Πολλές φορές οι γονείς έχουν αυξημένες απαιτήσεις από τα παιδιά τους στο θέμα της ανεξάρτητης ένδυσης και απόδυσης των ρούχων..... Άλλες πάλι φορές, μέχρι μια προχωρημένη ηλικία τα κάνουν όλα εκείνοι. Τα ντύνουν, τα γδύνουν, τους βάζουν ή τους βγάζουν τα παπούτσια τους, επιλέγουν για εκείνα τα ρούχα που θα βάλουν π.χ. στο σχολείο, και δεν τους αφήνουν καθόλου χώρο για ανεξαρτητοποίηση.
Υπάρχουν παιδιά, τα οποία στην ηλικία της πρώτης δημοτικού δεν έχουν κατακτήσει ακόμα την ικανότητα να κουμπώνουν τα κουμπιά τους, να βάλουν σωστά τα παπούτσια τους, να βγάλουν τα ρούχα τους για να βάλουν πυζάμες. Και όλα αυτά, φυσικά με το πρόσχημα του χρόνου...
"Δεν θα προλάβουμε το σχολείο, γι' αυτό τον ντύνω εγώ" λέει μια μαμά. Παράλληλα, όμως, θα παραπονεθεί ότι δεν προλαβαίνει να τα κάνει, και ότι το παιδί δεν ξέρει να αυτοεξυπηρετηθεί...
Μερικές πληροφορίες σχετικά με το τι μπορεί να κάνει το παιδί σας ανά περίοδο..
Κατά την νηπιακή ηλικία, το παιδί μπορεί να βοηθάει στο να βάζει τα χέρια του στη μπλούζα και τα πόδια του στο παντελόνι, βάζει το πόδι σε λυμένο παπούτσι, γυρίζει στην μπροστινή πλευρά ανοιχτό μπουφάν ή μπλούζα χωρίς βοήθεια, ίσως είναι και σε θέση να τραβήξει προς τα πάνω ρούχα με ελαστικότητα.
Στην πρώιμη παιδική ηλικία, επιλέγει τα ρούχα που θα βάλει, ντύνεται μόνο του, βάζει τα παπούτσια του, ίσως χρειαστεί βοήθεια με τα κουμπιά, τα φερμουαρ και τις κόπιτσες, βάζει το κάθε παπούτσι στο σωστό πόδι με βοήθεια, ίσως δεν είναι ακόμα έτοιμο να δέσει τα παπούτσια του.
Λίγο πριν την εφηβεία, θα μπορεί να ντυθεί ανεξάρτητο, να επιλέγει τα ρούχα του, να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών του, να χρησιμοποιεί άνετα τα κουμπιά και τα φερμουάρ. Επίσης, αναπτύσσεται η αίσθηση τι του αρέσει να φοράει και ποιά είναι η μόδα της εποχής.
Occupational Therapy with Children,
understanding children's occupations
and enabling participation, Sylvia Rodger & Jenny Siviani
Πολλές φορές λέω στους γονείς πόσο σημαντικό είναι τόσο για το παιδί, όσο και για τους ίδιους, να του επιτρέψουν σταδιακά να συμμετάσχει ενεργά στις δραστηριότητες καθημερινής ζωής (ντύσιμο, γδύσιμο, χρήση κουμπιών, χρήση της τουαλέτας, χρήση οικιακών σκευών κ.α.). Το παιδί χρειάζεται την προτροπή των γονιών για την ανεξάρτητη αυτοφροντίδα. Με την εμπλοκή του σε δραστηριότητες αυτοεξυπηρέτησης, το παιδί αυξάνει και την αυτοεκτίμησή του.
Μια από τις δουλειές που έχει να κάνει ένας εργοθεραπευτής είναι να αξιολογήσει το επίπεδο ανεξαρτησίας ενός παιδιού -με βάση την χρονολογική του ηλικία- στις δραστηριοτήτες αυτοφροντίδας. Αν διαπιστώσει ότι δυσκολεύεται και υπολλείπεται σημαντικά σε αυτό το κομμάτι, θα πρέπει να είναι σε θέση να εκπαιδεύσει το παιδί ώστε να επιτύχει την ανεξαρτητοποίησή του. Επίσης, σε περίπτωση που αντιληφθεί ότι οι γονείς δεν έχουν δώσει στο παιδί την δυνατότητα να εξελίξει τις δεξιότητες στην αυτοεξυπηρέτηση, θα ήταν χρήσιμο να τους καθοδηγήσει -μαζί με την εκπαίδευση του παιδιού- στον τρόπο που θα χειριστούν την κατάσταση και θα βοηθήσουν το παιδί τους να αναπτυχθεί.
Όλγα Καμπιώτη, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου