Βρήκαμε ένα πολύ χαριτωμένο βίντεο στο YouTube, στο οποίο ένα μωρό ενός έτους προσπαθεί να χρησιμοποιήσει ένα περιοδικό με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιεί ένα iPad. Ο τίτλος του βίντεο είναι: «Το περιοδικό είναι ένα iPad που δεν λειτουργεί». Το βίντεο αυτό δεν είναι μόνο αστείο, αλλά και υλικό για προβληματισμό.
Εάν από την πρώτη σου επαφή με τον κόσμο καταλαβαίνεις ότι τα πάντα λειτουργούν σαν μία οθόνη αφής και ότι με συγκεκριμένο συνδυασμό κινήσεων των δακτύλων σου μπορείς να δημιουργήσεις ένα ευχάριστο αποτέλεσμα όπως για παράδειγμα η εναλλαγή εικόνων και μουσικής, περιμένεις τα πάντα να λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μπορεί λοιπόν να έχουμε γράψει πολλάκις στο παρελθόν ότι η τεχνολογία γενικότερα και το iPad ειδικότερα βοηθούν σημαντικά τη ζωή μας και διευκολύνουν αφάνταστα τα άτομα με δυσκολίες στην έκφραση, στο λόγο κτλ, ωστόσο η χρήση του θα πρέπει να γίνεται με μέτρο. Το μέτρο αυτό καθορίζεται περίπου στην ηλικία των δύο ετών, σύμφωνα με μια νέα έρευνα της Ακαδημίας ΑμερικανώνΠαιδιάτρων,
η οποία αναφέρεται σε κάθε είδους «οθόνες». Ο λόγος είναι ότι μπορεί το μωρό να είναι ήσυχο και ήρεμο μπροστά στην οθόνη, αυτό όμως δημιουργεί μακροχρόνια προβλήματα. Οι οθόνες είναι ενδιαφέρουσες επειδή προβάλλουν κινούμενες εικόνες. Κάθε αλλαγή πλάνου ή κίνηση του iPad προκαλεί εναλλαγή χρωμάτων, η οποία μαγνητίζει το ενδιαφέρον του μωρού. Δεν είναι κάτι που γίνεται κατόπιν σκέψεως. Γίνεται ασυνείδητα. Γιατί έτσι είμαστε «προγραμματισμένοι» να λειτουργούμε, ειδικά στις μικρές ηλικίες: αναζητούμε την παραμικρή αλλαγή στο περιβάλλον μας. Κάτι που ισχύει και για τους ενήλικες, γεγονός που εκμεταλλεύεται η σύγχρονη τεχνολογία. Πόσες φορές, την ώρα που κάποιος σας μιλάει, στρέφετε την προσοχή στον υπολογιστή ή την τηλεόραση επειδή ήρθε ένα καινούριο μήνυμα ή άλλαξε η διαφήμιση;
Εκεί ακριβώς έγκειται το πρόβλημα. Δεν κάνουν κάτι λάθος τα μωρά. Απλά μαθαίνουν να παραμένουν αδρανή και να παρακολουθούν την οθόνη, αντί να χρησιμοποιούν ενεργά τις αισθήσεις και τις γνωστικές τους δεξιότητες.
· Οι περισσότερες οθόνες απαιτούν αδρανή παρακολούθηση. Απλά τις κοιτάς. Υπάρχουν βεβαίως και παιχνίδια που απαιτούν σκέψη, για μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες, ωστόσο δεν υπάρχει κανένα τέτοιου είδους παιχνίδι που να απευθύνεται σε παιδιά κάτω των δύο ετών.
· Οι οθόνες παρέχουν ένα πολύ περιορισμένο αισθητηριακό περιβάλλον. Κάθε υλικό που αγγίζεις, σου δημιουργεί μια ξεχωριστή αίσθηση. Κάθε αντικείμενο έχει άλλη υφή, σχήμα, μυρωδιά, θερμοκρασία κτλ. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αίσθηση που αποκομίζεις από την επαφή με την οθόνη του iPad. Όμως, ένα παιδί κάτω των δύο ετών έχει άμεση ανάγκη αυτά τα περίπλοκα αισθητηριακά εισερχόμενα που δεν μπορεί να του παρέχει μια οθόνη.
· «Οι οθόνες διεγείρουν την όραση». Αυτό είναι εν μέρει σωστό, ωστόσο εξαρτάται σε σχέση με τι το συγκρίνει κανείς. Οι οθόνες είναι στην πλειοψηφία τους δύο διαστάσεων. Ο κόσμος μας όμως είναι τρισδιάστατος και σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να μάθει να λειτουργεί το μωρό.
· Οι οθόνες βλάπτουν τα μάτια των μωρών τα οποία ακόμα αναπτύσσονται. Η επί μακρόν παρακολούθηση μιας οθόνης ενδέχεται να κάνει τους μυς του ματιού του μωρού ν’ ατροφήσουν. Κάτι το οποίο κάνουν στους ενήλικες. Επιπλέον, ανοιγοκλείνουμε τα μάτια πιο αραιά όταν κοιτάζουμε μια οθόνη, με αποτέλεσμα τα μάτια μας να στεγνώνουν. Μπορεί ακόμα να μην έχουμε ασφαλή συμπεράσματα για τη μακροπρόθεσμη επίδραση αυτού του γεγονότος στα μωρά, ωστόσο γνωρίζουμε ότι η έκθεση στον ήλιο βοηθά στην ομαλή ανάπτυξη των ματιών των μωρών. Κάτι το οποίο αποφεύγει όποιος θέλει να βλέπει καλά μια οθόνη.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου