Πραγματικά, αξίζει να διαβάσετε την απάντηση όλοι οι γονείς.
Ο Νικόλαος Βλαχάκης δημοσίευσε στην ομάδα Αναθρέφοντας σωστούς…γονείς:
Ο Νικόλαος Βλαχάκης δημοσίευσε στην ομάδα Αναθρέφοντας σωστούς…γονείς:
Προχθές σε μία ομιλία μου, μια μαμά μου έκανε την αγαπημένη μου ερώτηση: «Υπάρχουν τελικά τέλεια παιδιά;». Οι παρευρισκόμενοι μάλλον δεν περίμεναν την απάντηση μου που ήταν καταφατική. Ναι, υπάρχουν τέλεια παιδιά κι ένας παιδοψυχολόγος μπορεί να σας διδάξει πώς να τα αποκτήσετε! Τι σημαίνει όμως τέλειο παιδί; Αυτό που πάντα υπακούει και ποτέ δεν φέρνει αντίρρηση στους γονείς; Αυτό που δεν κάνει ποτέ φασαρία και σέβεται τους μεγαλύτερους; Αυτό που δε θυμώνει ποτέ, δε μιλάει άσχημα, δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία του και έχει πάντα υπομονή; Αυτό που είναι πάντα άριστο στα μαθήματα, δεν τσακώνεται ποτέ με τους συμμαθητές του και πάντα μιλάει ευγενικά και καλοσυνάτα στους ξένους; Αυτό που παίζει φρόνιμα και προσεκτικά, δεν λερώνεται με χώματα και μοιράζεται πρόθυμα τα πράγματα του με τους φίλους και τα αδέρφια του; Είμαι σίγουρος ότι πολλοί γονείς πάνω στο θυμό και την ένταση της καθημερινότητα έχουν ευχηθεί κατά καιρούς κάτι τέτοιο…
Ε, λοιπόν εγώ έχω γνωρίσει τέτοια παιδιά και η εικόνα με τρομάζει γιατί μου θυμίσει τον Κυνόδοντα: παιδιά υπερπροστατευμένα μέσα στην ασφάλεια της οικογενειακής θαλπωρής, πλήρως χειραγωγημένα από τις επιθυμίες των γονιών τους (τις ανάγκες των γονιών τους για να είμαι ακριβής), χωρίς καμία δυνατότητα συναισθηματικής εκτόνωσης, παιδιά-ρομποτάκια που αδυνατούν να συνάψουν σχέσεις οικειότητας και συναισθηματικής επαφής. Ακόμα όμως και τα παιδιά στον Κυνόδοντα κάποια στιγμή ασφυκτιούν και αποφασίζουν να δραπετεύσουν από την καταπίεση του οικογενειακού ελέγχου βάζοντας τελικά σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία τους. Περίπου το ίδιο συμβαίνει και στις οικογένειες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα στα ασφυκτικά (φαντασιακά) πρότυπα περί τελειότητας. Τα παιδιά κάποια στιγμή ξεσπούν γιατί η ίδια μας η φύση ρέπει προς την ελευθερία. Τα τέλεια όμως παιδιά δεν έχουν γνωρίσει τις προκλήσεις, τα λάθη, τις αποτυχίες, γι’ αυτό είναι ευάλωτα σε όλους τους εξωτερικούς κινδύνους..
Την επόμενη λοιπόν φορά που θα ευχηθείτε να είχατε το τέλειο παιδί, σκεφτείτε ότι πραγματικά τέλειο είναι το παιδί που έχει τη δική του προσωπικότητα και χαράζει το δικό του δρόμο με τις αποτυχίες του και τις επιτυχίες του. Όσο εξάλλου μεγαλώνει το παιδί άλλο τόσο μεγαλώνουν μαζί του και οι γονείς, κάνοντας και λάθη γιατί τα λάθη είναι ανθρώπινα, πάντα όμως υπάρχουν ευκαιρίες να τα διορθώνουν. Τα παιδιά λοιπόν δεν πρέπει να ζουν μέσα σε μια γυάλα (ή στην έπαυλη ενός Κυνόδοντα), αυτό που χρειάζονται πραγματικά είναι γονείς που τα βοηθούν να αναπτύξουν αίσθηση υπευθυνότητας για τις πράξεις τους και τα διδάσκουν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που συμβαίνουν στη ζωή τους ως προκλήσεις και όχι ως καταστροφές. Αυτά ίσως είναι και τα μόνα εργαλεία που χρειάζονται οι γονείς για να τα βγάλουν πέρα...
Ε, λοιπόν εγώ έχω γνωρίσει τέτοια παιδιά και η εικόνα με τρομάζει γιατί μου θυμίσει τον Κυνόδοντα: παιδιά υπερπροστατευμένα μέσα στην ασφάλεια της οικογενειακής θαλπωρής, πλήρως χειραγωγημένα από τις επιθυμίες των γονιών τους (τις ανάγκες των γονιών τους για να είμαι ακριβής), χωρίς καμία δυνατότητα συναισθηματικής εκτόνωσης, παιδιά-ρομποτάκια που αδυνατούν να συνάψουν σχέσεις οικειότητας και συναισθηματικής επαφής. Ακόμα όμως και τα παιδιά στον Κυνόδοντα κάποια στιγμή ασφυκτιούν και αποφασίζουν να δραπετεύσουν από την καταπίεση του οικογενειακού ελέγχου βάζοντας τελικά σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία τους. Περίπου το ίδιο συμβαίνει και στις οικογένειες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα στα ασφυκτικά (φαντασιακά) πρότυπα περί τελειότητας. Τα παιδιά κάποια στιγμή ξεσπούν γιατί η ίδια μας η φύση ρέπει προς την ελευθερία. Τα τέλεια όμως παιδιά δεν έχουν γνωρίσει τις προκλήσεις, τα λάθη, τις αποτυχίες, γι’ αυτό είναι ευάλωτα σε όλους τους εξωτερικούς κινδύνους..
Την επόμενη λοιπόν φορά που θα ευχηθείτε να είχατε το τέλειο παιδί, σκεφτείτε ότι πραγματικά τέλειο είναι το παιδί που έχει τη δική του προσωπικότητα και χαράζει το δικό του δρόμο με τις αποτυχίες του και τις επιτυχίες του. Όσο εξάλλου μεγαλώνει το παιδί άλλο τόσο μεγαλώνουν μαζί του και οι γονείς, κάνοντας και λάθη γιατί τα λάθη είναι ανθρώπινα, πάντα όμως υπάρχουν ευκαιρίες να τα διορθώνουν. Τα παιδιά λοιπόν δεν πρέπει να ζουν μέσα σε μια γυάλα (ή στην έπαυλη ενός Κυνόδοντα), αυτό που χρειάζονται πραγματικά είναι γονείς που τα βοηθούν να αναπτύξουν αίσθηση υπευθυνότητας για τις πράξεις τους και τα διδάσκουν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που συμβαίνουν στη ζωή τους ως προκλήσεις και όχι ως καταστροφές. Αυτά ίσως είναι και τα μόνα εργαλεία που χρειάζονται οι γονείς για να τα βγάλουν πέρα...
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου