών, ενώ τελευταία έχασε το σύζυγό της από καρκίνο. Εδώ και 20 χρόνια δίνει έναν τιτάνιο αγώνα για να παιδιά της, καθώς δεν υπάρχουν δημόσιες δομές και υπηρεσίες που να υποστηρίζουν τους γονείς που μεγαλώνουν ανάπηρα παιδιά.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής:
«Είκοσι χρόνια τώρα, μόνη μου τα περισσότερα από αυτά, προσπαθούσα να κατακτώ τους τρόπους και τα μέσα για να μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου. Προσπαθούσα και προσπαθώ να βρω ποια δημόσια δομή είναι κατάλληλη για την ξεχωριστή περίπτωση του καθενός από τα δύο μου παιδιά. Γιατί μπορεί τα παιδιά μου να είναι δίδυμα με αυτισμό, αλλά ο Άγγελος έχει βαρύ αυτισμό και νοητική υστέρηση, ενώ ο Νίκος έχει αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας (σύνδρομο Asperger). Δημόσιες δομές και υπηρεσίες δεν υπήρχαν, ούτε υπάρχουν για να υποστηρίζουν το νέο ζευγάρι, τη μητέρα που μεγαλώνει ανάπηρα παιδιά.

Αναζητούσα και αναζητώ μόνη μου τις λύσεις με τη βοήθεια φίλων. Προσπαθούσα να εκπαιδευτώ η ίδια και ταυτόχρονα πλήρωνα, όπως και ο πατέρας των παιδιών, τεράστια ποσά από την τσέπη μας για τις ανάγκες εκπαίδευσης, θεραπείας και αποκατάστασης των παιδιών μας. Το σπίτι μου είχε μετατραπεί τα απογεύματα σε ένα μικρό εκπαιδευτικό κέντρο. Το 2000 το υπουργείο ανακοίνωσε την παράλληλη στήριξη, δηλαδή στην περίπτωση παιδιού με μαθησιακή δυσκολία – αναπηρία να διορίζεται ειδικός εκπαιδευτικός για να στηρίζει το παιδί μέσα στο κοινό σχολείο. Έκανα αίτηση και εγώ για την παράλληλη στήριξη του Νίκου. Ο Νίκος τέλειωσε το Δημοτικό, τέλειωσε το Γυμνάσιο και παράλληλη στήριξη δεν έλαβε!!! Για τον Άγγελο, αφού περιπλανήθηκα από κέντρο σε κέντρο, σε δημόσια και ιδιωτικά, τελικά κατέληξε πριν από χρόνια να πάει σε ένα κέντρο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που εμφανιζόταν ως ειδικό για τον αυτισμό, που όμως εγώ και ο πρώην σύζυγός μου, καθώς και το ασφαλιστικό ταμείο πληρώναμε.

Όμως όχι μόνο δε στηρίχθηκε το παιδί μας εκεί, αλλά με ευθύνη του κέντρου υποτροπίασε – πισωγύρισε όπως λέμε – και προσπάθειες χρόνων για τη στήριξη και την εξέλιξη του παιδιού μου πήγαν ουσιαστικά χαμένες. Γι’ αυτήν την κατάσταση απευθύνθηκα τότε με κλειστό γράμμα στον υπουργό εκείνης της εποχής. Όχι μόνο δεν πήρα απάντηση, όχι μόνο δεν αναζητήθηκαν ευθύνες για το πώς δουλεύουν αυτά τα κέντρα, αλλά και καμία στήριξη δεν είχα όταν αναγκάστηκα να πάρω τον Άγγελο από αυτό το κέντρο και να τον έχω στο σπίτι.

Αποτέλεσμα αυτού του επεισοδίου ήταν να ξεκινήσουν επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες χειροτέρεψαν την κατάστασή του και ταυτόχρονα να εμφανίζει συχνά επιθετικές κρίσεις. Αυτή τη δύσκολη περίοδο την αντιμετώπισα, όπως μπορούσα καλύτερα, με τον νέο σύζυγό μου, ο οποίος δυστυχώς εδώ και έξι μήνες έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Η απότομη αλλαγή περιβάλλοντος στο σπίτι έφερε σε πολλή δύσκολη θέση τα δύο μου παιδιά και εμένα την ίδια βέβαια, πολύ δε περισσότερο τον Άγγελο, ο οποίος άρχισε να εμφανίζει πολύ περισσότερες και επικίνδυνες κρίσεις επιθετικότητας. Όλοι οι ειδικοί και εμείς που μεγαλώνουμε αυτιστικά παιδιά ξέρουμε ότι η απότομη αλλαγή περιβάλλοντος, όπως ήταν η «εξαφάνιση» από το σπίτι του συζύγου μου, επιτείνει τις ανασφάλειες και το άγχος, αφού μην κατανοώντας το αμετάκλητο του θανάτου, συνεχίζουν να αναζητούν το αγαπημένο τους πρόσωπο.

Αυτό το διάστημα μετά 22 χρόνια που μεγαλώνω τα παιδιά μου, αναγκάστηκα να δεχτώ για πρώτη φορά να μεταφερθεί ο Άγγελος σε νοσοκομείο, όταν παρουσίασε σοβαρή και επικίνδυνη επιθετική κρίση. Τότε, ο βιολογικός πατέρας του και εγώ ζήσαμε στην πράξη αυτά που ξέραμε θεωρητικά, αλλά και αυτά που παλεύαμε, δηλαδή τα τεράστια προβλήματα και τα αδιέξοδα που βιώνουν οι οικογένειες που μεγαλώνουν παιδιά σαν τον Άγγελο. Την ανυπαρξία δηλαδή εξειδικευμένου δημόσιου κέντρου για την αντιμετώπιση αυτιστικών ατόμων σε κρίση.

Μετά τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις επιθετικότητας αναγκάστηκα να συζητήσω για πρώτη φορά λύση που μου πρότειναν χρόνια τώρα συγγενείς και φίλοι και εγώ αρνιόμουν, δηλαδή το να ενταχθεί ο Άγγελος σε μια κλειστή δομή. Κατάλαβα ότι για το καλό του ίδιου του Άγγελου και του άλλου μου γιου, του Νίκου, το δικό μου αλλά και του πατέρα του, η λύση ήταν και είναι πράγματι ο Άγγελος να ενταχθεί σε μια κλειστή εξειδικευμένη δομή… Μέσω του συνδικαλιστικού μας οργάνου και μέσω φίλων ενημερώθηκε η ηγεσία του υπουργείου για το πρόβλημα και εσείς ο ίδιος προσωπικά, χωρίς να υπάρξει απάντηση και λύση στο πρόβλημα.


Αναγκαστήκαμε να πάμε τον Άγγελο δύο φορές στο νοσοκομείο μετά από κρίση και μας τον επιστρέψανε. Αναγκαστήκαμε, ως προσωρινή λύση, ύστερα από μια μεγάλη και επικίνδυνη κρίση, να ζητήσουμε εισαγγελική εντολή για να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική του ΨΝΑ που εφημέρευε. Από τότε (18/5/2011) είμαστε αναγκασμένοι, εγώ και ο πατέρας του, να βρισκόμαστε εναλλάξ δίπλα στον Άγγελο από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί δεν υπάρχει καμία υποδομή ούτε η εξειδικευμένη στελέχωση και η επάρκεια προσωπικού για να μπορεί να εξασφαλίζεται η ασφαλής νοσηλεία και αξιοπρεπής διαβίωση του Άγγελου στη συγκεκριμένη κλινική.

Ταυτόχρονα, εμείς και οι φίλοι μας έχουμε προβεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια για να μεταφερθεί ο Άγγελος σε μια εξειδικευμένη δομή για το πρόβλημά του. Έχουμε πάρει άπειρα τηλέφωνα, έχουμε επισκεφτεί μια σειρά κέντρα ξανά και ξανά, έχουμε κάνει αιτήσεις, ενώ η ηγεσία του υπουργείου και η διοίκηση του ΨΝΑ, που είναι ενήμερες, δεν έχουν δώσει καμία λύση ως τώρα. Είμαστε εργαζόμενοι και εγώ και ο πατέρας των παιδιών δουλεύουμε χρόνια, και τίμια βγάζουμε το ψωμί μας.

Έχουμε κάθε δικαίωμα να απαιτούμε από το κράτος, που εμφανίζεται ως “δικό μας”, αλλά ζητάει μόνο από μας τους εργαζόμενους να κάνουμε θυσίες, να πάρει τα αναγκαία μέτρα ούτως ώστε τώρα ο Άγγελος να μεταφερθεί σε δομή ανάλογη με την περίπτωσή του. Αυτό το δικαίωμα έχουν και τα άλλα παιδιά, που βιώνουν τα ίδια προβλήματα με τον Άγγελο και οι γονείς τους που έχουν την ίδια αγωνία και απελπισία για να δοθεί μια λύση.

Είκοσι χρόνια δώσαμε τιτάνιο αγώνα εγώ, ο πατέρας των παιδιών, αλλά και ο σύζυγός μου που πρόωρα έχασα, για να μη χρειαστεί τέτοια δομή, όμως τώρα για το καλό όλων, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος και για τα άλλα παιδιά πρέπει να δώσετε τώρα μόνιμη λύση. Υπάρχουν τμήματα σε δομές που είναι κλειστά, ενώ έχουν δοθεί τεράστια ποσά από το κράτος για την κατασκευή τους ή άλλες να υπολειτουργούν ή τα τμήματα να μην είναι καλυμμένα επειδή ζητούν από τους γονείς να πληρώσουν τεράστια ποσά και για την εισαγωγή και για κάθε μήνα παραμονής. Τα στοιχεία τα έχουμε καταθέσει επανειλημμένα στο υπουργείο σας, οφείλατε να πάρετε μέτρα. Δεν το κάνατε, ενώ εμείς εκατοντάδες οικογένειες οδηγούμαστε στην απόγνωση.

Όμως, σας λέμε ότι τη δύναμη που αποκτήσαμε για να κρατηθούμε όρθιοι όλα αυτά τα χρόνια για να στηρίξουμε τα παιδιά μας, θα τη μετατρέψουμε σε απόφαση για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά τους και το δίκιο των οικογενειών μας. Αυτά που δε θέλετε να κάνετε για μας, γιατί έχετε άλλες επιλογές και προτεραιότητες, θα τα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους, γιατί τα δικαιούμαστε»!

Γονείς & παιδιά με ειδικές ικανότητες

Η γέννηση ενός παιδιού, εκτός από μεγάλη χαρά, προκαλεί και αναστάτωση στην οικογένεια, καθώς ανατρέπει τις υπάρχουσες ισορροπίες. Όταν το παιδί που γεννιέται έχει κάποια ιδιαιτερότητα, πολλές φορές οι γονείς βιώνουν διάφορα συναισθήματα (λύπη, απογοήτευση, θυμός, ενοχές) μέχρι να μπορέσουν να δουν την κατάσταση πιο θετικά.
Ακόμη, ωστόσο, κι όταν ξεπεράσουν αυτές τις συναισθηματικές αντιδράσεις, οι γονείς δεν γνωρίζουν πολλές φορές τι μπορούν να κάνουν προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους να αναπτύξει όσο το δυνατόν περισσότερο τις ικανότητές του.

Γονείς υποχωρητικοί, γονείς απαιτητικοί
Οι γονείς δυσκολεύονται να καταλάβουν πόσα μπορούν να απαιτήσουν από το παιδί τους. Έτσι, αρκετές φορές βλέπουμε να γίνονται αποδεκτές συμπεριφορές οι οποίες σε κάποιο άλλο παιδί θα περιορίζονταν ως μη αποδεκτές και οι γονείς να υποχωρούν προκειμένου να μην έλθουν σε αντιπαράθεση με το παιδί. Ωστόσο, η υιοθέτηση της τακτικής αυτής οδηγεί στο να μην μάθει το παιδί να ακολουθεί κανόνες, να υποφέρει η υπόλοιπη οικογένεια και το κυριότερο να μην εξελίσσεται σωστά το παιδί. Από την άλλη, υπάρχουν γονείς που έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί, πιέζοντάς το και δημιουργώντας μια πηγή έντασης που μπορεί να καταλήξει σε επιθετικότητα, νευρικότητα ή υπερκινητικότητα.
Οι γονείς δεν χρειάζεται να δέχονται κάθε ανεπιθύμητη συμπεριφορά του παιδιού. Μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση στο σπίτι, με την καθοδήγηση φυσικά των ειδικών, που μπορούν να τους μάθουν τρόπους ώστε να λύνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα. Έτσι, σιγά-σιγά, ο γονιός μαθαίνει τον τρόπο να λύνει μελλοντικά προβλήματα, αποκτά αυτοπεποίθηση και νιώθει ότι, εκτός από την αγάπη που προσφέρει στο παιδί του, μπορεί και να το βοηθήσει να πιστέψει στον εαυτό του και να αξιοποιήσει στο έπακρο τις ικανότητές του.
Επικοινωνία και κατανόηση

Τα προβλήματα συμπεριφοράς του παιδιού σε πολλές περιπτώσεις οφείλονται στη δυσκολία επικοινωνίας του με το περιβάλλον. Είναι πολύ σημαντικό το παιδί να αποκτήσει κάποιο τρόπο να εκφράζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του, καθώς πολλές φορές η αιτία μιας ανεπιθύμητης συμπεριφοράς είναι ότι το παιδί δεν μπορεί να εκφραστεί.

Οι γονείς ενός παιδιού με ιδιαιτερότητα δυσκολεύονται πολλές φορές να κατανοήσουν τις ανάγκες του παιδιού τους και πολλές φορές έρχονται σε δύσκολη θέση, γιατί το παιδί αντιδρά έντονα. Σε περίπτωση, δε, που το περιβάλλον (παππούδες, γιαγιάδες, αλλά και φίλοι και γείτονες) δεν δείχνει κατανόηση και δεν υπάρχει ένα κοινωνικό στήριγμα, η ισορροπία στην οικογένεια είναι δύσκολο να αποκατασταθεί.

Οι γονείς χρειάζονται πολλή υποστήριξη, αλλά και συστηματική και πρακτική εκπαίδευση, όσον αφορά στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Χρειάζονται άτομα που θα τους στηρίζουν στην προσπάθειά τους, θα συζητούν μαζί τους και θα βοηθούν προτείνοντάς τους ιδέες που δεν είχαν σκεφτεί. Πολλές φορές οι γονείς εγκλωβίζονται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και έχουν ανάγκη να μάθουν τρόπους που θα τους οδηγήσουν σε βελτίωση. Το ενθαρρυντικό είναι ότι υπάρχουν τρόποι για να επιφέρουν αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού τους και να του προσφέρουν τη δυνατότητα για καλύτερη εξέλιξη.

Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους, μαθαίνοντάς του για παράδειγμα να φοράει το μπουφάν του, να τρώει μόνο του, ή να παίζει με διάφορα παιχνίδια. Καθώς απασχολούνται πολλές ώρες με το παιδί τους, μπορούν να εκμεταλλευθούν αυτόν το χρόνο όσο το δυνατόν πιο εποικοδομητικά για το παιδί, το οποίο είναι βέβαιο ότι θα αισθάνεται υπερήφανο για την πρόοδό του. Τις περισσότερες φορές, όταν οι γονείς καταφέρουν να αλλάξουν κάτι στη συμπεριφορά του παιδιού τους, έστω κι αν είναι κάτι μικρό, ενθαρρύνονται και αντιλαμβάνονται ότι έχουν τη δυνατότητα να το επηρεάζουν.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά

Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες μπορεί να έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες, αλλά ούτως ή άλλως όλα τα παιδιά διαφέρουν μεταξύ τους. Αυτό που πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας είναι ότι είναι και αυτά παιδιά όπως όλα τα άλλα και εκτός από την ιδιαίτερη βοήθεια που χρειάζονται, έχουν επίσης κοινές ανάγκες με τα υπόλοιπα παιδιά. Χρειάζονται αγάπη, προστασία, ασφάλεια, τους αρέσει να έχουν φίλους, να παίζουν και να μαθαίνουν καινούργια πράγματα. Θα πρέπει, λοιπόν, να τους συμπεριφερόμαστε όπως στα υπόλοιπα παιδιά και απλά όταν χρειάζονται επιπλέον βοήθεια να τα βοηθάμε όπως θα βοηθούσαμε κάποιο φίλο μας που έχει ανάγκη. Να θυμάστε ότι:
Η αποδοχή του παιδιού από τα μέλη της οικογένειάς του και ιδιαίτερα από τους γονείς του επηρεάζει και συχνά καθορίζει τη μετέπειτα πορεία του και την ενσωμάτωσή του στο κοινωνικό σύνολο.
Είναι πολύ σημαντικό να καλλιεργούνται οι δυνατότητες του παιδιού, ανεξάρτητα από τη φυσική, σωματική και ψυχική του κατάσταση.
Όσα περισσότερα γνωρίζει και αντιλαμβάνεται ο γονέας για την κατάσταση, τις ανάγκες και τις δυνατότητες του παιδιού του τόσο περισσότερα μπορεί να του προσφέρει και τόσο καλύτερα μπορεί να επιλέξει τις δραστηριότητες που θα βοηθήσουν το παιδί να αναπτύξει ουσιαστικές δεξιότητες.
Η συμμετοχή του παιδιού σε καθημερινές δραστηριότητες του προσφέρει τη δυνατότητα να αποκτήσει εμπειρίες, αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία.
Οι γονείς θα πρέπει να έχουν υπομονή, να ενθαρρύνουν το παιδί και να συμμετέχουν μαζί του σε διάφορες δραστηριότητες, βοηθώντας το και υποστηρίζοντάς το όπου χρειάζεται, ώστε να μην απογοητευτεί και τα παρατήσει.
Το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα σημαντικό για όλα τα παιδιά. Οι γονείς θα πρέπει να προσέξουν ποια είναι τα παιχνίδια που αρέσουν στο παιδί και το κάνουν να περνάει καλά, καθώς μέσα από το παιχνίδι και τη συνύπαρξη με άλλους, το παιδί γνωρίζει το περιβάλλον του, αποκτά εμπειρίες, μαθαίνει να συνεργάζεται και κοινωνικοποιείται.

Η πρώτη παιδική ηλικία, η πιο κρίσιμη περίοδος στην εξέλιξη κάθε παιδιού, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες, που εξαρτάται από την ποιότητα, την ποσότητα και το εύρος των ερεθισμάτων που δέχονται τα παιδιά κατά την περίοδο αυτή. Έτσι, η πρώιμη υποστηρικτική παρέμβαση στα παιδιά με ειδικές ανάγκες μπορεί να οδηγήσει σε εκπληκτικά αποτελέσματα.
Συμβουλές για τους γονείς Οι γονείς χρειάζονται υποστήριξη ώστε να μάθουν να σκέφτονται θετικά, ενθαρρύνοντας το παιδί τους. Θα πρέπει να μάθουν να εκτιμούν τις αλλαγές και την πρόοδο του παιδιού, όσο μικρές κι αν είναι, να κατανοούν τις προθέσεις του και να ρυθμίζουν τις απαιτήσεις τους ανάλογα με τις δυνατότητές του. Τα αποτελέσματα θα τους δικαιώσουν.
Προσέξτε τη συμπεριφορά του παιδιού σας σε διάφορες καταστάσεις. Έτσι, θα μπορέσετε να κατανοήσετε καλύτερα τα συναισθήματα, τις ικανότητες και τις αδυναμίες του.
Αναζητήστε την αιτία σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζετε με τη συμπεριφορά του παιδιού. Να θυμάστε ότι δεν προσπαθεί να σας εκνευρίσει, αλλά να εκφράσει κάποια ανάγκη του.
Ενισχύετε σε κάθε ευκαιρία τη θετική συμπεριφορά και την πρόοδο του παιδιού, επιβραβεύοντάς το.
Προσπαθήστε να εντάξετε το παιδί σε ομαδικές δραστηριότητες, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις δυνατότητές του.
Αντιμετωπίζετε το παιδί με ηρεμία και υπομονή. Η έλλειψη προγράμματος και η ένταση στο σπίτι οδηγούν συχνά σε προβληματική συμπεριφορά του παιδιού.
Δώστε έμφαση σε αυτά που μπορεί να μάθει το παιδί και όχι σε αυτά που δεν μπορεί. Ο θετικός τρόπος σκέψης καλλιεργεί την αυτοπεποίθηση.
Εφόσον εντοπίσετε τις συνθήκες στις οποίες δημιουργείται μία ανεπιθύμητη συμπεριφορά και τις συνέπειές της, είναι πιο εύκολο να την αλλάξετε είτε μεταβάλλοντας τις συνθήκες ώστε να αποφύγετε να την προκαλέσετε είτε επιβραβεύοντας την αποδεκτή συμπεριφορά και αποδοκιμάζοντας την ανεπιθύμητη.
Συζητήστε με το παιδί για τις δυσκολίες που συναντά, δίνοντάς του να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να αγχώνεται.
Εάν υπάρχουν και άλλα υγιή παιδιά στην οικογένεια, μην τα παραμελείτε. Αφιερώνετε τους χρόνο, μην τα φορτώνετε με υπευθυνότητες που υπερβαίνουν την ηλικία τους, συζητάτε σχετικά με τα συναισθήματά τους και προσπαθήστε να τα βοηθήσετε, δώστε τους πληροφορίες για την κατάσταση και απαντήστε στις ερωτήσεις τους με απλό και κατανοητό τρόπο.
Καταγράψτε τυχόν απορίες και ερωτήσεις που έχετε, καθώς και παραδείγματα συμπεριφοράς του παιδιού και συζητήστε τα με το γιατρό κατά τη διάρκεια της επίσκεψης. 

Μικρόπολις 2011

18.000 «ευχαριστώ», ένα για τον κάθε μικρό και μεγάλο επισκέπτη της Μικρόπολις 2010 γιατί… κι εμείς περάσαμε θαύμα!
Πρώτη στο είδος της, η Μικρόπολις ένωσε τους γνωστότερους και πιο αγαπημένους φορείς για χάρη των παιδιών!  Από τις 23 έως και τις 26 Σεπτεμβρίου, 18.000 «Μικροπολίτες» αλλά και δάσκαλοι, γονείς και συνοδοί ενημερώθηκαν και ευαισθητοποιήθηκαν παίζοντας με την καρδιά τους!

Μέσα από παιχνίδια δημιουργίας και γνώσης οι Μικροπολίτες διεκδίκησαν κι εκφράστηκαν, λειτούργησαν σε ομάδες, πήραν αποφάσεις και απέκτησαν εμπειρίες σε 8 συναρπαστικές Γειτονιές: Υγιεινή διατροφή, Αθλητισμός, Οδική ασφάλεια, Περιβάλλον,  Ανθρώπινα Δικαιώματα,  Τεχνολογία,  Υπεύθυνη Υιοθεσία Σκύλου και Δημιουργικότητα!
Συνολικά, στη Μικρόπολις 2010 τις δυνάμεις τους ένωσαν 19 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και Σύλλογοι, 2 Δημοτικοί και 2 ιδιωτικοί φορείς υλοποιώντας πρωτότυπες εκπαιδευτικές δράσεις σε 30 stages!
Γνώση!  Ψυχαγωγία! Δράση! Συμμετοχή!  Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση! Και πολύ παιχνίδι!   Αυτή είναι η Μικρόπολις! Μια πόλη θαύμα για τους αυριανούς ενεργούς πολίτες.

Λίγα λόγια για τη Μικρόπολις
Λειτουργώντας ως «ομπρέλα» για φορείς με συνεχές και αποδεδειγμένο έργο, η Μικρόπολις φέρνει τα παιδιά σε άμεση επαφή με όλους εκείνους τους «μεγάλους» που κάνουν τη διαφορά: ερευνητικές ομάδες, μη κυβερνητικές οργανώσεις, ινστιτούτα, μουσεία  και πρωτοβουλίες ιδιωτικές και της κοινωνίας των πολιτών.
Τα καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα της Μικρόπολις χωρίζονται σε θεματικές ενότητες, τις «Γειτονιές» και δίνουν σε μαθητές Δημοτικού και παιδιά την ευκαιρία να μάθουν μέσα απ΄το παιχνίδι τί σημαίνει στην πράξη «ενεργός πολίτης».
Συνδυάζοντας την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση,  τη ψυχαγωγία, τον εθελοντισμό και την εταιρική κοινωνική ευθύνη, η Μικρόπολις πρωτοπορεί προσφέροντας στους «Μικροπολίτες» ένα προσεγμένο μπουκέτο διαδραστικών εμπειριών σε θέματα ποιότητας ζωής.
Υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, η Μικρόπολις είναι μια πραγματικά ξεχωριστή εκπαιδευτική  διοργάνωση, αποκλειστικά αφιερωμένη στους πολίτες του αύριο!
Η Μικρόπολις 2010 πραγματοποιήθηκε στην Τεχνόπολις στο Γκάζι αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις! 
Τα λέμε και πάλι στη Μικρόπολις 2011 με ακόμα περισσότερες εκπλήξεις και δράση! Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.
 

Ποιός είναι καλός γονιός;


Το να είσαι γονιός δεν διδάσκεται, τί πρέπει όμως να έχεις για να είσαι ένας πραγματικά καλός γονιός; Να αγαπάς; Να νοιάζεσαι; Να φροντίζεις; 
Ο Ν. Σιδέρης στο βιβλίο του " Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολογο. Γονείς θέλουν!", περιγράφει τις αρετές που θα πρέπει να έχει ο γονέας.


Οι 4 αρετές του γονιού είναι:
  • Αυθεντικότητα, να είσαι δηλαδή αυτό που είσαι, χωρίς να φοβάσαι που είσαι γονιός. Να το αναγνωρίζεις, να το αποδέχεσαι, να το τιμάς και να το αξιοποιείς για καλό δικό σου και των άλλων.
  • Ευρύτητα, σημαίνει ότι εκείνος που βρίσκεται στη θέση του γονιού δεν χάνει την αίσθηση της συνολικής εικόνας της ύπαρξής του. Ότι έχει σαφή αντίληψη του ότι δεν είναι μόνο γονιός, αλλά και τόσα άλλα.
  • Ενσυναίσθηση, σημαίνει να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση του άλλου (τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις πράξεις του). Κάποιες στιγμές καλείται να αφήσει να εκφραστεί και να ενεργήσει το παιδί που και αυτός κρύβει μέσα του.
  • Επίγνωση, ότι ο γονιός ακόμη και όταν γίνεται παιδί, δεν έχει την πολυτέλεια να ξεχαστεί τόσο που να γίνει κι εκείνος παιδί.

Προληπτική ανάκληση μπουκαλιών παιδικής διατροφής

Ο Ε.Φ.Ε.Τ., στο πλαίσιο επίσημου ελέγχου στα Υλικά σε επαφή με τρόφιμα, εντόπισε μπουκάλια βρεφικής διατροφής, για τα οποία δεν υπήρχε η απαραίτητη συνοδευτική τεκμηρίωση για την ασφάλεια χρήσης τους, σύμφωνα με την κείμενη κοινοτική και εθνική νομοθεσία.
Τα προϊόντα αυτά διακινήθηκαν από την επιχείρηση JUMBO Α.Ε. και συγκεκριμένα πρόκειται για τους εξής εννέα (9) κωδικούς:

1) Μπιμπερό "NATUR" 8oz/250ml, (6months - 3 years), NT-8C2B, από Ταϊλάνδη
2) Μπιμπερό JUMBO BEBE, Gripper Bottle, 4oz/120ml, GR-170-222, από Ταϊλάνδη
3) Μπιμπερό "NATUR" 8oz/250ml, (6months - 3 years), NT-8C2B-100, από Ταϊλάνδη
4)  Μπιμπερό JUMBO BEBE, 10oz/275ml, BL035-127, από Ταϊλάνδη
5) Μπιμπερό JUMBO BEBE, 4oz/125ml, BB-7002-R, από Ταϊλάνδη
6) Μπιμπερό BL015-BLUE, STAGE GROW NURSER, από Ταϊλάνδη
7) Μπιμπερό Νο:43044-222, 8oz/250ml, από Ταϊλάνδη
8) Μπιμπερό JUMBO BEBE, 10oz/120ml, BL035-418, από Κίνα

Στη Διαδικτυακή Πύλη του Ε.Φ.Ε.Τ. μπορείτε να κατεβάσετε τη λίστα με φωτογραφίες των προϊόντων.

Στήριξη θέλουν και οι γονείς

Στήριξη δε θέλουν μόνο τα παιδιά, αλλά και οι γονείς των παιδιών με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα). Οι γονείς αυτοί καλούνται συχνά να γίνουν "υπερ-γονείς": πρέπει να φροντίσουν την οικογένειά τους, προασπίζοντας παράλληλα την εκπαίδευση και θεραπεία του παιδιού τους.
Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, η συμπεριφορά και η διάθεση των γονέων παιδιών με ΔΕΠΥ είναι άμεσα επηρεασμένη από τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Η έρευνα αυτή δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουνίου του περιοδικού "Journal of Family Psychology". 

Η συναισθηματική διακύμανση όλων των γονέων εξαρτάται από τη συμπεριφορά του παιδιού τους, ανέφερε η ερευνήτρια Candice Odgers, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια - Irvine. Ο συναισθηματικός σύνδεσμος μεταξύ μητέρας και παιδιού είναι πολύ εντονότερος όταν το παιδί έχει ΔΕΠΥ. Το πρόβλημα είναι ότι οι αλλαγές στη διάθεση έχουν επιπτώσεις για τους γονείς.
Η Odgers  εξηγεί: "Αν το καλοσκεφτείτε, ένα παιδί με ΔΕΠΥ απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και υψηλό επίπεδο ενεργητικότητας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς γνωρίζουμε ότι η παροχή φροντίδας γενικότερα συνδέεται με ψυχικά και σωματικά προβλήματα".
Αυτό σημαίνει ακόμα περισσότερες προκλήσεις για τους γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ: υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων, αυξημένο άγχος και μειωμένη αίσθηση των δικών τους ικανοτήτων. Προκειμένου να μπορέσουν να στηρίξουν αυτούς τους γονείς, η Odgers και οι συνάδελφοί της θέλησαν να κατανοήσουν την αυξομείωση του άγχους των γονέων σε πραγματικό χρόνο. Με την ψυχολόγο Carol Whalen επικεφαλής, οι ερευνητές ζήτησαν από 51 μητέρες παιδιών με ΔΕΠΥ και μητέρες παιδιών με ειδικές ανάγκες (που αποτελούσαν την ομάδα ελέγχου) να απαντούν κάθε 30 λεπτά σε συγκεκριμένες ερωτήσεις σχετικά με τη συμπεριφορά του παιδιού τους και τη διάθεσή τους.
Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι το άγχος των γονέων όντως διακυμάνθηκε σε σχέση με τη συμπεριφορά του παιδιού. Το άγχος αυτό γινόταν ακόμα πιο έντονο στην περίπτωση γονέων παιδιών με ΔΕΠΥ οι οποίοι αντιμετώπιζαν επιπλέον ψυχικά προβλήματα που οφείλονταν σε οικογενειακούς λόγους. Οι κυριότερες συμπεριφορές των παιδιών που προκαλούσαν απελπισία στις μητέρες ήταν η υπερκινητικότητα, η έλλειψη προσοχής, ο θυμός και η ανυπακοή.
Αυτό που καταδεικνύουν τ' αποτελέσματα είναι η ανάγκη να θεωρήσουμε ολόκληρη την οικογένεια δυναμική κατά τη διάρκεια της θεραπείας ενός παιδιού με ΔΕΠΥ, σύμφωνα με την Odgers. Και συνεχίζει εξηγώντας ότι αυτό είναι απαραίτητο τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς.

Παζλ Μαδαγασκάρη

Για συσκευές Android
Ηλικίες: 6 και πάνω

Τι είναι: Παζλ με τους δημοφιλείς χαρακτήρες από την ταινία Μαδαγασκάρη. Με περισσότερες από 100 εικόνες.

Γιατί μας αρέσει: Βοηθά την ενίσχυση της οπτικής αντίληψης, τη βελτίωση της διάκρισης εικόνας-φόντου και τον προσανατολισμό σε δισδιάστατο επίπεδο.