Η εξέλιξη του υιοθετημένου παιδιού με τους θετούς γονείς του και τα αδέρφια του είναι αντίστοιχη με την εξέλιξη που θα είχε αν ζούσε με τους φυσικούς του γονείς.
Αυτό είναι εύκολο να ειπωθεί, αλλά δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Στην πραγματικότητα, οι θετοί γονείς μετατρέπουν τις πιο απλές καταστάσεις σε εξαιρετικές. Πολλές φορές είναι αρκετό να σκεφτούν ότι όλα όσα περνά το παιδί τους θα τα περνούσε και ένα φυσικό παιδί.
Αυτό είναι εύκολο να ειπωθεί, αλλά δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Στην πραγματικότητα, οι θετοί γονείς μετατρέπουν τις πιο απλές καταστάσεις σε εξαιρετικές. Πολλές φορές είναι αρκετό να σκεφτούν ότι όλα όσα περνά το παιδί τους θα τα περνούσε και ένα φυσικό παιδί.
Να ένα παράδειγμα πολύ πιο συχνό από ό,τι θα περίμενε κανείς. Πολλές φορές ένα ζευγάρι που δεν μπορεί να κάνει παιδιά συμβαίνει να αποκτήσει παιδί αφού έχει υιοθετήσει ένα. Οι θετοί γονείς αγωνιούν. Πώς θα αντιδράσει το μεγαλύτερο; Η ζήλια του θα εκφραστεί με διαφορετικό τρόπο; Η απάντηση είναι ναι, γιατί τα ίδια ακριβώς συναισθήματα θα είχε κι ένα παιδί που γεννήθηκε βιολογικά από τους γονείς του. Και μέσα από ένα φαύλο κύκλο, αν οι γονείς θεωρήσουν τη ζήλια του υιοθετημένου παιδιού για το νεογέννητο ως κάτι αφύσικο, αν προσπαθήσουν υπερβολικά, τότε ακριβώς θα δημιουργήσουν τη διαφορετική κατάσταση την οποία φοβόντουσαν.
Η αλήθεια για την υιοθεσία…
Η διαφορά ανάμεσα σε ένα υιοθετημένο παιδί και σ΄ένα φυσικό παιδί δεν έχει να κάνει τόσο με το παιδί όσο με τους ίδιους τους θετούς γονείς, που πρέπει να χειριστούν τη σχέση με τους φυσικούς γονείς. Οι θετοί γονείς σκέφτονται καμιά φορά ότι, για το καλό του παιδιού, είναι προτιμότερο να κρύψουν την καταγωγή του και να το κάνουν να πιστέψει ότι είναι φυσικό τους παιδί. Η απάντηση της Ντολτό δεν μας εκπλήσσει: "πρέπει να πούμε στο παιδί την αλήθεια". Να του πούμε ότι γεννήθηκε από την αγάπη ενός άντρα και μιας γυναίκας που είναι οι «γεννήτορες του» και ότι αυτοί δεν είχαν τη δυνατότητα να το μεγαλώσουν για λόγους πολύ σοβαρούς. Αυτό το νέο, αντί να βιωθεί τιμωρητικά από το παιδί, θα το δυναμώσει, δίνοντας του τη δυνατότητα να τοποθετηθεί ξεκάθαρα σε σχέση με την καταγωγή του. Κι αν του το εξηγήσουμε από την αρχή της υιοθεσίας, δε θα χρειαστεί αργότερα να κανουμε αυτήν την "αποκάλυψη".
Η Ντολτό αναφέρει ότι δεν πρέπει να αλλάζουμε το όνομα του παιδιού. Για εκείνη, το όνομα είναι το σώμα του παιδιού: το άκουγε από την γέννηση του, έχει εγγραφεί μέσα του, δεν μπορούμε να το σβήσουμε χωρίς να σβήσουμε το παιδί. Δε σημαίνει όμως ότι δεν μπορούμε να διαλέξουμε για το παιδί κι ένα δεύτερο όνομα, σύμφωνα με την επιθυμία των θετών γονιών, που το εγγράφει στο οικογενειακό δέντρο.
Η αλήθεια για την υιοθεσία…
Η διαφορά ανάμεσα σε ένα υιοθετημένο παιδί και σ΄ένα φυσικό παιδί δεν έχει να κάνει τόσο με το παιδί όσο με τους ίδιους τους θετούς γονείς, που πρέπει να χειριστούν τη σχέση με τους φυσικούς γονείς. Οι θετοί γονείς σκέφτονται καμιά φορά ότι, για το καλό του παιδιού, είναι προτιμότερο να κρύψουν την καταγωγή του και να το κάνουν να πιστέψει ότι είναι φυσικό τους παιδί. Η απάντηση της Ντολτό δεν μας εκπλήσσει: "πρέπει να πούμε στο παιδί την αλήθεια". Να του πούμε ότι γεννήθηκε από την αγάπη ενός άντρα και μιας γυναίκας που είναι οι «γεννήτορες του» και ότι αυτοί δεν είχαν τη δυνατότητα να το μεγαλώσουν για λόγους πολύ σοβαρούς. Αυτό το νέο, αντί να βιωθεί τιμωρητικά από το παιδί, θα το δυναμώσει, δίνοντας του τη δυνατότητα να τοποθετηθεί ξεκάθαρα σε σχέση με την καταγωγή του. Κι αν του το εξηγήσουμε από την αρχή της υιοθεσίας, δε θα χρειαστεί αργότερα να κανουμε αυτήν την "αποκάλυψη".
Η Ντολτό αναφέρει ότι δεν πρέπει να αλλάζουμε το όνομα του παιδιού. Για εκείνη, το όνομα είναι το σώμα του παιδιού: το άκουγε από την γέννηση του, έχει εγγραφεί μέσα του, δεν μπορούμε να το σβήσουμε χωρίς να σβήσουμε το παιδί. Δε σημαίνει όμως ότι δεν μπορούμε να διαλέξουμε για το παιδί κι ένα δεύτερο όνομα, σύμφωνα με την επιθυμία των θετών γονιών, που το εγγράφει στο οικογενειακό δέντρο.
Βιβλιογραφία: Jean-Claude Liaudet ΄΄Η Ντολτό με απλά λόγια΄΄, Εκδ. Πατάκη
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου