Μία πρόσφατη έρευνα υποστηρίζει ότι το να αστειευόμαστε και να παίζουμε ρόλους με τα παιδιά μας τα βοηθάει στο να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες που θα τα βοηθήσουν στην κοινωνικοποίησή τους και στην μετέπειτα ζωή τους.
Η έρευνα εκπονήθηκε από το Βρετανικό Οικονομικό και Κοινωνιολογικό Συμβούλιο και σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, τα παιδιά που είναι μεγαλύτερα από 14 μηνών διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ αστείου και μιμητισμού.
Η έρευνα εκπονήθηκε από το Βρετανικό Οικονομικό και Κοινωνιολογικό Συμβούλιο και σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, τα παιδιά που είναι μεγαλύτερα από 14 μηνών διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ αστείου και μιμητισμού.
«Μπορεί και τα δύο να συμπεριλαμβάνουν το να πεις ή να κάνεις εσκεμμένα το λάθος, αλλά στο αστείο το λάθος γίνεται για χάρη του αστείου, ενώ στην υποκριτική φαντάζεσαι ότι το λάθος είναι το… σωστό! Για παράδειγμα, οι γονείς θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα σφουγγάρι σαν πάπια, ενώ προσποιούνται, αλλά να χρησιμοποιήσουν μια γάτα σαν πάπια, όταν αστειεύονται», αυτή ήταν η εξήγηση που έδωσε επίσημα στη δημοσιότητα η ερευνήτρια Δρ Έλενα Χόικα.
Η έρευνα απέδειξε ότι οι γονείς στηρίζονται σε διαφορετικά στυλ γλώσσας, ως προς τον ήχο και την προφορά, για να βοηθήσουν τα μικρά τους να αντιληφθούν τη διαφορά μεταξύ αστείου και μιμητισμού.
Όταν μιμούνται, μπορεί να μιλάνε σιγά και δυνατά ενώ επαναλαμβάνουν κινήσεις, ενώ όταν λένε ένα αστείο υψώνουν τον τόνο της φωνής του και εκφράζονται περισσότερο λεκτικά.
«Γνωρίζοντας το πώς να αστειευόμαστε μας βοηθάει στο να κάνουμε φίλους, να αντιμετωπίζουμε το στρες, να σκεφτόμαστε δημιουργικά και να μαθαίνουμε να να δρούμε εκτός συγκεκριμένου πλαισίου, γίνεται αντιληπτό το πόσο βοηθάει αυτό τα παιδιά μας. Ο μιμητισμός επίσης τα κάνει να μαθαίνουν να επικοινωνούν καλύτερα με τους άλλους, να είναι εφευρετικά και να επιλύουν μόνα τους κάποια από τα προβλήματά τους», δήλωσε η Χόικα για τα αποτελέσματα της σχετικής έρευνας.
Η έρευνα απέδειξε ότι οι γονείς στηρίζονται σε διαφορετικά στυλ γλώσσας, ως προς τον ήχο και την προφορά, για να βοηθήσουν τα μικρά τους να αντιληφθούν τη διαφορά μεταξύ αστείου και μιμητισμού.
Όταν μιμούνται, μπορεί να μιλάνε σιγά και δυνατά ενώ επαναλαμβάνουν κινήσεις, ενώ όταν λένε ένα αστείο υψώνουν τον τόνο της φωνής του και εκφράζονται περισσότερο λεκτικά.
«Γνωρίζοντας το πώς να αστειευόμαστε μας βοηθάει στο να κάνουμε φίλους, να αντιμετωπίζουμε το στρες, να σκεφτόμαστε δημιουργικά και να μαθαίνουμε να να δρούμε εκτός συγκεκριμένου πλαισίου, γίνεται αντιληπτό το πόσο βοηθάει αυτό τα παιδιά μας. Ο μιμητισμός επίσης τα κάνει να μαθαίνουν να επικοινωνούν καλύτερα με τους άλλους, να είναι εφευρετικά και να επιλύουν μόνα τους κάποια από τα προβλήματά τους», δήλωσε η Χόικα για τα αποτελέσματα της σχετικής έρευνας.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου