Τα παιδιά που εμφανίζουν επιθετικότητα προς το νεογέννητο αφερφάκι τους, τους γονείς, ή παλιμπαιδίζουν, βιώνουν μία συμβολική απώλεια μίας μέχρι τώρα δεδομένης ασφάλειας και η αποκλειστικότητα στο πρόσωπό τους μεταμορφώνεται αναπόφευκτα σε μοίρασμα. Είναι μία ανατροπή η οποία είναι επόμενο να τους προκαλεί αρνητικά συναισθήματα (ζήλια, φόβο, θλίψη, αγωνία).
Μπορεί σε ανύποπτες στιγμές να δείχνουν και υπερβολική αγάπη προς το μωρό, η οποία συχνά υποκρύπτει την εγγενή της αμφιθυμία. Οι συμπεριφορές παλινδρόμησης, επίσης, είναι φυσιολογικές όπου φαντασιώνονται ότι αναβιώνουν τη βρεφική τους ηλικία (π.χ. θέλουν να θηλάσουν, μπεμπεκίζουν, παίζουν με βρεφικά παιχνίδια, ζητάνε πιπίλα και νανούρισμα).
Σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρούνται ονυχοφαγία, νυχτερινή ενούρηση και εφιάλτες στα πρωτότοκα παιδιά.
Τα συμπτώματα αυτά είναι παροδικά και απόλυτα φυσιολογικά. Οι γονείς οφείλουν να παροτρύνουν με αποδοχή μεν, δίχως ενοχοποίηση δε, την ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων των πρωτότοκων παιδιών για το μωρό μέσω της συζήτησης, της ζωγραφικής, του παιχνιδιού, του παραμυθιού. Τα όρια από πλευράς των γονιών βέβαια είναι απαραίτητο να τεθούν.
www.activekids.gr
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου