Στην διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς, περνάνε τρία αδιάφορα σχεδόν τρίμηνα για την ζωή ενός μαθητή δημοτικού, τρία κακά τρίμηνα για ένα μαθητή γυμνασίου και τρία μαρτυρικά τρίμηνα για ένα μαθητή λυκείου. Τρεις χρονικές περίοδοι στις οποίες αξιολογούνται οι μαθητικές επιδόσεις κάθε παιδιού, η παρουσία του στην τάξη και οι συμπεριφορές του.
Οι γονείς και κηδεμόνες σε αναμονή των αποτελεσμάτων που θα δώσουν στα μάτια τους, την εικόνα που τους καταξιώνει κοινωνικά ή εκείνη που τους ντροπιάζει! Μία βαθμολογία ανά μάθημα, που φωτογραφίζει άλλοτε στο σύνολο κι άλλοτε στιγμιαία μία επίδοση, και δίνεται από δασκάλους και καθηγητές, άλλοτε με ακρίβεια κι άλλοτε επηρεασμένη από κριτήρια λιγότερο ή περισσότερο υποκειμενικά.
Μήπως όμως έτσι ακριβώς δεν είναι κάθε έλεγχος κάθε προόδου για όλους μας; Είτε είμαστε μαθητές, είτε εργαζόμενοι κι επαγγελματίες; Είτε γονείς; Μήπως οι συγκεκριμένες δοκιμασίες θα είναι οι τελευταίες ή μήπως θα υπάρξει μόνο μία φορά σ΄αυτή τη ζωή που θα κριθούν τα παιδιά μας θετικά ή αρνητικά;;; Αυτό που έχει σημασία, είναι ο τρόπος που αξιοποιούμε μια αξιολόγηση που μας γίνεται και πως μαθαίνουμε τα παιδιά μας να επεξεργάζονται και να χρησιμοποιούν τέτοια αποτελέσματα!
Αυτή τη φορά, προσπαθήστε να δείτε τους βαθμούς όχι σαν το οριστικό αποτέλεσμα μιας πορείας, αλλά σαν ενδεικτικό εργαλείο δυνατών και αδύναμων σημείων του μαθητή. Βοηθήστε το παιδί σας να δεχτεί την κριτική που του γίνεται, με σεβασμό στον άνθρωπο που αξιολογεί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο μαθητής δεν χρειάζεται υποστήριξη και καθοδήγηση ακόμη κι αν αισθάνεται πως ο βαθμός τον αδικεί.
Δουλέψτε με το παιδί σας, τις αδυναμίες του και βρείτε μαζί τρόπους να κατανοεί καλύτερα όσα το δυσκολεύουν. Συμμαχήστε με το παιδί σας κι όχι με τον «έλεγχο», γιατί αν εσείς πιστέψετε πως μπορεί να ανατρέψει το όποιο κακό αποτέλεσμα, θα τα καταφέρει.
Τα παιδιά «τρέφονται» από τον τρόπο που εμείς αναγνωρίζουμε ή όχι όσα μπορούν. Η σχολική θητεία, είναι μόνο η αρχή μιας μακράς πορείας, γεμάτης γνώσεις και εμπειρίες που αργά ή γρήγορα θα μάθουν να χειρίζονται μόνα τους. Για όσα τρίμηνα ακόμα λοιπόν μας έχουν ανάγκη, ας σταθούμε τέτοιες ώρες στο πλάι τους υποστηριχτές κι ας είμαστε περήφανοι για κάθε προσπάθεια σε κάθε βήμα τους!
Πηγή: My Family
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου