Εάν είστε γονέας ή κάποιος που νοιάζεται για τα παιδιά, ίσως θέλετε να ξέρετε τι είδους μηνύματα μπορεί να ενσταλάζουν ανασφάλεια. Θα ξεκινήσω αποκαλύπτωντας τρία κοινά λάθη που κάνουν οι γονείς, τρία είδη μηνυμάτων που, με άλλα λόγια, «δεν» θέλετε να τους δώσετε:
1. Άρνηση ή Ακύρωση των συναισθημάτων των παιδιών σας. Αν τα παιδιά σας φαίνονται ανήσυχα, φοβισμένα, αναστατωμένα, ή συγχυσμένα, μερικές φορές είναι δελεαστικό να τους πέιτε οτι «δεν υπάρχει κανένας λόγος για να αισθάνεσαι έτσι» ή ακόμη ότι «δεν πρέπει» να αισθάνονται αυτό που προφανώς νιώθουν. Οι γονείς δίνουν αυτά τα μηνύματα, επειδή δεν θέλουν τα παιδιά τους να αισθανθούν δυσφορία. Έτσι, πιστεύουν οτι τα παιδιά τους θα καταλάβουν, οτι εάν τα συναισθήματά δυσφορίας τους δεν έχουν καμία πραγματική και λογική βάση, θα σταματήσουν και να σκέφτονται αρνητικά και να αισθάνονται άσχημα. Μέγα λάθος. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να ακούσουν ότι είναι φυσιολογικό να έχουν λίγο φόβο ή αγωνία μερικές φορές. Μην αρνηθείτε τα συναισθήματα των παιδιών σας. Είναι καλύτερα να μήν τους πείτε πράγματα όπως «Δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι», «μεγάλα κορίτσια δεν φωνάζουν,» ή «Δεν είσαι πραγματικά φοβησμένος.» Επικυρώστε τα συναισθήματα των παιδιών σας. Όταν τα παιδιά σας δείχνουν αγχωμένα, σκεφτείτε να πείτε κάτι όπως «βλέπω είσαι λίγο φοβισμένος τώρα», ή «Ανησυχείς για κάτι; Γιατί αν είναι έτσι, αυτό είναι εντάξει, είναι φυσιολογικό. Ας μιλήσουμε γι ‘αυτό.»
2. Παροχή συνεχών επιβεβαιώσεων. Τα μηνύματα του στίλ «όλα θα πανε καλά» ακούγονται τόσο πολύ συχνα σαν τελικά να πρέπει να το πειτε στα παιδιά, και αν δεν το λέτε πολύ συχνά, θα υπάρξει πιθανώς κάποιο πρόβλημα. Παρόλα αυτά, αν καθησυχάζετε συχνά τα παιδιά σας, θα καταλήξετε να τους δώσετε το μήνυμα ότι πρέπει να στρέφονται σε σας (ως ενήλικας ή γονέις) για να τους βοηθήσετε να δούν ότι τα πράγματα θα πάνε καλά. Έτσι αποτυγχάνουν να μάθουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν το φόβο από μόνα τους. Μην καθησυχάζετε τα παιδιά σας χωρις να χρειάζεται. Δε θέλουμε να διδάξουμε τα παιδιά να υπολογίζουν συνέχεια σε μας για να νιώσουν καλά αλλα στις δικές τους προσπάθειες.
3. Υπερπροστασία. Κανείς δεν θέλει ποτέ να δει ένα παιδί να πληγώνεται απο ζημιογόνες καταστάσεις. Παρόλα αυτά, το να μεγαλώνεις, να αναπτύσεσαι και να μαθαίνεις απαιτεί απο τα παιδιά να αντιμετωπίσουν προκλήσεις και ακόμη να πάρουν μερικά μικρά ρίσκα στη πορεία. Οι γονείς που συνεχώς προσπαθούν να κάνουν όλα τα ρίσκα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους σαφή, αυτοί είναι που διδάσκουν τα παιδιά τους οτι ο κόσμος είναι ενα τρομακτικό μέρος και ότι πάντα χρειάζονται τους γονείς τους για να τους καθοδηγήσουν. Αυτό το μήνυμα δεν προωθεί την ανεξαρτησία και την ωριμότητα που θα χρειαστούν ως εφήβοι και ως νεαροί ενήλικες. Μην είστε υπερπροστατεύτικοί. Φυσικά δεν θέλετε να δείτε τα παιδιά σας να αισθάνονται ανήσυχα, αλλά πραγματικά θα πρέπει να μάθουν πώς να αντιμετωπίζουν τους περισσότερους φόβους τους μόνοι τους. Επιτρέψτε τους να βιώσουν μέτρια ποσότητα ανησυχίας και άγχους. Αν προσπαθήσετε να τά προστατεύσετε από όποιο αίσθημα απογοήτευσης ή άγχους νιώθουν, είναι πιθανό να κάνετε περισσότερο κακό παρά καλό.
Οπότε, τι πρέπει να κάνει ένας γονέας;
Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να αποτρέψετε τα παιδιά να αναπτύξουν αγχώδεις διαταραχές είναι το μοντέλο της αντιμετώπισης. Οι γονείς πρέπει να εκφράζονται όταν αισθάνονται ανήσυχοι και πρέπει να λένε στα παιδιά τους πώς σχεδιάζουν να το αντιμετωπίσουν. Δεν αναφερόμαστε βεβαίως για σημαντικά προβλήματα που επιζητούν σημαντικές αποφάσεις, αλλά για πράγματα που μπορεί να το βοηθήσουν στην προσωπική του ωρίμανση. Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε, «Μερικές φορές νιώθω νευρικός όταν έχω να ανέβω μια σκάλα, αλλά απλά πρέπει να πάρω μια βαθιά ανάσα, να είμαι προσεκτικός, και να το κάνω. Αν αγχωθώ πάρα πολύ, μπορώ πάντα να γυρίσω πίσω, όμως, αισθάνομαι πάντα καλά όταν αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις.»
Διδάξτε τα παιδιά σας στρατηγικές ηρεμίας. Μπορείτε να διδάξετε τα παιδιά σας εύκολα να πάρουν μερικές βαθιές, αργές αναπνοές ή να μετρούν μέχρι το δέκα αργά. Μπορείτε επίσης να τους διδάξει ότι το άγχος και ο φόβος πάντα μειώνονται όταν κάνουν αρκετή υπομονή. Πάντα.
Δώστε στα παιδιά πολλές εμπειρίες που εμπεριέχουν δεξιοτεχνία, δηλαδή δραστηριότητες όπως σπορ, χόμπι που απαιτούν επιδεξιότητα, και παζλ. Δημιουργήστε σταδιακά αυτές τις δεξιότητες και το παιδί σας θα μάθει αυτό που οι ψυχολόγοι αποκαλούν αίσθηση της αυτο-αποτελεσματικότητας, με άλλα λόγια, εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους.
Έπαινέστε τα παιδιά σας όταν καταβάλλουν προσπάθειες για να αντιμετωπίσουν καταστάσεις που εγείρουν λίγο άγχος σ’αυτά.. Και προσοχή: μην τους τιμωρήσετε αν αποτύχουν να το πράξουν, σημασία έχει που πρσπαθούν να αυτονομηθούν.
Συμπερασματικά: Ενθαρρύνετε ήπια τα παιδιά σας να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους, να τους ενημερώσετε ότι λίγο άγχος είναι φυσιολογικό, και μην προσπαθείτε να τα κρατήσετε μακριά από όλες τις προκλήσεις και τους κινδύνους.
Ακόμα, αν έχετε ένα παιδί που δείχνει σοβαρά σημάδια, όπως χρόνιο άγχος, πρέπει να συμβουλευτείτε επαγγελματία ψυχικής υγείας. Αλλά αν ακολουθήσετε τις βασικές αυτές συμβουλές, ίσως μια τέτοια επίσκεψη δεν θα είναι απαραίτητη. Και αν όντως υπάρχει ανάγκη για βοήθεια απο κάποιον επάγγελματία, μην καταστροφολογείτε γι ‘αυτό. Η θεραπεία για το άγχος στα παιδιά είναι πολύ αποτελεσματική και συχνά χρειάζεται πολύ λιγότερο χρόνο απο ότι χρειάζονται οι ενήλικες.
Όταν το άγχος προλαμβάνεται επιτυχώς απο μικρή ηλικία μπορεί να αποτρέψει σοβαρά προβλήματα άγχους στην ενήλικη ζωή.
Πηγή
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου