Λέγεται ότι οι πρόσθετες ουσίες στα τρόφιμα, τα λεγόμενα Ε, που χρησιμοποιούνται ως συντηρητικά ή για να βελτιώσουν τη γεύση των τροφίμων, αυξάνουν τα επίπεδα υπερκινητικότητας στα παιδιά. Ισχύει κάτι τέτοιο και γενικότερα ποια «Ε» θα πρέπει να αποφεύγουμε κυρίως;
Καταρχάς πρέπει να διευκρινίσουμε πως οι κωδικοί Ε δεν αναφέρονται μόνο σε συντηρητικά ή βελτιωτικά γεύσης, αλλά μπορεί να αντιπροσωπεύουν χρωστικές, σταθεροποιητές, γαλακτωματοποιητές, αντιοξειδωτικά και λοιπά πρόσθετα, που χρησιμοποιούνται στη σύγχρονη βιομηχανία τροφίμων.
Το 1973, ο Benjamin Feingold, παιδίατρος και αλλεργιολόγος, παρουσίασε εκτεταμένη έρευνα που συσχέτιζε τη λήψη πρόσθετων ουσιών μέσω τροφίμων, με τις μαθησιακές και συμπεριφοριστικές δυσλειτουργίες των παιδιών.
Παρ'όλο που τα δεδομένα που παρουσίασε τότε ο Feingold δέχτηκαν έντονη κριτική ως ατελώς τεκμηριωμένα, το 2007 άγγλοι ερευνητές από το University of Southampton, δημοσίευσαν μελέτη στο εγκυρότατο Lancet, που έδειξε ξεκάθαρα πως κάποιες συνθετικές χρωστικές (Ε110, Ε122, Ε102, Ε104, Ε124, Ε129), καθώς και ένα συντηρητικό (βενζοΐκό νάτριο) ευθύνονται για υπερκινητικότητα στα παιδιά. Τα συγκεκριμένα πρόσθετα τα βρίσκουμε κυρίως σε γλυκά, παγωτά και αναψυκτικά…
Και, βεβαίως, μην ξεχνάμε ότι η σύσταση για όσο το δυνατό μειωμένη κατανάλωση εντόνως επεξεργασμένων τροφίμων και ποτών λοιπόν, ήταν, είναι και θα είναι επιτακτική.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου