Το παιδί σας τελευταία -αν όχι πάντα- κάθε φορά που κάνει μια σκανταλιά ή μια ζημιά συνηθίζει να αποποιείται τις ευθύνες του και να τα ρίχνει σε άλλους;
Η αλήθεια είναι ότι μια τέτοια συμπεριφορά κρύβει φόβο για κάτι. Πιθανόν το παιδί να φοβάται ότι θα το επιπλήξετε είτε εσείς είτε κάποιος άλλος γι΄αυτό που έκανε.
Εάν λοιπόν το παιδί μας έκανε μια ζημιά μέσα στο σπίτι και το αρνείται είναι καλύτερα να πάμε και να μαζέψουμε/διορθώσουμε μαζί του την ζημιά και να του εξηγήσουμε ότι αυτά συμβαίνουν. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να επιμείνουμε στο ότι το έκανε το παιδί αλλά πρέπει να του εξηγήσουμε ότι δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου, ενώ βοηθάει να του δώσουμε και ένα παράδειγμα.
Μπορούμε π.χ να του πούμε ότι και εμείς χαλάσαμε κάποτε την τηλόραση ή σπάσαμε το ακριβό βάζο της μαμάς κατά λάθος. Αυτή η πρακτική βοηθάει αρκετά το παιδί να ξεπεράσει το φόβο του.
Εάν το παιδί μας κάνει άλλου είδους σκανταλιές που μετά αποφεύγει να παραδεχθεί όπως το να βαρέσει το αδελφάκι του και εδώ κρύβει ένα φόβο για το τι μπορεί να πάθει εάν μαθευτεί η αλήθεια. Εδώ θα πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι πέραν από το ξύλο για να λύσουμε κάποια διαφορά. Ότι πρέπει να μιλάμε στον άλλο και πάντα θα πρέπει να έχουμε γνώμονα όταν προσπαθούμε να νουθετήσουμε το παιδί σε κάτι τέτοιο ότι δεν πρέπει να απαντάμε στην ένταση με ένταση.
Του λέμε δηλαδή ότι δεν είναι όμορφο να χτυπάμε ενώ εάν το παιδί μας είναι αρκετά ευαίσθητο είναι καλύτερα να του πούμε «δεν είναι ωραία πράξη αυτή», και πάντα χωρίς να του λέμε ευθέως ότι «δεν είναι καλό αυτό που έκανες».
Σε περίπτωση που το παιδί ξανακάνει μια τέτοια αταξία τότε θέλει να μας πει κάτι. Εμείς θα πρέπει να του μιλήσουμε αλλά και να το βοηθήσουμε να καταλάβει ότι δεν είναι ωραίο δίνοντας παραδείγματα.
Η αλήθεια είναι ότι μια τέτοια συμπεριφορά κρύβει φόβο για κάτι. Πιθανόν το παιδί να φοβάται ότι θα το επιπλήξετε είτε εσείς είτε κάποιος άλλος γι΄αυτό που έκανε.
Εάν λοιπόν το παιδί μας έκανε μια ζημιά μέσα στο σπίτι και το αρνείται είναι καλύτερα να πάμε και να μαζέψουμε/διορθώσουμε μαζί του την ζημιά και να του εξηγήσουμε ότι αυτά συμβαίνουν. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να επιμείνουμε στο ότι το έκανε το παιδί αλλά πρέπει να του εξηγήσουμε ότι δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου, ενώ βοηθάει να του δώσουμε και ένα παράδειγμα.
Μπορούμε π.χ να του πούμε ότι και εμείς χαλάσαμε κάποτε την τηλόραση ή σπάσαμε το ακριβό βάζο της μαμάς κατά λάθος. Αυτή η πρακτική βοηθάει αρκετά το παιδί να ξεπεράσει το φόβο του.
Εάν το παιδί μας κάνει άλλου είδους σκανταλιές που μετά αποφεύγει να παραδεχθεί όπως το να βαρέσει το αδελφάκι του και εδώ κρύβει ένα φόβο για το τι μπορεί να πάθει εάν μαθευτεί η αλήθεια. Εδώ θα πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι πέραν από το ξύλο για να λύσουμε κάποια διαφορά. Ότι πρέπει να μιλάμε στον άλλο και πάντα θα πρέπει να έχουμε γνώμονα όταν προσπαθούμε να νουθετήσουμε το παιδί σε κάτι τέτοιο ότι δεν πρέπει να απαντάμε στην ένταση με ένταση.
Του λέμε δηλαδή ότι δεν είναι όμορφο να χτυπάμε ενώ εάν το παιδί μας είναι αρκετά ευαίσθητο είναι καλύτερα να του πούμε «δεν είναι ωραία πράξη αυτή», και πάντα χωρίς να του λέμε ευθέως ότι «δεν είναι καλό αυτό που έκανες».
Σε περίπτωση που το παιδί ξανακάνει μια τέτοια αταξία τότε θέλει να μας πει κάτι. Εμείς θα πρέπει να του μιλήσουμε αλλά και να το βοηθήσουμε να καταλάβει ότι δεν είναι ωραίο δίνοντας παραδείγματα.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου