Η χωρική ενημερότητα είναι η αντίληψη της θέσης του σώματός μας σε σχέση με το περιβάλλον γύρω μας.
Η αντίληψη της θέσης του σώματος στον χώρο είναι σημαντική τόσο για την αδρή όσο και την λεπτή κινητικότητα. Αυτό φυσικα συνδέεται και με την οπτική αντιληπτικότητα, όταν χρησιμοποιούμε τα μάτια μας για να κρίνουμε την απόσταση μεταξύ του εαυτού μας με τους άλλους ανθρώπους ή/και των αντικειμένων.
Καθώς τα παιδιά αναπτύσσονται, εξελίσσουν την χωρική ενημερότητα και ο έλεγχος των μελών του σώματος τους σε σχέση με το περιβάλλον γίνεται πιο ακριβής. Αρχίζουν να χρησιμοποιούν έννοιες χωρικού προσανατολισμού στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν και να προσδιορίσουν καλύτερα τη θέση τους, τη θέση των αντικειμένων, αλλά και την κατεύθυνση που θέλουν να ακολουθήσουν.
Τα παιδιά με δυσκολίες στην χωρική ενημερότητα μπορεί να εμφανίσουν αδεξιότητα κατά την κίνησή τους στον χώρο, να παρουσιάσουν δυσκολίες οργάνωσης παιχνιδιού στον χώρο, στον οπτικοκινητικό συντονισμό, στη γραφή, στην αντιγραφή, στην ανάγνωση ή/και στα μαθηματικά.
Για την ενίσχυση της χωρικής ενημερότητας ένας θεραπευτής μπορεί να χρησιμοποιήσει πλήθος δραστηριοτήτων ξεκινώντας -συνήθως- από αυτές που πραγματοποιούνται στον χώρο (για δραστηριότητες στον χώρο ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ).
Σήμερα, όμως, δεν θα ασχοληθούμε με τις δραστηριότητες στον χώρο... Παρακάτω θα προτείνουμε κάποιες δραστηριότητες με ΤΟΥΒΛΑΚΙΑ.
1. Με τα πολύχρωμα τουβλάκια μας φτιάχνουμε μια απλή κατασκευή (π.χ. τρένο, σκάλα..) - χωρίς να δει το παιδί πως τη φτιάχνουμε - και του ζητάμε να την αντιγράψει. Στην πορεία, μπορούμε να αυξήσουμε το επίπεδο δυσκολίας της κατασκευής χρησιμοποιώντας περισσότερα τουβλάκια ή/και δημιουργώντας πιο δύσκολα μοτίβα. Σε περίπτωση που το παιδί δυσκολεύεται πολύ στην αντιγραφή, διαφοροποιούμε τη δραστηριότητα. Φτιάχνουμε ένα μοτίβο με τα τουβλάκια, καθώς το παιδί παρακολουθεί πως το κατασκευάζουμε. Έπειτα του ζητάμε να μιμηθεί τη διαδικασία που μόλις ολοκληρώσαμε.
2. Μια πιο σύνθετη δραστηριότητα, είναι η αντιγραφή του μοτίβου από 2στατο σε 3στατο επίπεδο. Χρωματίζουμε σε ένα καρε χαρτί τα κουτάκια που χρειαζόμαστε έτσι ώστε να δημιουργήσουμε το μοτίβο μας, και ζητάμε από το παιδί να το αναπαράγει με τα τουβλάκια. Η εύκολη εκδοχή είναι όταν το χαρτί το έχουμε σε κάθετο επίπεδο (π.χ. κολλημένο στον τοίχο) και η δύσκολη εκδοχή είναι όταν το χαρτί βρίσκεται σε οριζόντιο επίπεδο.
3. Τέλος, μπορούμε να ζητήσουμε από το παιδί το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάναμε πριν. Ο θεραπευτής δημιουργεί ένα μοτίβο με τους κύβους (σταδιακά κλιμακούμενης δυσκολίας) και ζητάει από το παιδί να χρωματίσει τα κουτάκια (χρησιμοποιώντας τα σωστά χρώματα) με στόχο να δημιουργήσει το ίδιο μοτίβο στο χαρτί.
Οι παραπάνω δραστηριότητες ενισχύουν τη χωρική ενημερότητα, τη χρήση/αντίληψη χωρικών εννοιών, τον προσανατολισμό, τη διαδικασία της αλληλουχίας, την οπτική εστίαση, τις σακκαδικές κινήσεις, την αντιγραφή.
Όλγα Καμπιώτη, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου