Το να γίνει ένα παιδί υπεύθυνο δεν απαιτεί μόνο συζήτηση και θετικά πρότυπα από τους μεγάλους. Είναι σημαντικό οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά να έχουν ευθύνες σε μικρά καθημερινά πράγματα που τα αφορούν, όπως:
Προετοιμασία σχολικής τσάντας
Πόσα παιδιά λένε «Κυρία δεν μου έβαλε τα μαθηματικά η μαμά μου στην τσάντα»; Λοιπόν, το «φτιάξιμο» της τσάντας είναι ευθύνη των παιδιών. Οι γονείς, αφού δείξουν στο παιδί τον κατάλληλο τρόπο να ετοιμάζει τη σχολική του τσάντα (κοιτάζω το πρόγραμμα και ένα προς ένα τοποθετώ μέσα τα βιβλία και τα αντίστοιχα τετράδια, μετά σιγουρεύομαι ότι όλα είναι μέσα), του εξηγούν ότι είναι δική του ευθύνη να ετοιμάζει τα βιβλία και τα τετράδιά του και είναι βασικό να μην ασχολούνται οι ίδιοι. Ακόμα και στην περίπτωση που το παιδί ξεχάσει κάτι (συμβαίνει σε όλους και όχι μία φορά) μαθαίνει να είναι πιο προσεκτικό την επόμενη και δεν χρειάζεται να το μαλώσετε, αλλά να συζητήσετε για το θέμα και να καταλάβει και το ίδιο ότι θα πρέπει να βεβαιώνεται ότι όλα τα βιβλία είναι στην τσάντα.
Τι μαθήματα έχετε για αύριο;
Πολλές φορές τα παιδιά ξεχνούν να σημειώσουν τις ασκήσεις της επόμενης μέρας. Οι γονείς σε αυτή την περίπτωση καλό θα είναι να μιλήσουν με το παιδί τους σχετικά με το πόσο σημαντικό είναι να σημειώνουμε τις ασκήσεις και τις εργασίες μας, ότι είναι απαραίτητο να τις γράφουμε γιατί είναι πιθανό να τις ξεχάσουμε μέχρι το απόγευμα που θα γυρίσουμε σπίτι, καθώς και να βρουν τον κατάλληλο για το κάθε παιδί τρόπο να σημειώνει. Δηλαδή, άλλα παιδιά τα βοηθάει να έχουν ένα μικρό τετραδιάκι και να τα σημειώνουν όλα εκεί, άλλα επειδή δεν προλαβαίνουν να σημειώσουν είναι πιο βολικό να κυκλώνουν την άσκηση ή να βάζουν ένα σημαδάκι που τους αρέσει, γενικώς το κάθε παιδί με τη βοήθεια των γονιών του είναι εύκολο να εντοπίσει τον καλύτερο γι” αυτά τρόπο.
Όταν απευθύνονται στο παιδί, μην βιάζεστε να απαντήσετε γονείς!
Όταν κάποιος απευθυνθεί σε ένα παιδί και το ρωτήσει κάτι, πολλές φορές οι γονείς απαντούν για εκείνο. Είτε από συνήθεια, είτε επειδή το παιδί αργεί ή δυσκολεύεται να απαντήσει. Αφήστε το να πάρει το χρόνο του, να σκεφτεί και να μιλήσει το ίδιο. Και φυσικά μιλάμε για τα απλά πράγματα. Για παράδειγμα, «Που πήγες το Σαββατοκύριακο; Πώς πέρασες;». Είναι καλό για εκείνο να σκεφτεί και να απαντήσει μόνο του κι όχι να ξέρει ότι η μαμά ή ο μπαμπάς ή οι γιαγιάδες και οι παππούδες θα απαντήσουν για εκείνο. Με αυτό τον τρόπο το παιδί μπαίνει σε διαδικασία να σκεφτεί, να οργανώσει αυτά που θέλει να πει, να ανοίξει διάλογο και πολλά άλλα, και οι γονείς άθελά τους και στην προσπάθειά τους να διευκολύνουν το παιδί, του στερούν όλη αυτή τη χρήσιμη διαδικασία.
Φάνια Βιλλιώτη
Ψυχολόγος – Εκπαιδεύτρια Σχολών Γονέων
Συμβουλευτική γονέων – Μαθησιακές Δυσκολίες
www.taksidipsyxis.com
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου