30 Νοε 2012

Βοήθησέ με να παίξω!

Τα περισσότερα παιδιά με καθυστέρηση στην ομιλία και την επικοινωνία, δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν τις ανάγκες και τα θέλω τους. Αυτός μπορεί να είναι ένας λόγος που τα παιδιά με αυτισμό και ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα) δεν μπορούν να παίξουν με άλλους. Φαίνεται σαν να μην θέλει το παιδί να παίξει, αλλά είναι δύσκολο για εκείνο να επικοινωνήσει και να καταλάβει τους κανόνες του παιχνιδιού. Μπορεί να μην ξέρει πότε να πετάξει την μπάλα και τι σημαίνει να πετάξει την μπάλα στο καλάθι. Μη λεκτικές χειρονομίες όπως τα συναισθήματα και η γλώσσα του σώματος είναι πιο δύσκολο να τα καταλάβει.
Έχει παρατηρηθεί ότι αυτά τα παιδιά είναι βελτιωμένα στο κατασκευαστικό παιχνίδι, αλλά υστερούν στο δημιουργικό και φανταστικό παιχνίδι. Οι ειδικοί δεν θα πρέπει να αδιαφορούν για το παιχνίδι, αφού μπορεί να ανοίξει αρκετούς δρόμους για το παιδί να αρχίσει να καταλαβαίνει ομιλίες/συζητήσεις. Οι γονείς και οι ειδικοί θα πρέπει να εξασκούν το παιχνίδι στο σπίτι και θα πρέπει να διδάξουν την ιδέα του παιχνδιού στο σπίτι, έτσι ώστε το παιδί εύκολα να καταλάβει τους κανόνες. Τη στιγμή που θα μάθει πως να παίζει, μετά θα είναι πιο εύκολο να αναπαράγει την ικανότητα με τα άλλα παιδιά. Αυτό θα ωθήσει το παιδί να παίξει με τα άλλα παιδάκια, και θα μειώνει την απογοήτευση στην ομάδα.
 
Συμφωνώ με το παραπάνω κείμενο που βρήκα σε αυτό το blog, γι' αυτό και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.


Όλγα Καμπιώτη, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...