Βασικό γνώρισμα της σημερινής εποχής αποτελεί η αυτοματοποίηση και η ταχύτητα. Ο ρυθμός της ζωής κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του ελεύθερου χρόνου όλων μας. Τρέχουμε να προλάβουμε, βιαζόμαστε κάπου να φτάσουμε και η καθημερινότητα γίνεται τόσο πιεστική που δύσκολα πλέον μας ικανοποιεί. Αυτό οδηγεί σε πολλαπλές ματαιώσεις, μία από τις οποίες είναι και η απώλεια της παιδικότητας στην παιδική ηλικία και ...όχι μόνο! Τα παιδιά σήμερα μοιάζουν να προσπαθούν να ωριμάσουν πρόωρα.
Οι εκπαιδευτικές απαιτήσεις γίνονται όλο και περισσότερες, οι εξωσχολικές δραστηριότητες αυξάνουν, τα μαθήματα δυσκολεύουν από την Α' Δημοτικού και όλα τα παιδιά καλούνται να κατακτήσουν νωρίτερα από το αναμενόμενο το οποιοδήποτε αναπτυξιακό στάδιο της παιδικής ηλικίας, για να γίνουν πιο έξυπνα!!!
Τί μπορεί να συμβαίνει όμως στα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς παιδικότητα;
Όταν αυτά γίνονται γονείς, επενδύουν πολλές προσδοκίες για οικογενειακή χαρά και ευτυχία στα παιδιά τους. Περιμένουν από αυτά, καθώς αναπτύσσονται, να ικανοποιήσουν τις δικές τους βαθύτερες επιθυμίες και όνειρά.
Παιδικές ματαιώσεις των ενηλίκων μεταμορφώνονται σε αγωνιώδεις προσδοκίες προς την επόμενη γενιά. Συνεπώς καλούνται τα παιδιά να φροντίσουν τους γονείς κι όχι το αντίστροφο, όπως θα ήταν αναμενόμενο.
Το επονομαζόμενο «σύνδρομο του καλού παιδιού» ταλαιπωρεί την παιδική ψυχή και καταστρέφει την χαρά της παιδικότητας.
-Από πολύ νωρίς καλείται ο νέος άνθρωπος να επιλέξει ανάμεσα στο ρόλο του καλού παιδιού ή στον πραγματικό του εαυτό.
-Επιλέγει συνήθως να καλύψει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των γονιών, που τόσο πολύ αγαπάει.
-Και ασφαλώς παραμερίζει τα δικά του «θέλω», τη δική του ευχαρίστηση και απόλαυση.
-Αν αρνηθεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ρόλου του, παύει να είναι αποδεκτός, δε λαμβάνει ανατροφοδότηση κι ενίσχυση για τίποτα, καταπιέζεται συναισθηματικά, λόγω μίας αθόρυβης απόρριψης.
-Δίχως να είναι στο ελάχιστο ελεύθερη επιλογή του, καταλήγει να φροντίζει κι όχι να φροντίζεται.
-Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στην ενήλικη ζωή του να εξακολουθεί να επιζητά απεγνωσμένα φροντίδα, με παιδικό ωστόσο τρόπο, ναρκισσιστικά και άγαρμπα.(http://www.babytips.gr).
Τί μπορεί να συμβαίνει όμως στα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς παιδικότητα;
Όταν αυτά γίνονται γονείς, επενδύουν πολλές προσδοκίες για οικογενειακή χαρά και ευτυχία στα παιδιά τους. Περιμένουν από αυτά, καθώς αναπτύσσονται, να ικανοποιήσουν τις δικές τους βαθύτερες επιθυμίες και όνειρά.
Παιδικές ματαιώσεις των ενηλίκων μεταμορφώνονται σε αγωνιώδεις προσδοκίες προς την επόμενη γενιά. Συνεπώς καλούνται τα παιδιά να φροντίσουν τους γονείς κι όχι το αντίστροφο, όπως θα ήταν αναμενόμενο.
Το επονομαζόμενο «σύνδρομο του καλού παιδιού» ταλαιπωρεί την παιδική ψυχή και καταστρέφει την χαρά της παιδικότητας.
-Από πολύ νωρίς καλείται ο νέος άνθρωπος να επιλέξει ανάμεσα στο ρόλο του καλού παιδιού ή στον πραγματικό του εαυτό.
-Επιλέγει συνήθως να καλύψει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των γονιών, που τόσο πολύ αγαπάει.
-Και ασφαλώς παραμερίζει τα δικά του «θέλω», τη δική του ευχαρίστηση και απόλαυση.
-Αν αρνηθεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ρόλου του, παύει να είναι αποδεκτός, δε λαμβάνει ανατροφοδότηση κι ενίσχυση για τίποτα, καταπιέζεται συναισθηματικά, λόγω μίας αθόρυβης απόρριψης.
-Δίχως να είναι στο ελάχιστο ελεύθερη επιλογή του, καταλήγει να φροντίζει κι όχι να φροντίζεται.
-Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στην ενήλικη ζωή του να εξακολουθεί να επιζητά απεγνωσμένα φροντίδα, με παιδικό ωστόσο τρόπο, ναρκισσιστικά και άγαρμπα.(http://www.babytips.gr).
Πολλοί γονείς συχνά με ρωτούν:
"Τί ασκήσεις να κάνω στο παιδί μου;" ή μου ζητούν να τους δώσω όλο και πιο πολλές φωτοτυπίες για να κάνουν στο σπίτι. Κάλά είναι όλα αυτά αλλά ας μην ξεχνάμε πως εξίσου σημαντικό είναι να παίξουμε με τα παιδιά μας. Κυληστείτε στο πάτωμα, παίξτε μαξιλαροπόλεμο, τρέξτε στην παραλία και παίξτε ποδόσφαιρο. Περάστε όμορφα με τα παιδιά σας!!!
της Ελιζιάννας Χριστοδούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια SIT
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου