Για κάποια πιτσίρικια είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούν που αρχίζει και που σταματάει ένα πλαίσιο. Αυτό, μπορούμε να το παρατηρήσουμε στο χρωμάτισμα μιας ζωγραφιάς, στο γράψιμο γραμμάτων/αριθμών/λέξεων σε διάφορα περιθώρια όπως είναι τα κουτάκια, οι γραμμές κ.α., αλλά και σε κάποια παιχνίδια όπως είναι η τοποθέτηση μιας φόρμας (σχήματος, σχεδίου) σε ένα συγκεκριμένο χώρο (ενσφηνώματα).
Για να βοηθήσουμε ένα παιδί να αντιληφθεί το μέγεθος, την αρχή και το τέλος ενός πλαισίου/χώρου θα ήταν χρήσιμο να ξεκινήσουμε με παιχνίδια που εμπλέκουν ενεργά όλο το σώμα του.
Στη συγκεκριμένη ανάρτηση θα δείξουμε έναν πολυαισθητηριακό τρόπο να
αντιληφθεί τόσο το περιθώριο ενός πλαισίου όσο και τη φόρμα ενός
puzzle.
Θα χρειαστείτε ένα χαρτί, έναν χοντρό μαρκαδόρο για να σχεδιάσετε το περίγραμμα, μια κηρομπογιά, και ένα puzzle (στη συγκεκριμένη περίπτωση 6 κομματιών). Η κηρομπογιά παρέχει έντονη απτική ενημερότητα. Όταν έχουμε χρωματίσει ένα σημείο ενός χαρτιού με κηρομπογιά, το διαχωρίζουμε απτικά από το υπόλοιπο χαρτί μιας και διαφοροποιείται η υφή του χαρτιού σε εκείνο το σημείο.
Δώστε του το puzzle και αφήστε το να προσπαθήσει να ανακαλύψει την εικόνα που προκύπτει. Εξηγήστε του, πως δεν θα πρέπει να βγαίνουν τα κομμάτια του puzzle έξω από την "κορνίζα".
Για ένα παιδί που δυσκολεύεται να αντιληφθεί τη φόρμα ενός puzzle, η χρήση του περιθωρίου και της διαφορετικής υφής του χαρτιού μέσα στην "κορνίζα" θα του φανούν χρήσιμα.
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να κρατάμε "ζωντανό" το ενδιαφέρον, χρησιμοποιώντας γνωστές δραστηριότητες (όπως είναι ένα puzzle που έχει φτιάξει πολλές φορές) με διαφορετικούς τρόπους, έτσι ώστε να μη βαριούνται και να παραμένουν σε εγρήγορση.
Σημείωση: Στην περίπτωση που ένα παιδί παρουσιάζει δυσκολίες στην αισθητηριακή ολοκλήρωση, και πιο συγκεκριμένα παρατηρούμε απτική αμυντικότητα σε διάφορες υφές, είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ να μιλήσουμε με τον εργοθεραπευτή ή τον υπεύθυνο θεραπευτή του παιδιού πριν ξεκινήσουμε τη δραστηριότητα.
Όλγα Καμπιώτη, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου