30 Ιουν 2016

Πως βιώνεται η γέννηση ενός παιδιού με αναπηρία στην οικογένεια;




Η ύπαρξη και το νόημα που αποδίδουμε στη ζωή μας κλονίζονται μπροστά σε απροσδόκητα γεγονότα. Τι συμβαίνει στις οικογένειες που καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα απρόσμενο γεγονός, όπως η γέννηση ενός παιδιού με μια σοβαρή αναπηρία; Τι συναισθήματα βιώνουν οι γονείς αυτών των παιδιών και τι σχέσεις αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας;

Η είδηση της γέννησης ενός παιδιού με πρόβλημα αναδύει συναισθήματα πένθους στα οποία χρειάζεται να δοθεί χώρος και χρόνος για να εκφραστούν. Οι γονείς θρηνούν και δυσκολεύονται να αποδεχθούν το γεγονός. Χάνουν την λαχτάρα τους για ένα υγιές παιδί, νιώθουν απογοήτευση , αισθάνονται αποτυχημένοι.


Οι γονείς συχνά αρνούνται ότι το παιδί τους δυσκολεύεται και υπερεκτιμώντας τις ικανότητές του συμβάλλουν στη δυσκολία προσαρμογής του. Άλλες φορές αποσύρονται στον εαυτό τους, απορρίπτουν τις όποιες ικανότητες του παιδιού, βυθίζοντάς το στην αναπηρία και αχρηστεύοντάς το.
Έχει παρατηρηθεί πως οι ενοχές των γονιών, τους οδηγούν στο να αφιερωθούν αποκλειστικά στην φροντίδα και την ευημερία του παιδιού με πρόβλημα. Κάτι τέτοιο δυσχεραίνει τις σχέσεις με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και πρωταρχικά την σχέση του ζευγαριού, η οποία χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδ. Το ζευγάρι κινδυνεύει να χάνει την κοντινότητά του, η χαρά του χάνεται ενώ συχνά κατηγορούν ο ένας τον άλλον.

Η καθημερινότητα αλλάζει και για τα αδέλφια των παιδιών με πρόβλημα, τα οποία συνήθως επωμίζονται την ανάληψη της ευθύνης του να είναι ενήλικες από πολύ νωρίς. Οι γονείς στην προσπάθειά τους να πραγματώσουν τον γονεϊκό τους ρόλο αυξάνουν τις προσδοκίες από το υγιές παιδί, εμποδίζοντας έτσι και την σχέση ανάμεσα στα αδέλφια. Παράλληλα, το υγιές παιδί συχνά καταλήγει να στερείται χρόνο και συναισθηματική αλληλεπίδραση με τους γονείς.

Υπάρχει ελπίδα να ευτυχήσει μια τέτοια οικογένεια; Οφείλουμε να αποδεχθούμε το επώδυνο της κατάστασης, όμως εάν οι γονείς μέσα από την δυσκολία τους βρουν την ελπίδα, τότε θα την μεταδώσουν και στο παιδί και θα το δουν να ανθίζει. Είναι αναγκαίο να εγκαταλείψουν την ιδέα ότι το παιδί με πρόβλημα καθορίζει την ζωή της οικογένειας. Χρειάζεται να βγουν από τα στενά πλαίσια λειτουργίας ώστε να δοθεί προοπτική ανοίγματο . Άνοιγμα σε μια ζωή στην οποία υπάρχει χώρος για χαρά και δημιουργία.

Πηγή
 Tης Ειρήνης Μπελεγρή, 
Ψυχολόγου Παντείου Πανεπιστημίου με ειδίκευση στην Υπαρξιακή Συστημική Ψυχοθεραπεία

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...