Τα παιδιά με υπερκινητικότητα δεν είναι απλά πολύ ζωηρά παιδιά! Είναι τα παιδιά που από την προσχολική ηλικία τρέχουν απο την μια μεριά του δωματίου στην άλλη, δεν ασχολούνται πολύ ώρα με ένα παιχνίδι, σπάνε και πετάνε τα παιχνίδια τους, ακούνε συνέχεια τη φράση " κάτσε ήσυχα!".
Το υπερκινητικό παιδί δυσκολεύεται τόσο πολύ να κάτσει ήσυχα σε μια καρέκλα, που ακόμα και όταν κάθεται…… κουνιέται. Δηλαδή κουνάει πόδια, χέρια, πρόσωπο.
Πολλές φορές τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να οργανώσουν τις σκέψεις τους και είναι παρορμητικά. Δηλαδή μέσα στην τάξη μπορεί απλά να σηκωθούν απο την θέση τους ξαφνικά, να απαντήσει δυνατά χωρίς να είναι η σειρά του.
Συνήθως παρουσιάζουν και διάσπαση προσοχής. Είναι πολύ δύσκολο για το παιδί να συγκεντρώνεται στο παιχνίδι ή στα μαθήματα. Η προσοχή του αποσπάται από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του. Δε μπορεί να φιλτράρει τα σημαντικά από τα ασήμαντα ερεθίσματα και πετάγεται επάνω για κάθε λεπτομέρεια.
Η υπερκινητικότητα είναι πιο έντονη σε χαοτικές καταστάσεις, όπως στο ελεύθερο παιχνίδι, ή σε μαθήματα χωρίς δομή. Μερικά παιδιά μπορούν όμως να παραμένουν ήρεμα για αρκετή ώρα σε καταστάσεις με αυστηρή δομή.
Αυτό σημαίνει ότι καλό είναι οι γονείς με υπερκινητικά παιδιά, εκτός απο την υπομονη που πρέπει να έχουν, να προσπαθούν να κρατάνε ένα καθημερινό συγκεκριμμένο πρόγραμμα για το παιδί. πχ. πότε θα φάει, πότε θα διαβάσει, ότε θα παίξει, πότε θα δει τηλεόραση κλπ.
Ο δάσκαλος πρέπει να κατανοήσει ότι για κάποια παιδιά είναι πραγματικά δύσκολο να κάθονται πολύ ώρα στην καρέκλα. Έτσι μπορεί να βρει διάφορους λόγους ώστε να επιτρέπει στο παιδί με υπερκινητικότητα να σηκωθεί από την καρέκλα. π.χ. Να του ζητήσει να σβήσει τον πίνακα, να ξύσει τις μπογιές στο καλάθι, να πετάξει κάτι στο καλάθι, να μοιράσει φυλλάδια κ.λ.π.
Το υπερκινητικό παιδί δυσκολεύεται τόσο πολύ να κάτσει ήσυχα σε μια καρέκλα, που ακόμα και όταν κάθεται…… κουνιέται. Δηλαδή κουνάει πόδια, χέρια, πρόσωπο.
Πολλές φορές τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να οργανώσουν τις σκέψεις τους και είναι παρορμητικά. Δηλαδή μέσα στην τάξη μπορεί απλά να σηκωθούν απο την θέση τους ξαφνικά, να απαντήσει δυνατά χωρίς να είναι η σειρά του.
Συνήθως παρουσιάζουν και διάσπαση προσοχής. Είναι πολύ δύσκολο για το παιδί να συγκεντρώνεται στο παιχνίδι ή στα μαθήματα. Η προσοχή του αποσπάται από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του. Δε μπορεί να φιλτράρει τα σημαντικά από τα ασήμαντα ερεθίσματα και πετάγεται επάνω για κάθε λεπτομέρεια.
Η υπερκινητικότητα είναι πιο έντονη σε χαοτικές καταστάσεις, όπως στο ελεύθερο παιχνίδι, ή σε μαθήματα χωρίς δομή. Μερικά παιδιά μπορούν όμως να παραμένουν ήρεμα για αρκετή ώρα σε καταστάσεις με αυστηρή δομή.
Αυτό σημαίνει ότι καλό είναι οι γονείς με υπερκινητικά παιδιά, εκτός απο την υπομονη που πρέπει να έχουν, να προσπαθούν να κρατάνε ένα καθημερινό συγκεκριμμένο πρόγραμμα για το παιδί. πχ. πότε θα φάει, πότε θα διαβάσει, ότε θα παίξει, πότε θα δει τηλεόραση κλπ.
Ο δάσκαλος πρέπει να κατανοήσει ότι για κάποια παιδιά είναι πραγματικά δύσκολο να κάθονται πολύ ώρα στην καρέκλα. Έτσι μπορεί να βρει διάφορους λόγους ώστε να επιτρέπει στο παιδί με υπερκινητικότητα να σηκωθεί από την καρέκλα. π.χ. Να του ζητήσει να σβήσει τον πίνακα, να ξύσει τις μπογιές στο καλάθι, να πετάξει κάτι στο καλάθι, να μοιράσει φυλλάδια κ.λ.π.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου