Η επικοινωνία μας με εκατοντάδες
πλέον γονείς παιδιών με αυτισμό μας έχει διδάξει ότι οι περισσότεροι από αυτούς
δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Η φράση αυτή αρκεί για να σκεφτεί κανείς,
«προετοιμασμένοι για τι;». Αυτό θα προσπαθήσουμε ν’ αναλύσουμε σε αυτή την
ανάρτηση.
Ας ξεκινήσουμε από την
επικρατούσα αντίληψη, η οποία δυστυχώς είναι λανθασμένη. «Έχω επιλέξει τους
καλύτερους επαγγελματίες, έχω προμηθευτεί ειδικό εξοπλισμό για το παιδί μου,
έχω επιλέξει όσες περισσότερες δραστηριότητες και θεραπείες μπορεί να
παρακολουθήσει και γενικά έχω διαθέσει όσα χρήματα απαιτούνται, ίσως και
παραπάνω, για να του παρέχω το καλύτερο δυνατό. Δεν μπορώ να κάνω κάτι
παραπάνω». Μπορείτε, αλλά για να το κάνετε θα πρέπει πρώτα να ενημερωθείτε και
να θωρακιστείτε σωστά εσείς.
Ο αυτισμός δεν είναι κάτι που
έρχεται και φεύγει. Για να τον αντιμετωπίσετε θα πρέπει πρώτα να τον
κατανοήσετε, ώστε να μάθετε ν’ αναγνωρίζετε και να προλαμβάνετε σε ορισμένες
περιπτώσεις τα συμπτώματά του (όπως για παράδειγμα μια κρίση του παιδιού σε μη
οικείο περιβάλλον). Θα πρέπει να ενημερώσετε επίσης φίλους και γνωστούς,
συγγενείς, ακόμα και τα υπόλοιπα παιδιά σας σχετικά με το τι πρέπει και τι δεν
πρέπει να κάνουν. Μόνο αν έχουν ενημερωθεί σωστά θα μπορέσουν να βοηθήσουν το
παιδί σας.
Όλα αυτά όμως ξεκινούν από εσάς.
Πριν φροντίσετε το παιδί σας είναι επίσης πολύ σημαντικό να φροντίσετε τον
εαυτό σας. Όλοι οι γονείς έχουν έντονα συναισθήματα για τα παιδιά τους, πόσο
μάλλον εσείς. Θα πρέπει να μάθετε να ελέγχετε αυτά τα συναισθήματα, τους φόβους
και τις ανησυχίες που συνοδεύουν την ανατροφή ενός παιδιού με αυτισμό. Θα
πρέπει ν’ αντιληφθείτε, όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα, ότι δεν είναι κάτι
παροδικό. Το παιδί σας μπορεί να κατακτήσει την ανεξαρτησία σχετικά σύντομα,
μπορεί όμως και να ενηλικιωθεί δίχως να έχει ανεξαρτητοποιηθεί ή δίχως να
μπορεί να ενταχθεί σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον.
Τα συναισθήματά σας ενδέχεται να
επηρεάσουν την απόδοσή σας στην εργασία σας, να σας δημιουργήσουν άγχος, ακόμα
και να οδηγήσουν στην κατάθλιψη. Επιπλέον, δεν περνούν απαρατήρητα από το
περιβάλλον σας, γεγονός το οποίο μπορεί επίσης να έχει αρνητικές επιπτώσεις.
Ξεκινώντας από τις πιο απλές περιπτώσεις, ένα χόμπι ή ένα άθλημα ενδέχεται να
σας βοηθήσουν ν’ αλλάξετε παραστάσεις και σκέψεις. Εξίσου σημαντικό είναι να
βρείτε τρόπους να χαλαρώνετε που και που: όσο αποβάλλετε το στρες, τόσο
καλύτερα προετοιμασμένοι είστε για τη συνέχεια. Ενδεχομένως, να χρειαστείτε και
τη βοήθεια ψυχολόγου. Κάτι που κάποτε ήταν ταμπού, σήμερα είναι μια λύση που
επιλέγεται από ολοένα και περισσότερους συμπολίτες μας, με μικρότερα ή
μεγαλύτερα θέματα προς αντιμετώπιση.
Θα πρέπει επίσης ν’ αφιερώσετε
χρόνο στο παιδί σας. Η βοήθεια του θεραπευτή ή κάποιου άλλου ειδικού θεραπευτή
μπορεί να είναι ευεργετική, δεν αρκεί όμως. Θα πρέπει ν’ ασχοληθείτε κι εσείς,
να πέσετε στα πατώματα, όπως λέμε χαρακτηριστικά και να παίξετε με το παιδί
σας. Θα του κάνει καλό μακροπρόθεσμα, ακόμα κι αν εσείς δεν το αντιλαμβάνεστε
σε πρώτη φάση.
Ελιζιάννα Χριστοδούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια SIT
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου